1 marca 2022, Wtorek

Wtorek VIII tygodnia zwykłego (rok C, II) inne oficjum: tu

● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homila (~10-25′)
● Msza i różaniec

+   Komplet Czytań – rozwiń

↑  Ewangelia (Mk 10, 28-31)

Nagroda za wyrzeczenia

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Piotr powiedział do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą».

Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Tajemnica utraty i zysku

         „Żeby tylko czegoś nie stracić”. Taka obawa tli się głęboko w sercu. Nieraz wybucha nawet wielkim płomieniem, gdy na horyzoncie pojawia się myśl o samotności dla Boga. Bez męża, bez żony, bez dzieci. Współczesne nauczanie Kościoła ukazuje piękno życia rodzinnego. W mediach katolickich często można spotkać zdjęcia z uśmiechniętymi twarzami rodziców wraz z dziećmi. Zachęta, aby uwierzyć, że rodzina może być naprawdę wspaniałym doświadczeniem, które daje szczęście.

         Żyć w czystości, w celibacie dla Boga, to zrezygnować z życia rodzinnego, nie poznać smaku niepowtarzalnej więzi emocjonalnej pomiędzy mężczyzną i kobietą, nie doświadczyć rozkoszy seksualnej. To są wielkie dobra, których autorem jest przecież sam Stworzyciel. Jakakolwiek deprecjacja stanowiłaby głębokie podważenie genialnego Bożego pomysłu odnośnie stworzenia. Dlatego jest w pełni zrozumiałe, że natura ludzka mocno naznaczona jest pragnieniem czerpania z wielorakich uroków tego pięknego świata. Pragnienie, aby nie stracić, jest samo w sobie jak najbardziej właściwe. Jeżeli ktoś zadaje sobie ból lub z premedytacją pozbawia się czegoś, to jest to postawa chora. Człowiek powinien dążyć do tego, aby jak najpełniej rozwijać się. Właściwym, ostatecznym kierunkiem jest zyskiwać, a nie tracić. Ostatnim słowem nie jest „śmierć”, ale „zmartwychwstanie”.

         Tu jednak pojawia się serce problemu. Dylemat polega na tym, jak rozumiemy życie, które daje szczęście. Jaki zestaw środków rozpatrujemy w kontekście zysku i utraty? Większość współczesnych propozycji ogranicza całą rzeczywistość do przyjemności materialnych. Nic więcej już nie ma. Wtedy rezygnacja ze świetnego samochodu, rewelacyjnych wakacji, wspaniałych przeżyć erotycznych staje się absurdem. Jakieś bezsensowne katowanie siebie.

         Jest to jednak skrajnie zawężona wizja. Oprócz materii istnieje bowiem także duch. Wyraziście ukazuje to wiara chrześcijańska. W tej perspektywie rodzina pojawia się jako miejsce wzrastania w autentycznej miłości. Wielkim dobrem życia rodzinnego jest kształtowanie szerokiej palety głębokich uczuć i zdrowej ludzkiej osobowości. Rezygnacja z rodziny jest niepodjęciem tego, co Kościół oficjalnie promuje jako drogę do szczęścia i życiowego spełnienia. Ograniczając się do poziomu czysto ludzkiego, życie samotne byłoby wyborem jakiejś drogi samozniszczenia i egoizmu.

         Jezus wypowiada jednak zdanie: „Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym”(Mk 10, 29-30). W blasku tych słów droga samotności nabiera głębokiego sensu. Oto ponad światem ludzkim istnieje jeszcze Boska rzeczywistość. Jezus zaprasza do opuszczenia dóbr materialnych oraz rodzinnych, zapewniając, że nie chodzi tu o jakąś absurdalną utratę. Trzeba jednak koniecznie zwrócić uwagę na intencję rezygnacji: ze względu na Jezusa i Ewangelię. Tylko przy tym warunku, obietnica może być spełniona. Jeżeli ktoś rezygnuje na zasadzie smutnej utraty, to taka postawa jest cierpiętnictwem i formą zabijania siebie. Rezygnacja z rodziny, z bliskości uczuciowej, z seksu ma sens tylko wtedy, gdy ufam, że zyskuje dzięki temu jeszcze więcej. Wszak to sam Bóg wlał w człowieka pragnienie nieskończonego zaspokojenia. Opuszczenie dla Jezusa jest początkowo utratą, która jednak potem okazuje się potrójnym zyskiem.

         Przede wszystkim otrzymuję bezcenny dar Obecności i bezpośredniej miłosnej relacji z Jezusem. Następnie, duchowo odzyskuję z nadmiarem utracone wcześniej dobra w wymiarze doczesnym. Wreszcie, otrzymuję dar Wiecznego Szczęśliwego Życia w Bogu, absolutnie największy Zysk. Jeśli Chrystus coś odbiera, to zawsze tylko po to, aby dać jeszcze więcej.

28 maja 2013 (Mk 10, 28-31)

Powyższe rozważanie wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.

↑   Komentarze video

Zoom Mocnych w Duchu (~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (~5-7′). Poniżej wyłącznie aktualny odcinek, poprzednie dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video):

↑   Dobra Homilia

Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):

↑   Msza z Różańcem

Msza Święta w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi, poprzedzona Różańcem.
Od 1 marca do 24 kwietnia 2022 roku codziennie odmawiane są trzy części Różańca w ramach Nowenny Pompejańskiej w intencji szybkiego ustania wojny. Dwie części odmawiane są od 14:00 do 15:00, ostatnia część, jak dotychczas o godzinie 17:30.

Wtorek, 1 marca 2022, transmisja z Sanktuarium: 14:00 – nowenna, 17:30 – różaniec, 18:00 – msza święta.

---

Wszystkie nasze najnowsze artykuły możecie znaleźć na stronie głównej fioletowemirabelki.pl