9 października 2022, Niedziela

XXVIII Niedziela Zwykła (rok C) inne oficjum: tu

SPIS TREŚCI:

● Rozważanie z Eremu Maryi „Brama Nieba”

۰ Słowo na jutro (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny C)

1. czytanie (2 Krl 5, 14-17)

Uzdrowienie Naamana

Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej

Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego chłopca i został oczyszczony.

Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: «Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem! A teraz zechciej przyjąć dar od twego sługi!»

On zaś odpowiedział: «Na życie Pana, przed którego obliczem stoję – nie wezmę!» Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił.

Wtedy Naaman rzekł: «Jeśli już nie chcesz, to niech dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu».

Psalm (Ps 98 (97), 1bcde. 2-3b. 3c-4 (R.: por. 2a))

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
albo: Alleluja

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
albo: Alleluja

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
albo: Alleluja

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
albo: Alleluja

2. czytanie (2 Tm 2, 8-13)

Jeśli trwamy w cierpliwości, będziemy królowali z Chrystusem

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

Najmilszy:

Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo spętaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie, wraz z wieczną chwałą.

Nauka to godna wiary: Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.

Aklamacja (Por. 1 Tes 5, 18)

Alleluja, alleluja, alleluja

Za wszystko dziękujcie Bogu,
taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 17, 11-19)

Niewdzięczność uzdrowionych z trądu

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.

Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.

Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin.

Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Dobro z pomocą Niepokalanego Serca Maryi

Zasada „podwójnego dobra”. Bardzo ważna zasada. Może uchronić przed wielkimi stratami i umożliwić jeszcze większe zyski. Jest pomocna w zakresie spraw materialnych, ale najważniejsze znaczenie ma w świecie duchowym. Na czym polega?

Otóż w życiu doświadczamy nieustannie różnorakiej dobroci. Konkretne słowa i gesty ze strony ludzi, którzy obdarzają nas życzliwością, a nawet serdeczną miłością. Oczywiście największym Darczyńcą jest sam Bóg. W tym obdarowaniu otrzymujemy najpierw „pierwsze dobro”. Jest to w rzeczywistości przedsmak późniejszego „drugiego dobra”. Pułapka polega na tym, że obdarowany człowiek zapomina o wyrażeniu wdzięczności. To powoduje utratę większego dobra. Jeśli serce potrafi powiedzieć „dziękuję”, wówczas następuje obdarowanie drugim, większym dobrem.

Cały proces wyraźnie widać w ewangelicznym epizodzie, gdy Jezus uzdrawia dziesięciu trędowatych (por. Łk 17, 11-19). Każdy z nich doświadczył oczyszczenia. Konkretnie mogli ujrzeć, że powykręcane i rozpadające się ciało przybrało na nowo piękny wygląd. To pierwsze dobro, którego doświadczyli. Niestety dziewięciu nie miało już potem serdecznego odruchu serca, aby wrócić i podziękować. Zapomnieli o dobroczyńcy. Nie oddali chwały Bogu. W konsekwencji w ich przypadku wszystko skończyło się jedynie na uzdrowieniu ciała.

Zupełnie inaczej sytuacja przebiegła u dziesiątego. Gdy zorientował się, że został uleczony, wrócił do Jezusa „chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu”. Piękna postawa, ujawniająca głęboką wdzięczność serca wobec Boga i człowieka. Owocem tej zdolności dostrzeżenia otrzymanego daru stały się słowa Jezusa: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”. To oznacza, że ów pokorny człowiek został obdarzony jeszcze większym darem w postaci uzdrowienia duszy. Zrealizował się cały zamysł Boży, gdyż sensem uzdrowienia ciała było ostatecznie uzdrowienie duszy.

Tak więc zasada „podwójnego dobra” uwrażliwia, aby nie zatrzymać się bezmyślnie i egoistycznie na pierwszym otrzymanym dobru. Jest to bowiem dopiero swoisty wstęp. Brak szczerej wdzięczności spowoduje utratę czegoś cennego, co było zaplanowane na później. Przykładem tego są np. sytuacje szybkiego podjęcia współżycia seksualnego, co utrudnia późniejsze odkrycie głębszych wymiarów miłości. Gdy z kolei otrzymane dobro zostanie potraktowane właściwie, wtedy stanowi świetny wstęp do dalszego obdarowania. W tej prawidłowej postawie bardzo ważne są: oddanie chwały Bogu, pamięć o obdarzającym człowieku, wdzięczność w sercu. Te zachowania umożliwią prawidłową kontynuację życiowej drogi, co pozwoli na uzyskanie jeszcze większego życiowego daru. Na przykład osoby podejmujące czystość przedmałżeńską, mogą potem uzyskać kolejny wielki dar w postaci głębokiej miłości duchowej, w którą wpisze się także współżycie seksualne na o wiele wyższym poziomie doznań.

Aby nasze serce potrafiło promieniować wdzięcznością, warto zaczerpnąć inspirację z dzisiejszego Uroczystego Aktu oddania ludzkości Niepokalanemu Sercu Maryi. Ten akt papieża Franciszka jest znakiem ufnego posłuszeństwa, gdyż Maryja prosiła o oddanie się Jej Niepokalanemu Sercu w objawieniach fatimskich w 1917 roku. Jednocześnie każdy z nas jest zaproszony, aby zawierzyć swe serce Maryi. Głęboki sens takiego indywidualnego aktu polega na zaproszeniu Maryi do swego życia. Wspaniale uczynił to bł. Jan Paweł II, „człowiek dialogu”, o którym dziś szczególnie pamiętamy w ramach XIII Dnia Papieskiego. Przyjęte przez Papieża zawołanie „Totus Tuus” (Cały Twój) oznaczało u niego całkowite poddanie swego serca sercu Maryi.

Takie poddanie się sprawia, że Niepokalane Serce Maryi może wypraszać nam łaski, dzięki którym nasze serce wypełnia się wdzięczną Miłością i Mądrością. Zarazem zyskujemy ochronę przed różnymi niebezpieczeństwami i pułapkami ze strony szatana. Niech przykład św. Jana Pawła II pomaga każdemu z nas otworzyć swe serce na Niepokalane Serce Maryi. Niech wstawiennictwo Niepokalanej Orędowniczki pomoże naszym sercom jak najpełniej zjednoczyć się z hojnym w dobroć Najświętszym Sercem Jezusa…

13 października 2013 (Łk 17, 11-19)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →