5 marca 2021, Piątek

II Piątek Wielkiego Postu, Rok B, I, (inne oficjum: tu)

● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homilie (~10-25′)
● Msze na żywo

+   Komplet Czytań – rozwiń

↑  Ewangelia (Mt 21, 33-43. 45-46)

Przypowieść o dzierżawcach winnicy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:

«Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.

Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna.

Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?»

Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».

Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego powiadam wam: królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».

Arcykapłani i faryzeusze, słuchając Jego przypowieści, poznali, że o nich mówi. Toteż starali się Go pochwycić, lecz bali się tłumów, ponieważ miały Go za proroka.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Komentarz Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Poczucie grzeszności

            „Po nawróceniu i szczerym wejściu na drogę wiary, coraz bardziej czuję się grzeszny”. Stwierdzenie takiego stanu relacji z Bogiem często jest powodem głębokiego zmartwienia. Normalnie wydawałoby się, że poczucie obecności grzechów powinno spadać, w miarę pogłębiania wiary. Taki tok myślenia niesie w sobie jednak wielkie niebezpieczeństwo. Dlatego warto dogłębnie sprawę wyjaśnić.

             Otóż przede wszystkim trzeba wyróżnić dwie podstawowe płaszczyzny w odniesieniu do rzeczywistości: bytowa i poznawcza. Pierwsza odnosi się do tego, co jest lub czego nie ma. Zasadniczym pytaniem jest tutaj: czy dana osoba, rzecz lub stan naprawdę istnieje, czy też nie istnieje? Z kolei aspekt poznawczy koncentruje się na kwestii poznania. Jedną bowiem rzeczą jest istnieć, a drugą poznać to, co istnieje. Tym razem najważniejsze jest to, co „pojawia się w mojej głowie”. Chodzi o stan mojej wiedzy odnośnie danej kwestii.

             Optymalna sytuacja jest wtedy, gdy nasze poznanie jest zgodne z poznawaną rzeczywistością. Przykładowo, na stole stoją dwie filiżanki. Dobrym poznaniem będzie: widzę dwie filiżanki. Ale niestety ktoś może twierdzić: widzę jedną filiżankę. I to będzie błąd poznawczy. Tak więc z faktu, że człowiek ma poznanie „jestem coraz bardziej grzeszny” nie wynika, że rzeczywiście popełnia on coraz więcej grzechów. Może być nawet dokładnie odwrotnie. To znaczy ktoś popełnia coraz mniej grzechów, a ma odczucie, że popełnia coraz więcej. Jak to możliwe?

             W ten sposób dochodzimy do sytuacji wspomnianej na początku, gdy ma miejsce nawrócenie i potem dalszy właściwy rozwój duchowy. Przed nawróceniem człowiek był zamknięty na światło Ducha Świętego i jego wnętrze pozostawało w ciemności. Dlatego taki człowiek nie widział nawet bardzo poważnych grzechów. Podobnie jak nie widać brudu w pokoju, przy zgaszonym świetle w nocy. Dodatkowo, bez Boga, człowiek skoncentrowany jest na sobie. Pyszny egoista nie widzi swych grzechów, gdyż uważa się za doskonałą miarę wszystkiego. Ale obiektywnie, w oczach Bożych, tych grzechów jest mnóstwo; a największy z nich to zaślepiająca pycha.

             Po prawdziwym nawróceniu, pokornie kontynuowanym, dokonują się dwa bardzo ważne procesy. Przede wszystkim człowiek otwiera się na Ducha Świętego, który wypełnia wnętrze duszy. W tym Boskim świetle człowiek zaczyna dostrzegać swoje grzechy, wcześniej niedostrzegane. Im człowiek bardziej zbliża się do Boga, tym ma większą wrażliwość i więcej widzi. Taka dusza przypomina pomieszczenie dobrze oświetlone, w którym nawet najdrobniejsze pyłki stają się dostrzegalne. Zarazem dzięki współpracy z Bożą łaską, grzechy powoli znikają. Tym razem, to Bóg jest w centrum, a nie ja. W świetle wzorca Bożych Przykazań pokornie dostrzegam swe liczne ułomności i grzechy.

             Tak więc, gdy człowiek zbliża się do Boga, wtedy znakiem wzrastania w Duchu Świętym jest poczucie coraz większej grzeszności. Dlatego ludzie, którzy są autentycznie świętymi, umierają w poczuciu swej wielkiej grzeszności; ufność pokładając jedynie w Bożym Miłosierdziu.

             Jeżeli po nawróceniu, na duchowej drodze, człowiek czuje się coraz mniej grzeszny, to znaczy, że dzieje się coś niedobrego (Por. Mt 21, 33-43). Choć ileś grzechów może zniknęło, to jednak w ich miejsce pojawił się największy: grzech pychy, który niszczy wszystko. Pycha jest znakiem, że człowiek odrzuca Jezusa, budując na sobie. Złych duch zaciemnia wtedy spojrzenie i wmawia przewrotnie bezgrzeszność. W takim przypadku trzeba jak najszybciej podjąć z pomocą doświadczonego człowieka solidną terapię z choroby pychy, która zagnieździła się w sercu.

             Otwierajmy się pokornie na Ducha Świętego. Znakiem pogłębiania życia w Duchu Świętym jest coraz mniejsza ilość popełnianych grzechów i zarazem coraz większe poczucie swej nędzy i grzeszności. Cała nadzieja w Bożym Miłosierdziu…

21 marca 2014 (Mt 21, 33-43)

Powyższy tekst i ilustracja w całości pochodzą ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.

Rok Świętego Józefa

Odpusty na Rok Świętego Józefa

↑   Komentarze video

Krótkie komentarze video do Słowa Bożego – jezuicki (~3′) i franciszkański (~5-7′) – z kapłańskim błogosławieństwem na dziś (jeżeli są dostępne).

↑   Dobra Homilia – Mocne Kazanie

Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia oraz Koronka do Bożego Miłosierdzia z Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi na żywo o godzinie 15:00 (~10-25′).

↑   Msza z Abp Rysiem oraz Msza z Różańcem

Transmisje dwóch mszy świętych:

1) Dzisiejszej porannej mszy żywo z Księdzem Arcybiskupem Grzegorzem Rysiem o godzinie 7:30 albo ostatniej dostępnej retransmisji.

2) Wieczornej Mszy Świętej w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi o godzinie 18:00, poprzedzonej Różańcem o 17:30 – w piątki Drogą Krzyżową o 17:15.

Piątek, 5 marca 2021, godzina 7:30 oraz 18:00.

Rok Świętej Rodziny

---

Wszystkie nasze najnowsze artykuły możecie znaleźć na stronie głównej fioletowemirabelki.pl