7 lutego 2023, Wtorek

Wtorek V tygodnia okresu zwykłego (rok I) patroni dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Rdz 1, 20 – 2, 4a)

Stworzenie zwierząt i ludzi

Czytanie z Księgi Rodzaju

Bóg rzekł: «Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!»

Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg, widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: «Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi». I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty.

Potem Bóg rzekł: «Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!» I stało się tak: Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre.

A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!»

Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I tak się stało.

A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.

I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty. W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy jej stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając.

Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 8, 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 2ab))

Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!

Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!

Aklamacja

Alleluja, alleluja, alleluja

Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mk 7, 1-13)

Prawo Boże i tradycje ludzkie

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.

Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»

Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie».

I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Szanuj ojca i matkę

Źle myślała o swym ojcu… Uderzył w złości swą matkę… Jakże smutne i bolesne sytuacje. Wszelkie złe zachowania, myśli i słowa wobec rodziców nabierają szczególnej intensywności grzechu. Matka i ojciec są świętością nietykalną, zawsze i wszędzie. Obmawianie, pogardliwe traktowanie i najmniejsze uderzenie, jeśli odnoszą się do rodziców, mają rangę największego zła spośród wszystkich międzyludzkich relacji.

W Dekalogu przykazanie odnośnie szacunku dla ojca i matki znajduje się bezpośrednio po przykazaniach związanych z Bogiem. Dekalog jest najczystszym zapisem Bożego Objawienia. Upływ czasu nie spowodował jakiejkolwiek dezaktualizacji. Wszelkie prawa świeckie i religijne, które nie respektują Dekalogu, tracą swą moralną wartość i stają w opozycji do Boga. Do każdego, kto ulega takiej pokusie, Jezus mówi kategorycznie: „Umiecie dobrze uchylać przykazanie Boże, aby swoją tradycję zachować” (por. Mk 7, 1-13). Znamienne, że Chrystus akcentuje czwarte przykazanie, przypominając słowo Boga wypowiedziane ustami Mojżesza: „Czcij ojca swego i matkę swoją” oraz „Kto złorzeczy ojcu lub matce śmiercią zginie”. W Piśmie Świętym są także słowa: „Kto by uderzył swego ojca albo matkę, winien być ukarany śmiercią”; „Przeklęty każdy, kto gardzi swoim ojcem lub matką”, „złorzeczył ojcu lub matce, jego krew spadnie na niego”.

Jezus wskazuje, że istota życia moralnego związana jest ze stanem ludzkiego wnętrza. W tym świetle, chrześcijanin wezwany jest do tego, aby w sercu czcić swego ojca i swoją matkę, co potem owocuje adekwatnym zewnętrznym czynem i słowem. Czwarte przykazanie ma charakter bezwarunkowy. Znaczy to, że mamy szanować rodziców zawsze, w każdych okolicznościach i niezależnie od naszej oceny wartości ich życia. A co, jeśli rodzice krzywdzili? Nie ma żadnego znaczenia, czy rodzice są „świętymi” czy „przestępcami”! Powodem szacunku jest fakt rodzicielstwa. Rodzice uczestniczą w Bożym dziele przekazywania życia. Z tego tytułu należy im się bezwzględna cześć. Nieuszanowanie rodziców jest tożsame ze wzgardą Stwórcy Życia i powoduje proces samozniszczenia.

Kto szanuje rodziców, otrzyma wielkie błogosławieństwo. Jest to szczególnie ważne w przypadku doznania od ojca lub matki jakiegoś zła. Wtedy Bóg wszystko dogłębnie uzdrawia i obdarza obfitością łask. Wielka tragedia dokonuje się, gdy po doznanej krzydzie, dziecko odpowiada złem (chodzi o relację dziecko-rodzic, wiek nie jest ważny). Wtedy mocno do akcji wkracza szatan. Podsuwa oskarżycielskie myśli, aby w oczach dziecka zniszczyć dobry obraz rodziców i Boga. Każdy człowiek, który nie szanuje ojca lub matki, staje się jak usychająca gałąź; odcina się od drzewa, którym jest rodzic, poprzez którego Bóg aż do śmierci daje życiodajne soki. Człowiek sam ściąga na siebie przekleństwo! Staje się „bezpłodny”, gdyż odciął się od Boga, który jest dawcą życia. Potem następuje dalsze obumieranie i duchowa śmierć. Brak uszanowania rodziców zamyka błogosławieństwo niebios. Mówiąc precyzyjnie, Bóg niezmiennie błogosławi, ale człowiek ma serce zamknięte i tego daru życia nie przyjmuje. Gdy serce jest w takim stanie, modlitwy wargami tracą wartość. Kto doświadcza dziwnych trudności, ważne aby z wielką pokorą przyjrzał się swej relacji do ojca i matki. Powodem może być łamanie czwartego przykazania, co uniemożliwia dopływ strumienia Bożych łask.

W przypadku trudności z rodzicami, bardzo uważajmy! Diabeł będzie wzmacniał i generował oskarżycielskie myśli wobec ojca lub matki. Nawet gdy rodzice są święci, szatan będzie ich atakował, jeśli na to przyzwolimy. Szatan jest totalnym wrogiem życia. Ojciec lub matka są tymi, którzy dali życie we współpracy z Bogiem, dlatego szatan wścieka się na nich. Największą cyniczną satysfakcję diabeł ma wtedy, gdy niszczy rodziców ustami i rękami ich dzieci.

Błogosławieni, którzy mają serca pełne czci dla ojca i matki, zawsze i wszędzie. Kto jest takim dzieckiem, niezależnie od wieku, doświadczy pokoju serca, będzie szczęśliwy, wypełniony życiem i duchowo płodny.

10 lutego 2015 (Mk 7, 1-13)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →