6 lutego 2024. Słowo na wtorek 5 tygodnia zwykłego w roku II. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
6 lutego 2024, Wtorek
Wtorek V tygodnia zwykłego (rok II) – wspomnienie świętych męczenników Pawła Miki i Towarzyszy (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Amand z Maastricht
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na wtorek 5 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny II)
1. czytanie (1 Krl 8, 22-23. 27-30)
Modlitwa Salomona w czasie poświęcenia świątyni
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Salomon stanął przed ołtarzem Pańskim wobec całego zgromadzenia izraelskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: «O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak dochowującego przymierza i łaski względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego serca.
Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj tego wołania i tej modlitwy, którą dziś Twój sługa zanosi przed Ciebie. Niech w nocy i w dzień Twoje oczy będą otwarte na tę świątynię, na miejsce, o którym powiedziałeś: Tam będzie moje imię – tak aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu.
Dlatego wysłuchaj błaganie sługi Twego i Twojego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj w miejscu Twego przebywania – w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też i przebacz».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 84 (83), 3-4. 5 i 10. 11 (R.: por. 2))
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, *
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Spójrz, Boże, Tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twojego pomazańca.
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące.
Wolę stać w progu domu mojego Boga, *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mk 7, 1-13)
Prawo Boże i tradycje ludzkie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka:
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie».
I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (5 wtorek zwykły, rok liturgiczny C II)
Czyste serce
Najważniejsze jest to, co wypełnia nasze serca. Serce oznacza centrum naszego życia. Chodzi o najgłębszy duchowy rdzeń, gdzie rodzą się myśli, pragnienia i decyzje. Wieczność człowieka zależy tylko od tego, co będzie w jego sercu w chwili śmierci. Wielka pokusa polega na tym, że pierwsze miejsce zaczyna zajmować sfera zewnętrzna, odsuwając na dalszy plan wnętrze. To mogą być aktywności i działania zarówno o charakterze świeckim, jak i religijnym. Jeszcze gorzej, gdy człowiek traci zdolność nawiązania kontaktu ze swym sercem. Wtedy głos sumienia przestaje być słyszalny. Punktem odniesienia staje się jedynie użyteczność i doraźna korzyść. Prawda zostaje zastąpiona przez wykreowane iluzje, które mają na celu utwierdzić w przekonaniu o byciu dobrym człowiekiem. W miejsce Bożych Przykazań pojawiają się „ludzkie pomysły”, które są traktowane jak „świętość”. Ponadto w rozumieniu czystości na plan pierwszy wysuwa się zewnętrzny wygląd, a nie duchowy stan wnętrza.
Gdy zewnętrzność pochłania całą energię, wówczas wnętrze obumiera. Dusza nie tylko popełnia pewne grzechy, ale dokonuje się całościowe oddalenie od Boga. W doczesności skutkiem takiej postawy jest utrata wewnętrznego pokoju i narastające zakłamanie. Jest to ucieczka od siebie samego i w konsekwencji także od Boga. Bóg mieszka bowiem w sanktuarium sumienia. Jego spojrzenie skoncentrowane jest na oglądzie tego, co wypełnia głębiny naszego serca. Dla Boga liczą się rzeczywiste intencje, motywacje i pragnienia, a nie pozory i iluzje. Z tego świata do wieczności przejdzie tylko to, co rzeczywiście istnieje. Miarą autentycznej czystości jest nakierowanie na Boga. Zachowanie jest czyste tylko wtedy, gdy w sercu jest szczere pragnienie oddawania chwały nie sobie, lecz Bogu.
Jezus przyszedł na ziemię, aby nas zbawić i ukazać nam drogę do szczęśliwej wieczności. Dlatego mocno piętnował wszelkie przejawy nieczystości i obłudy. Takie zachowania są niszczące dla człowieka docześnie, ale największym zagrożeniem jest utrata wiecznego zbawienia. Bóg niezmiennie zawsze każdego kocha, ale może objawić swe Oblicze i uszczęśliwić tylko na tyle, na ile ludzkie serce jest czyste. Istotne znaczenie ma duchowe zjednoczenie z Bogiem, a nie zewnętrzne rytuały. W tym świetle z wielką mocą wybrzmiewa wołanie Jezusa, będące nawiązaniem do słów proroka Izajasza: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” (por. Mk 7, 1-13). Chrystus uwrażliwia, aby troszczyć się przede wszystkim o bliską relację z Bogiem. Wartość słów na ustach jest zależna od tego, na ile serce jest zjednoczone z Bogiem.
Bóg wpatruje się w serce. Dlatego w drodze do Nieba pamiętajmy o fundamentalnym znaczeniu serca. Na pierwszym miejscu powinna być troska o duchową czystość. Jest to możliwie najgłębsze nakierowanie na Boga we wszystkim, co stanowi nasze życie. Wielką pomocą w nawiązaniu kontaktu z sercem jest wyciszenie i milczenie. Pustelnicy trwają w samotnej ciszy, aby coraz bardziej stawać w prawdzie, opłakiwać dostrzeżone grzechy i z jeszcze większym zaangażowaniem rzucać się w ramiona Bożego Miłosierdzia. Niezwykłym lekiem dla duszy jest także milczenie. Gdy milczymy, wtedy zyskujemy zdolność usłyszenia słowa, które Bóg w głębi serca wypowiada. Każdy chrześcijanin, w kontekście swego powołania, może czuć się zaproszony przez Jezusa do praktykowania samotności, ciszy i milczenia. Są to uprzywilejowane środki, aby serce stawało się coraz bardziej nakierowane na Boga i zjednoczone z Bogiem. W ten sposób wnętrze coraz bardziej nasycone jest wonią Bożej czystości. Specyfiką tej woni jest integralne przenikanie się zapachu wiary, nadziei i miłości. Wiara jest szczerą otwartością na prawdę. Nadzieja stanowi ufne oczekiwanie na dobro. Miłość zaś pięknie uwielbia istnienie Boga i człowieka.
Niech nasze dobre serca coraz piękniej płoną prawdziwą miłością… Niech ten czysty płomień na zawsze utrwali się w Wiecznym Bożym Płomieniu.
9 lutego 2016 (Mk 7, 1-13)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1256 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka