4 czerwca 2022, Sobota

Sobota VII tygodnia Wielkanocnego, pierwsza sobota miesiąca (Czytania Wigilii Zesłania Ducha Świętego: tu; inne oficjum: tu)

● Czytania
● Ewangelia
● Rozważanie Ojca Pustelnika (lectio ~2-3′)
● Inne komentarze (video ~3-35′)

+   Wszystkie czytania – rozwiń

↑  Ewangelia (J 21, 20-25)

Świadectwo św. Jana Apostoła

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr, obróciwszy się, zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi i powiedział: «Panie, któż jest ten, który Cię zdradzi?»

Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: «Panie, a co z tym będzie?»

Odpowiedział mu Jezus: «Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego? Ty pójdź za Mną!»

Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: «Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego?»

Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach, i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe.

Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, jakie trzeba by napisać.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Pragnienie Życia

     Bóg jest Miłosierdziem. Ufam, że Jego miłosierne promienie ogarniają także moją nędzną osobę. Umocniony tą prawdą z nowym zaangażowaniem zacząłem prosić Boga, aby jak najszybciej zabrał mnie z tego świata. Liczę na wstawiennictwo świętych, zwłaszcza tych, którzy doświadczyli łaski rychłego odejścia z tego ziemskiego padołu.

      Duchowej odwagi i intelektualnego wsparcia dodaje mi piękna refleksja św. Augustyna, który wskazuje na pewien paradoks. Otóż wiele osób twierdzi, że wierzy w obietnice Jezusa Chrystusa, a zarazem ci sami ludzie za wszelką cenę nie chcą umierać i pragną pozostać jak najdłużej w doczesności. To jakieś głębokie nieporozumienie lub najzwyczajniej w świecie brak rzeczywistej wiary. Jeżeli bowiem szczerze ufamy Jezusowi, to prostą konsekwencją powinno być szczere pragnienie, aby jak najszybciej dotrzeć do Domu Ojca. Wszak jest to niezwykłe miejsce pełnego zjednoczenia z Bogiem i w Bogu z kochanymi ludźmi.

      Kiedyś spotkałem się ze spostrzeżeniem, że zamiast chcieć umierać, powinienem jeszcze pomęczyć się na ziemi. Moim skromnym zdaniem, to rozumowanie nijak ma się do chrześcijańskiej prawdy o darmowości Bożej łaski. Wspomniana koncepcja „o męczeniu się” zakłada pierwszoplanowość ludzkiego zasługiwania i ma w sobie głęboko skrywaną beznadzieję. Powstały w historii Kościoła ruch protestancki był m.in. próbą odreagowania na tego rodzaju poglądy. Wielka szkoda, że tym razem popadnięto w drugą skrajność, całkowicie negując ludzki trud, a wszytko sprowadzając do czystej łaski.

      Potrzeba jednocześnie Bożej łaski i ludzkiego trudu. Wysiłek człowieka nie polega jednak na stwarzaniu czegoś absolutnie nowego, ale na przyjęciu Bożej łaski. Pięknie oddaje to sformułowanie, że Bóg stworzył człowieka bez niego, ale bez niego nie może go zbawić. Dlatego całym sercem mówię Jezusowi, że pragnę przyjąć wszystko, co mi na Wieczność przygotował w swej niepojętej Miłości. Byłbym przeszczęśliwy, gdybym już wkrótce mógł stanąć „twarzą w Twarz” wobec Boga. Nie znaczy to, że czuję się już doskonały. Wręcz przeciwnie. Widzę bezmiar swej nędzy i słabości. Ale ufam w Miłosierdzie Boże. Wszak Jezus przyszedł nie po to, aby zbawić sprawiedliwych, ale grzeszników. Zarazem Bóg doskonale wie, że w mym sercu jest całkowite pragnienie bycia z Nim na Wieczność.

      Mam tylko taką cichutką prośbę, aby przed śmiercią mieć jeszcze przynajmniej kilka dni, żeby maksymalnie otworzyć się na Boga. Nawet jeśli te ostatnie dni będą ciężką chorobą, to będę wdzięczny bezgranicznie za taką piękną łaskę. Tak! Nie pomyliłem się. Cierpienie ostatnich dni jest wielkim Bożym darem. Pozwala jeszcze lepiej przygotować się na przejście z tego świata do Wieczności. Odczuwam taką „Bożą zazdrość” wobec św. Tereski, św. Faustyny i św. Elżbiety, że mogły umierać w cierpieniu, zarazem mając jasną świadomość kończącego się doczesnego życia. Świętej Faustynie Bóg objawił nawet konkretny dzień przejścia do Wiecznego Domu. Zarazem mam nieustannie żywo w pamięci pewien opisany w „Dzienniczku” epizod. Otóż pewna osoba prosiła św. Faustynę o wybłaganie daru rychłej śmierci dla siebie. Rzeczywiście w rok po przedstawionej prośbie, owa osoba zmarła.

      Tak! Będę jeszcze usilniej prosił o łaskę rychłej śmierci, aby przejść do Życia. Jednocześnie każdą modlitwę o śmierć chcę kończyć słowami: „Nie moja, ale Twoja Wola Panie niechaj się dzieje”. Tak! Najważniejsze jest wypełnienie Bożej Woli. Ale modlitwa błagalna jest niezbędnym środkiem, aby przygotować swe nędzne serce na przyjęcie Bożych Planów, z Miłością i Ufnością. Boże, jeżeli mnie miłujesz, zabierz mnie jak najszybciej z tego świata do Wieczności. Ten moment na pewno nastąpi. „Jezus nie powiedział mu, że nie umrze” (J 21, 24). Żyję Nadzieją…

7 czerwca 2014 (J 21, 20-25)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Inne komentarze

1) Zamiast homilii wprowadzenie do Lectio Divina księży Salwatorianów, odcinek 644 (~5-35′). Wyświetla się najnowsze dostępne nagranie. Pozostałe odcinki dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku).

Słowo na jutro
Źródło: CFD

2) Zoom Mocnych w Duchu (dostępny od 5:00 rano ~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (dostępne od godziny 00.00 ~5-7′). Przycisk powinien wyświetlać najbardziej aktualny odcinek, czasem jednak trzeba go odszukać w rozwijanej playliście.

3) Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):

Abp Ryś – homilia
Źródło: Archidiecezja Łódzka

---