5 kwietnia 2024, Piątek

Piątek I tygodnia okresu Wielkanocnego, pierwszy piątek miesiąca (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
święci pustelnicy dziś wspominani: bł. Julianna z Mont Cornillon, pustelnica

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 21, 1-14)

Ukazanie się Zmartwychwstałego nad Jeziorem Tyberiadzkim

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili.

A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus.

A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, macie coś do jedzenia?»

Odpowiedzieli Mu: «Nie»

On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć.

Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci.

A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?», bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę.

To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (Piątek w Oktawie Wielkiej Nocy, rok liturgiczny B I)

Dar Zmartwychwstania

Piękne chwile… które odmieniły na lepsze wcześniejszy bieg życia. Nowe zaangażowania, podjęte z nadzieją i twórczą pasją. Osoby, które sprawiły, że szara codzienność nabrała radosnych kolorów. Ale potem wrażenie, jakby wspaniały okres dobiegł końca. Smutne, wręcz bolesne doświadczenie unicestwienia, tchnienie śmierci. Zamiast wspaniałej nowości, poczucie znalezienia się ponownie w punkcie wyjścia. To newralgiczny moment, w którym bardzo intensywnie działają dwie pokusy…

Pierwsza polega na tym, że człowiek całkowicie powraca do dawnego życia. Serce wypełnia ciężkie westchnienie: „Było, minęło”. Utrata nadziei, że zaistniałe wydarzenia lub spotkane osoby jeszcze kiedyś pojawią się i rozświetlą przyszłość. Zapada swoista kurtyna. Wrażenie, że piękny okres był tylko wzruszającym spektaklem, który bezpowrotnie się skończył. Nie pozostaje nic innego, jak dawna przeszłość…

Taka pokusa zaczęła ogarniać Piotra i innych uczniów po śmierci Jezusa (por. J 21, 1-14). Zaufali Mu. Zostawili „łowienie ryb” i wzięli się za „łowienia ludzi”. Miało być tak pięknie… Nie dziwi, że w takim stanie Piotr na nowo wziął się za łowienie ryb. Od ryb do ludzi, fascynujące. Od ludzi do ryb, przygnębiające. Ale cóż robić? „Idę łowić ryby”, zawyrokował podłamany Piotr. Inni podobnie uczynili. Ale jak się okazało, nic nie złowili. Mocna symbolika. Gdy człowiek, myśląc o sobie, usiłuje wrócić do przeszłości, skazuje się na przegraną. Dzieje się tak, gdyż dawnego czasu już teraz nie ma…

Druga pokusa łączy się z chęcią wymazania z pamięci najnowszej i dawniejszej przeszłości, aby rzucić się w przyszłość, w wir nowych zaangażowań lub relacji. Trudno, nic nie trwa wiecznie. Nie ma tu ciągłości, ale jest próba odcięcia się od przeszłości, aby wystartować z poczuciem „czystej karty”. Jest to „działanie rewolucyjne”, które usiłuje zerwać z tym, co było, aby zainicjować „świetlaną nowość”. Nawiązując do ewangelicznego epizodu, jest to działalność bez żadnego związku z wcześniejszym „łowieniem ryb” oraz „łowieniem ludzi”. Taka iluzoryczna ucieczka jest wstępem do głębokiego zagubienia swej życiowej tożsamości.

Cechą wspólną tych dwóch zachowań jest oparcie się na własnych ludzkich siłach i pomysłach odnośnie rozwiązania „smutnej sytuacji”. Lepiej wejść na drogę, która jest sensowną syntezą „przeszłego życia” i „aktualnej Bożej łaski”. Jak to działa, możemy zobaczyć we wspomnianym fragmencie Ewangelii. Otóż Jezus po zmartwychwstaniu ukazał się Piotrowi, ponownie w powiązaniu z rybami. Najpierw pomógł złowić ryby, a potem nakarmił nimi swych uczniów. To był dopiero początek „Bożego zmartwychwstania przeszłości”. Posłani przez Zmartwychwstałego Pana, któremu jeszcze bardziej zaufali, Piotr i uczniowie z nową mocą stali się „rybakami ludzi”…

Oto rewelacyjny drogowskaz. Cała sztuka po „pięknym okresie” polega na tym, aby odważnie połączyć „dawniejszą i najnowszą przeszłość” z Jezusem Zmartwychwstałym. Człowiek jest wtedy w teraźniejszości, owocnie kontynuując wcześniejsze życie. To umożliwia obfity połów „mnóstwa ryb”. Dzięki zaufaniu Jezusowi, piękny okres, po próbie śmierci, powróci w nowej odsłonie. To nie jest odtwarzanie przeszłości, ale zupełnie nowa forma aktualnej realizacji tego, co kiedyś się pojawiło. W przypadku podobnych zaangażowań lub tych samych osób, jest to swoiste uwiecznienie tego, co przeszło próbę śmierci i mocą łaski po wcześniejszym „błysku” utrwaliło swe istnienie. Jezus był, umarł i znów pojawił się jako Zmartwychwstały… Nieraz „oprawa zewnętrzna” życiowej sytuacji się zmieni, ale tak naprawdę będzie to kontynuacja Bożego planu, którego „przewodnikiem” jest Zmartwychwstały Pan.

Jeśli człowiek ufnie powierza się Jezusowi, wtedy odkrywa ciągłość swojego życia. W Bożym planie życie ludzkie nie jest chaotyczną zbitką epizodów, ale logicznym trwaniem specyficznego kolorytu miłości. Miłość w sercu otwiera oczy na obecność Chrystusa Zmartwychwstałego i pozwala zawołać: „To jest Pan!”. Jeśli z Chrystusem umieramy, z Chrystusem zmartwychwstaniemy… Piękna Wieczność, zaczynająca się już tu i teraz…

10 kwietnia 2015 (J 21, 1-14)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1315 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---