
5 czerwca 2025. Słowo na czwartek 7 tygodnia okresu wielkanocnego. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
5 czerwca 2025, Czwartek
Czwartek VII tygodnia Okresu Wielkanocnego – wspomnienie świętego Bonifacego, biskupa i męczennika (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
polska patronka dnia: błogosławiona matka Małgorzata Szewczyk, dziewica
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na czwartek 7 tygodnia okresu wielkanocnego
1. czytanie (Dz 22, 30; 23, 6-11)
Paweł przed Sanhedrynem
Czytanie z Dziejów Apostolskich
W Jerozolimie trybun rzymski, chcąc dowiedzieć się dokładnie, o co Żydzi oskarżali Pawła, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła, stawił go przed nimi.
Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: «Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych».
Gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozłamu wśród zebranych. Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Powstała wielka wrzawa, zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów, wykrzykując wojowniczo: «Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł?»
Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia, trybun, obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy. Następnej nocy ukazał mu się Pan. «Odwagi! – powiedział – trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie zaświadczył o Mnie, tak jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jeruzalem».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 16 (15), 1b-2a i 5. 7-8. 9-10. 11 (R.: por. 1b))
Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
albo: Alleluja
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
albo: Alleluja
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
albo: Alleluja
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
albo: Alleluja
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.
Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
albo: Alleluja
Aklamacja (J 17, 21)
Alleluja, alleluja, alleluja
Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie,
aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (J 17, 20-26)
Aby stanowili jedno
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami:
«Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.
I także chwałę, którą mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.
Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (czwartek 7 tygodnia okresu wielkanocnego, rok liturgiczny C I)
Upragniona jedność w różnorodności
Wspólnie spędzony czas w rodzinnym gronie. Spontaniczne opowieści o ostatnio przeżytych chwilach. Nie od wielkiego dzwonu; ale tak zwyczajnie, z potrzeby serca, w ramach codziennego kolorytu. Nacieszyć się sobą i wysłuchać kolejnych fascynujących historii z życia najbliższych. Wielka to sprawa!
Jeszcze większą atrakcją jest wspólny wyjazd. Przynajmniej jeden dzień, to już super frajda. Zwiedzanie mniej lub bardziej ciekawych miejsc. Posiłek na łonie natury albo w jakimś barze czy restauracyjce. W sumie miejsce wyjazdu nie ma większego znaczenia. Najważniejsze są wspólnie przeżywane chwile i radość bycia razem. Głębokie doświadczenie jedności, które wyzwala tęczę najpiękniejszych przeżyć, uczuć i myśli. Całkowicie znika pytanie, czy życie ma sens? Bo jak tu się zastanawiać nad czymś, co wręcz pulsuje oczywistością niczym wspaniała ogrodowa fontanna.
Niektórzy mogliby całe książki napisać o tych wspólnych posiłkach i rodzinnych wypadach do różnych oryginalnych miejsc. Ale niestety w wielu przypadkach taki zwyczajny obrazek rodzinnego szczęścia wywołuje cierpienie, ból serca i łzy w oczach. Rodzi się bolesne pytanie, dlaczego nam się nie udaje? Gdzie tkwi przyczyna naszej porażki? Dlaczego zamiast blasku rodzinnej jedności, wszystkich spowija ciemność rozbicia. Każdy w swoim kącie zanurzony we własnym świecie, do którego już nikt inny nie ma dostępu.
Szukając odpowiedzi, głębokie światło uzyskujemy w słowach, które Jezus kieruje do Ojca: „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas” (J 17, 21). Tak! Szczęście wspólnego bycia, lub jego brak, uzależnione jest od sposobu przeżywania jedności. Na czym polega sztuka budowania jedności małżeńskiej, rodzinnej i jakiejkolwiek innej? Gdzie odnaleźć wzorzec?
Najdoskonalszym wzorem jest Trójca Święta. Kontemplując tę Boską Rzeczywistość, odkrywamy, że najpierw wszystkie Osoby Trójcy Świętej mają taką samą naturę Boską. Ojciec jest Bogiem, także Syn i Duch Święty. To niejako wspólna płaszczyzna „tego samego”. Jednocześnie jednak każda Osoba jest całkowicie odrębna od pozostałej. Istnieje doskonała różnorodność. Ojciec nie jest Synem. Syn nie jest Duchem Świętym. Wreszcie pomiędzy Ojcem i Synem jest nieskończona miłość, której owocem jest trzecia osoba Ducha Świętego. Co z tego wynika?
Otóż nie zbuduje się jedności, jeśli nie ma pewnej podstawowej płaszczyzny porozumienia. Mąż i żona w małżeństwie muszą mieć pewien fundamentalny poziom wspólnych wartości. Np. żeby razem chcieć usiąść do stołu, wspólnie wyjechać w podróż. Jednocześnie każdy musi mieć prawo zachować swą niepowtarzalną tożsamość jako mężczyzna, kobieta, człowiek. Przy wspólnym posiłku, obrazowo, każdy może jeść na swój sposób. Wreszcie to połączenie „tego samego” i „odmiennego” domaga się ukoronowania w postaci wzajemnej miłości.
Najczęstsze powody małżeńskiego, rodzinnego, wspólnotowego rozbicia to niezdolność dogadania się w najbardziej podstawowych sprawach, przykrawanie drugiego na swoje kopyto i przede wszystkim brak wzajemnej miłości. Najbardziej spektakularna pułapka to rozumienie jedności jako „bycie takim samym”. Gdy ktoś prezentuje swą odmienność, wtedy pada zarzut o rozbijanie jedności. To wielkie nieporozumienie, które niestety zbudowane jest na egoizmie. Drugi ma spełniać moje oczekiwania. Jeśli tego nie czyni, jest oskarżany o niszczenie jedności i brak miłości. W rzeczywistości, „oskarżający” może być o wiele bardziej winny braku lub rozpadu jedności aniżeli „oskarżany”. Dwie osoby doświadczą jedności, gdy z wzajemną miłością podejmują wspólną drogę, na której każdy może być sobą.
Tylko wpatrując się w Trójcę Świętą, mocą Bożej łaski, ludzie są w stanie zbudować prawdziwą jedność. Trwała jedność, to miłosne zespolenie różnorodności na wspólnym fundamencie, który postawiony jest na Odwiecznej Bożej Skale.
16 maja 2013 (J 17, 20-26)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1741 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka