5 listopada 2023. Słowo na 31 Niedzielę zwykłą w roku A. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
5 listopada 2023, Niedziela
XXXI Niedziela zwykła (rok A) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na 31 niedzielę zwykłą (rok liturgiczny A)
1. czytanie (Ml 1, 14b – 2, 2b. 8-10)
Niewierni kapłani Starego Przymierza
Czytanie z Księgi proroka Malachiasza
Pan Zastępów mówi:
«Ja jestem potężnym Królem, a imię moje wzbudzać będzie lęk między narodami. Teraz zaś do was, kapłani, odnosi się następujące polecenie: Jeśli nie usłuchacie i nie weźmiecie sobie do serca tego, iż macie oddawać cześć memu imieniu, mówi Pan Zastępów, to rzucę na was przekleństwo.
Zboczyliście z drogi, wielu pozbawiliście nauki, zerwaliście przymierze Lewiego, mówi Pan Zastępów. A więc z mojej woli jesteście lekceważeni i macie małe znaczenie wśród całego ludu, ponieważ nie trzymacie się moich dróg i stronniczo udzielacie pouczeń.
Czyż nie mamy wszyscy jednego Ojca? Czyż nie stworzył nas jeden Bóg? Dlaczego oszukujemy jeden drugiego, znieważając przymierze naszych przodków?»
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 131 (130), 1bcde. 2-3)
Strzeż duszy mojej w Twym pokoju, Panie
Panie, moje serce się nie pyszni *
i nie patrzą wyniośle moje oczy.
Nie dbam o rzeczy wielkie *
ani o to, co przerasta me siły.
Strzeż duszy mojej w Twym pokoju, Panie
Lecz uspokoiłem i uciszyłem moją duszę. †
Jak dziecko na łonie swej matki, *
jak ciche dziecko jest we mnie moja dusza.
Izraelu, złóż nadzieję w Panu, *
teraz i na wieki.
Strzeż duszy mojej w Twym pokoju, Panie
2. czytanie (1 Tes 2, 7b-9. 13)
Owocność apostolatu Pawła
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Stanęliśmy pośród was pełni skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi. Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko Bożą Ewangelię, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem staliście się nam drodzy. Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą.
Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (Por. Mt 23, 9b. 10b)
Alleluja, alleluja, alleluja
Jeden jest Ojciec wasz w niebie
i jeden jest wasz Nauczyciel, Chrystus.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mt 23, 1-12)
Strzeżcie się pychy i obłudy
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.
Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.
A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.
Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (Mt 23, 1-12) (rozważanie z wtorku 2 tygodnia Wielkiego Postu, rok liturgiczny B I)
Pokorne uniżenie
Ciało i dusza… Tak wiele pomiędzy nimi się dzieje. Wewnętrzne doświadczenia znajdują odzwierciedlenie w zewnętrznych reakcjach. Zewnętrzne gesty mają wpływ na stan wnętrza. Kto pomija znaczenie ciała, ten bardzo łatwo popada w „pielęgnowanie faryzejskich iluzji”. Nawet gdy usta mówią „Jezus Chrystus”, zarozumiale wyprężone ciało będzie oznaką, że w centrum serca jest „Ja”. Jakże to smutne, gdy wyniosłe ciało tryska „faryzejską pychą”. Odsłonięta pycha jest największym bezwstydem…
Jezus przestrzega: „Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony” (por. Mt 23, 1-12). Aby podjąć to piękne zaproszenie do pokory, sama dusza nie wystarczy. Trzeba koniecznie zaangażować ciało. Ciało, poprzez gesty uniżenia, wspaniale pociąga za sobą duszę, która synchronicznie wchodzi w stan uniżenia. Od dziesiątek „wzniosłych deklaracji” większą duchową moc ma jeden szczery głęboki pokłon przed Bogiem. Wtedy już nawet słowa nie są potrzebne, gdyż mowa ciała wszystko wyraża. Bóg Ojciec w takim człowieku rozpoznaje swego Uniżonego Syna, Jezusa Chrystusa…
Warto praktykować gest modlitewny, który polega na tym, że człowiek rzuca się na kolana i następnie dotyka czołem, przedramionami oraz dłońmi ziemi (posadzki). Jest to padnięcie na twarz przed Jezusem Chrystusem w akcie uniżonej adoracji, całkowitego poddania się i zupełnego ogołocenia. Ten przyziemny pokłon jest przemieniającym wewnętrznie znakiem chrześcijańskiej pokory. Jesteśmy wtedy zgięci w pół i w pewien sposób przypominamy pozycję dziecka w łonie matki. W strukturze człowieka dokonuje się wtedy „odkodowanie” najbardziej pierwotnych doznań z okresu płodowego. Cały człowiek, aż do rdzenia serca, jest przeniknięty poczuciem swej słabości i bezradności. Kształt ciała „przygina” wyniosłość duszy i złudne poczucie niezależności.
Z pomocą ikony Maryi, poprzez zgięte w łuk ciało, w sercu rodzi się głębokie doświadczenie bycia dzieckiem, którego Matką jest Maryja. Wstawiennictwo Maryi umożliwia jednoczenie się z Jezusem, który przebywał w łonie Maryi. Bóg Ojciec poprzez nasze upokorzone ciało dostrzega swego Uniżonego Syna. Owocem tego wejrzenia jest dar Ducha Świętego, który wypełnia nas swą Boską Obecnością. Dokonuje się spełnienie obietnicy: „kto się poniża, będzie wywyższony”. Fascynujące jest to, że w spełnieniu tego proroctwa uczestniczy cała dusza i każdy skrawek zgiętego ciała. Ciało pociąga za sobą duszę i cały człowiek, bez faryzejskich pozorów, autentycznie spotyka się z Bogiem.
Od „wyprostowanych” uwielbień więcej można uzyskać poprzez samotne pokorne padnięcie na twarz przed Bogiem. Taka postawa ciała pomaga w tym, aby w sercu nastąpiło wyzwolenie jak najgłębszych pokładów duchowego uniżenia. Pustelnicy praktykowali i praktykują w samotności tę modlitwę jako nadzwyczaj owocną metodę wzrastania w pokorze. Ciało w ten sposób staje się wspaniałym środkiem, aby uwielbiać Boga. Jedna z rozbudowanych form pokłonu polega na tym, że człowiek najpierw na stojąco mówi: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży”, po czym rzuca się na kolana i dotykając czołem ziemi kończy: „zmiłuj się nade mną, grzesznikiem”. I tak 33 razy, w nawiązaniu do wieku Jezusa.
Nieraz okazuje się, że ktoś nie jest w stanie paść na twarz przed Bogiem; ewentualnie tylko skłania się, nie dotykając czołem ziemi. Jest to ewidentny znak, że pokłady pychy w duszy utrzymują ciało na uwięzi (oczywiście pomijamy przypadki, gdy ktoś chce, ale zdrowotnie nie może). Skoro dusza nie kłania się do końca przed Bogiem, to i ciało też nie jest w stanie dokonać aktu uniżenia. Odpada też faryzejska motywacja „żeby się ludziom pokazać”. Można powiedzieć, że padanie na twarz przed Bogiem w samotności jest „świętym testem”. Kto potrafi skruszony ze łzami uderzać czołem o posadzkę przed Panem Jezusem, ten ma powód do radości i pokoju serca. Znaczy to, że inne pozycje i gesty modlitewne też są przejawem pokory przed Bogiem.
3 marca 2015 (Mt 23, 1-12)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1163 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka