8 lutego 2025, Sobota

Sobota IV tygodnia zwykłego (rok I) pierwsza sobota miesiąca (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
święty pustelnik dziś wspominany: święty Stefan z Muret

Czytania   +

↑   Ewangelia (Mk 6, 30-34)

Jezus lituje się nad tłumem

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.

Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (4 sobota zwykła, rok liturgiczny C I)

Owoce pustynnego miejsca

Gdy maszyna pracuje długi czas na wysokich obrotach, może dojść do jej przeciążenia. Wtedy najlepiej ją nieco zatrzymać, aby nie doszło do uszkodzenia. Dokładnie ta sama zasada obowiązuje w przypadku człowieka. Tylko, że tym razem sprawa jest oczywiście bez porównania poważniejsza. Wiele różnorakich obowiązków powoduje narastanie wewnętrznego napięcia. Zwłaszcza wtedy, gdy wszystkiego nie udaje się ogarnąć. W rezultacie dochodzi do momentu krytycznego. Następuje swoiste przegrzanie systemu nerwowego. To definitywny sygnał, że trzeba się zatrzymać i nieco zregenerować ciało i ducha.

W Ewangelii widzimy Jezusa Chrystusa, który spędzał długie godziny wraz z uczniami na nauczaniu. Ludzie tłumnie garnęli się, aby usłyszeć słowa nadziei do dalszego życia. Bez wątpienia była to praca ewangelizacyjna na najwyższych obrotach. „Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu” (Mk 6, 31). I w tym właśnie coraz intensywniejszym zaangażowaniu, pewnego razu Jezus skierował do uczniów pełne troski i mądrości słowa: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco” (tamże). To praktyczne wskazanie, które stanowi konkretną inspirację na trzech coraz głębszych poziomach naszego życia.

Najpierw trzeba pamiętać, że każda intensywna aktywność fizycznie i psychicznie człowieka wyczerpuje. Nie zawsze wszystko udaje się zrobić. Zarazem różne rzeczy często się wykluczają. Z wysiłkiem ściśle łączy się nieustanny proces myślenia. Ten zbiór myśli przekształca się w coraz bardziej ciążący natłok. Powstają mniejsze i większe napięcia, które sumują się i powodują stan całkowitego napięcia nerwowego. Udanie się do jakiegoś spokojnego miejsca pozwala tak zwyczajnie odpocząć. Jest to ukojenie dla nerwów, które wracają po przegrzaniu do stanu równowagi. Następuje także uspokojenie strumienia myśli. Dobrze wtedy spędzić nieco czasu na zwyczajnym wpatrywaniu się w przyrodę. Po prostu zatrzymać wzrok na jakimś drzewie, na szczycie górskim, na strumieniu. Następuje wtedy kojące uwolnienie napięcia i uspokojenie umysłu.

Ten fizyczny i psychiczny odpoczynek jest już wielką wartością. Jeszcze większą jest wchodzenie na nowo w stan duchowej równowagi. Poprzez zaangażowanie na zewnątrz, człowiek stopniowo opuszcza niejako swoje wnętrze. Zaczyna coraz bardziej żyć na zewnątrz, zapominając o wnętrzu. Dokonuje się proces utraty kontaktu ze swoim „głębokim ja”. Powstaje wewnętrzny chaos i coraz bardziej nie wiem, kim tak naprawdę jestem. Myśli, plany, projekty, obietnice, miejsca, daty, wszystko niepostrzeżenie przeobraża się w wewnętrzny rozgardiasz. Poprzez udanie się na „miejsce pustynne”, człowiek ma szansę na nowo odzyskać kontakt ze swoim „głębokim ja”. Nie chodzi tu oczywiście o „ja” w sensie egoistycznym, ale „ja” rozumiane jako fundament naszej tożsamości. Cisza i samotność pomagają przywrócić świadomość własnej tożsamości. Staję się sobą, bez zagubionego władania gorsetu kogoś innego lub jakiegoś wpływowego otoczenia.

Wreszcie podjęcie propozycji Jezusa daje to, co najcenniejsze na trzecim, najgłębszym poziomie. To religijna relacja, kontakt z Bogiem. Aby wejść w autentyczny dialog z Bogiem, trzeba się wyciszyć, oddalić od zgiełku. Bóg mówi do człowieka, ale wewnętrzny chaos i rozgardiasz zaczynają działać jak super skuteczny izolator. Słowo Boga nie może już dotrzeć do naszego serca. Oddalenie się od strumienia osób i spraw pozwala na nowo usłyszeć głos Boga. Tak dokonuje się autentyczne otwarcie na Bożą prawdę. Bez takiego cyklicznego zatrzymywania nawet pobożne praktyki stają się stopniowo bezowocne. Słowo Boga spływa wtedy po człowieku jak woda po nieprzemakalnym płaszczu. Przestajemy czuć podstawowe rzeczy. Miejsce odosobnione, wyciszenie, uspokojenie natłoku myśli i spraw powoduje wewnętrzne otwarcie się na głos Boży w sumieniu.

Odradza się miłosna relacja z Bogiem. Bicie naszego serca dostraja się do myśli i uczuć w Sercu Boga.

9 lutego 2013 (Mk 6, 30-34)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1624 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---