
Wtorek, 4 marca 2025. Słowo na Święto świętego Kazimierza, królewicza. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
4 marca 2025, Wtorek (Ostatki)
Święto świętego Kazimierza, królewicza w okresie zwykłym (w archidiecezji białostockiej oraz w diecezji radomskiej: Uroczystość) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polski patron dnia: św. Kazimierz Królewicz
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania na Święto +
Czytania na Święto świętego Kazimierza, królewicza (przypadające w okresie zwykłym)
1. czytanie (Syr 51, 13-20)
Szukanie prawdziwej mądrości
Czytanie z Mądrości Syracha
Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę. W jej rozkwicie, jakby dojrzewającego winogrona, rozradowało się nią me serce, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę.
Postąpiłem w niej, a Temu, który mi dał mądrość, chcę oddać chwałę. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznam wstydu. Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo; ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem. Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki oczyszczeniu; z nią od początku otrzymałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 15 (14), 1b-2. 3 i 4b. 4c-5 (R.: por. 1b))
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, *
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie *
i mówi prawdę w swym sercu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, *
kto nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swoim sąsiadom, *
ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, *
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. *
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Aklamacja (J 13, 34)
Alleluja, alleluja, alleluja
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Alleluja, alleluja, alleluja
Czytania na Uroczystość +
Czytania na Uroczystość świętego Kazimierza Królewicza w diecezjach: białostockiej, drohiczyńskiej, łomżyńskiej oraz radomskiej (przypadająca w okresie zwykłym)
1. czytanie (Syr 51, 13-20)
Szukanie prawdziwej mądrości
Czytanie z Mądrości Syracha
Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę. W jej rozkwicie, jakby dojrzewającego winogrona, rozradowało się nią me serce, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę.
Postąpiłem w niej, a Temu, który mi dał mądrość, chcę oddać chwałę. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznam wstydu. Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo; ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem. Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki oczyszczeniu; z nią od początku otrzymałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 15 (14), 1b-2. 3 i 4b. 4c-5 (R.: por. 1b))
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, *
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie *
i mówi prawdę w swym sercu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, *
kto nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swoim sąsiadom, *
ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, *
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. *
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
2. czytanie (Flp 3, 8-14)
Pędzę ku wyznaczonej mecie
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana.
Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim – nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną dzięki wierze w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze – przez poznanie Go: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach – w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.
Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.
Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (J 13, 34)
Alleluja, alleluja, alleluja
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (J 15, 9-17)
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie to, co wam przykazuję
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (święto świętego Kazimierza Królewicza, rok liturgiczny A II)
Tajemnica miłości wzajemnej
Sprawia, że poranna pobudka nabiera sensu. Wyzwala na twarzy pokój, będący znakiem poczucia bezpieczeństwa. Przywraca wiarę w istnienie tego, co już wydawało się nie-istniejące. W każdym przypadku jest czymś totalnie niepowtarzalnym, choć ma w sobie powtarzalny fundament. Tak! To bardzo ważne, aby pamiętać o tym niezmiennym fundamencie. Bez niego, zamiast rzeczywistości będzie co najwyżej intensywna iluzja, która wcześniej czy później rozpryśnie się jak kolorowa bańka mydlana… A o czym mowa? Chodzi oczywiście o miłość, która zaprasza, aby dostrzec choć promyk jej wewnętrznego bogactwa.
Przede wszystkim, miłość nie jest samodzielnym przeżyciem, które niczym ulotna chmurka wędruje po nieboskłonie nierealności. Miłość jest rzeczywistą relacją pomiędzy dwiema rzeczywistymi osobami. Konieczny jest drugi człowiek. Ale nie jest to przydatny „do czegoś” niewolnik, lecz przyjaciel, który ma w sobie „to coś”. Twarz przyjaciela naturalnie wyzwala w sercu żywą pamięć o Bogu. Dzięki temu, możliwe staje się wejście w głęboką wzajemną zażyłość. Drugi staje się powiernikiem najgłębszych tajemnic, które noszę w swym wnętrzu i starannie chronię przed profanacją ze strony zewnętrznego świata. Misterium to, wyraziście wypowiada Jezus w odniesieniu do swych uczniów: „Już was nie nazywam sługami… nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego” (J 15, 15).
Zjednoczenie pomiędzy zaprzyjaźnionymi osobami dokonuje się poprzez przyjacielskie słowo, w którym następuje odsłonięcie wzajemnych tajemnic. Bóg mówi do mnie i ja z tobą tym się dzielę. Bóg mówi do ciebie i ty ze mną tym się dzielisz. Najczęściej ten Boski Głos objawia się poprzez sumienie. Bliskość staje się dogłębnie realnym faktem. Ja jestem przy tobie, ty jesteś przy mnie. Jesteśmy razem, aby jeszcze bardziej być. Zarazem szczera bliskość staje się ochroną przed tym, co krąży wokół, aby zniszczyć i unicestwić.
Misterium głębokiego odsłonięcia niesie z sobą wielkie ryzyko. Przeżywana w sercu „Boska głębia”, poznana przez nie-przyjaciela, może być odebrana w sposób totalnie spłaszczony i dodatkowo przewrotnie zmanipulowana. Dlatego miłość ściśle łączy się ze świętą wartością dyskrecji i tajemnicy. I od razu zaakcentujmy, że istotą nie jest tu jedynie ascetyczne ćwiczenie woli i rozumu. Tu chodzi o coś bez porównania więcej: o życie ludzkie! Jeśli decydujesz się na miłość, to znaczy, że jesteś gotowy nawet na śmierć, w imię dochowania otrzymanej z tytułu miłości tajemnicy. Ranga jest tak maksymalnie wysoka, gdyż sprawa dotyczy życia i śmierci. Przykład tajemnicy spowiedzi świetnie to obrazuje.
Tak rozumiana miłość ściśle łączy się z doświadczeniem jednoczesnego udzielania i przyjmowania dobra. Jezus mówi: „To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”. Pyszny egoizm nastawiony jest radykalnie na siebie; tylko chcę otrzymywać lub tylko chcę dawać. Taka jednokierunkowość zawsze prowadzi do uśmiercania relacji, bo drugi po prostu nie jest na serio brany pod uwagę. Wzajemnie jednocząca wymiana polega na tym, że daję drugiemu dobro i jednocześnie pokornie otwieram się na dobro, którym jestem obdarzany.
W tej wymianie mogą pojawić się dwa kardynalne błędy. Pierwszy wyraża się w postawie oczekiwania odpłaty za ofiarowane dobro. Skoro ja ci dałem, to ty też powinieneś mi dać. Drugi błąd, to zamknięcie się na drugiego. Ja ci dałem, ale od ciebie już nie potrzebuję. Miłość jest relacją, gdzie w wolności daję i otwieram się na to, co ewentualnie otrzymam. Jezus zaprasza właśnie do takiej wzajemnej wymiany dobroci; bez zmuszania i zamykania się. Taka wzajemność staje się możliwa na tyle, na ile do wnętrza relacji zostanie przyjęty Duch Święty, którego udziela Jezus, posłuszny do końca Ojcu…
4 marca 2014 (J 15, 9-17)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1648 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka