9 czerwca 2022, Czwartek

Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana (rok C) inne oficjum: tu

● Czytania
● Ewangelia
● Rozważanie Ojca Pustelnika (lectio ~2-3′)
● Inne komentarze (video ~3-35′)

+   Wszystkie czytania – rozwiń

↑  Ewangelia (J 17, 1-2. 9. 14-26)

Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł:

«Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś.

Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.

Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.

I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś.

Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.

Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” na Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana do Ewangelii z roku liturgicznego B do Ewangelii Mk 14, 22-25 (~2-3′).

Ofiara i kapłan

     Dzisiaj, w pierwszy czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego, obchodzimy święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Święto to zostało ustanowione niedawno, w roku 2012. Chodzi o ożywienie świadomości, że Jezus jest Najwyższym i Wiecznym Kapłanem. Kontemplacja Chrystusowego Wzorca jest fundamentem dla tych, którzy przyjęli sakrament kapłaństwa. Zarazem wszyscy wierni otrzymują zaproszenie, aby przypomnieć sobie o uczestniczeniu w kapłaństwie powszechnym.

      Kapłanem jest osoba, która składa ofiarę. Pojęcie to nie cieszy się obecnie popularnością. Żyjemy w świecie utylitarystycznym, który dąży do uzyskania szybkiego i widzialnego efektu. Liczy się perspektywa zmysłowa, zaś wiara postrzegana jest jako „nierealna abstrakcja”. To wszystko staje w opozycji do „wrażliwości ofiarniczej”, której specyfiką jest wymiar duchowy oraz z reguły brak szybkich i wymiernych skutków. Ofiara sprawia wrażenie czegoś bezsensownego, gdyż podjęty trud zostaje często pozornie zamieniony w niebyt. Przypomina to czynność wrzucania kamienia do wody…

      Istnieją dwie zasadnicze możliwości składania ofiary. Najczęściej sprawa dotyczy czegoś zewnętrznego wobec ofiarodawcy, np. wsparcie finansowe. W starożytności często składano ofiary w postaci zwierząt. Warto zwrócić uwagę na gest Mojżesza, który zabił wołu w związku z przymierzem zawartym pomiędzy Bogiem i ludem na Synaju. Połowę krwi wylał na ołtarzu, zaś drugą pokropił lud, mówiąc: „Oto krew Przymierza, które Jahwe zawarł z wami”. Krew pełniła tu rolę uświęcającą zawarte przymierze.

      Bez porównania cenniejsza jest ofiara, jaką człowiek składa z własnego życia. Jest to czas, trud i wyrzeczenie, które bezpośrednio łączą się z wnętrzem osoby. Ileż razy dużo łatwiej byłoby „machnąć ręką” niż „przelewać krew” w imię wierności Woli Bożej! Ofiarą jest niepopularna decyzja, rezygnacja z upragnionej przyjemności, wierność przyjętym zasadom wbrew silnym naciskom. W radykalnych przypadkach ofiara oznacza totalne oddanie całego siebie, włącznie z fizycznym życiem. Krew, w sensie dosłownym lub przenośnym, niejako pieczętuje akt ofiarniczy.

      Jezus złożył najdoskonalszą ofiarę ze swego życia, jako Bóg i Człowiek. Dlatego jest Najwyższym Arcykapłanem. Będąc w Wieczerniku, łamiąc chleb, wypowiedział znamienne słowa: „Bierzcie, to jest Ciało moje”. Potem, wziąwszy kielich, rzekł: „To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana” (por. Mk 14, 22-25). Ciało Jezusa zostało dosłownie zabite; krew realnie popłynęła w trakcie Męki i Ukrzyżowania. Zarazem ten wymiar cielesny był doskonale zintegrowany z wymiarem uczuciowym i duchowym. Znaczy to, że Jezus ofiarował Bogu Ojcu całego siebie. Dokonał tego aktu nie tylko symbolicznie, jak Mojżesz, ale dosłownie poprzez własną Krew. W ten sposób uświęcił Nowe Przymierze pomiędzy Bogiem i ludźmi.

      Jako chrześcijanie jesteśmy zaproszeni, aby pić Chrystusową Krew, podobnie jak uczniowie w czasie Ostatniej Wieczerzy. Jest to możliwe w trakcie Eucharystii. Dzięki temu otrzymujemy Boską moc, aby potem przeżywać swe istnienie na wzór Chrystusowej ofiary. Nasze życie zyskuje charakter kapłański. Chrystus zapewnia, że każda ofiara składana w takiej perspektywie ma głęboki sens. Wszelka rezygnacja, cierpienie i ból zostaną przeobrażone w Wieczne Zmartwychwstanie. Poprzez wiarę, Eucharystia jest dowodem, że tak właśnie się dzieje.

      Każdy chrześcijanin jest powołany do kapłaństwa powszechnego. Cel ten jest realizowany, gdy życie jest przeżywane jako ofiara w zjednoczeniu z Jezusem. Przelewając swoją krew, chrześcijanin uczestniczy w Nowym Przymierzu pomiędzy Bogiem i ludźmi, przypieczętowanym przez Krew Chrystusa.

      Niezwykłe znaczenie ma kapłaństwo służebne. Chrystus powołuje niektórych ludzi, aby przyjęli sakrament święceń kapłańskich. Poprzez kapłana służebnego, Chrystus ofiarowuje w Eucharystii swe Ciało i Krew; w sakramencie pokuty odpuszcza grzechy, obdarzając swym Miłosierdziem. Dzisiejsze Święto jest wielkim przypomnieniem, aby modlić się za kapłanów, którzy w szczególny sposób znajdują się na linii frontu w walce duchowej o każdą ludzką duszę.

      Jezu Chryste, Najwyższy i Wieczny Kapłanie, bądź uwielbiony! Pomagaj nam odkrywać sens kapłańskiej ofiary. Niech Twa świętość przenika tych, których poprzez sakrament powołałeś do kapłaństwa służebnego…

28 maja 2015 (Mk 14, 22-25)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Inne komentarze

1) Zamiast homilii wprowadzenie do Lectio Divina księży Salwatorianów, odcinek 649 (~5-35′). Wyświetla się najnowsze dostępne nagranie. Pozostałe odcinki dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku).

Słowo na jutro
Źródło: CFD

2) Zoom Mocnych w Duchu (dostępny od 5:00 rano ~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (dostępne od godziny 00.00 ~5-7′). Przycisk powinien wyświetlać najbardziej aktualny odcinek, czasem jednak trzeba go odszukać w rozwijanej playliście.

3) Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):

Abp Ryś – homilia
Źródło: Archidiecezja Łódzka

---