20 listopada 2022, Niedziela

Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata (XXXIV Niedziela Zwykła; rok C; wspomnienie świętego Rafała Kalinowskiego)

SPIS TREŚCI:

● Czytania

● Ewangelia

● Rozważanie z Eremu*

● Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia abp Rysia

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny C)

1. czytanie (2 Sm 5, 1-3)

Namaszczenie Dawida na króla

Czytanie z Drugiej Księgi Samuela

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: «Oto my jesteśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, ty odbywałeś wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud – Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem».

Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.

Psalm (Ps 122 (121), 1b-2. 4-5 (R.: por. 1bc))

Idźmy z radością na spotkanie Pana
albo: Alleluja

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.

Idźmy z radością na spotkanie Pana
albo: Alleluja

Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.

Idźmy z radością na spotkanie Pana
albo: Alleluja

2. czytanie (Kol 1, 12-20)

Bóg przeniósł nas do królestwa swojego Syna

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Bracia:

Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.

On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.

I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Aklamacja (Por. Mk 11, 9c. 10a)

Alleluja, alleluja, alleluja

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie.
Błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 23, 35-43)

Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. A członkowie Sanhedrynu szydzili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem».

Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie».

Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król żydowski».

Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czyż Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas».

Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił».

I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa».

Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze Mną w raju».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Serce prawdziwie królewskie

Siedział totalnie podłamany. Tyle trudu włożył w przygotowanie do sprawdzianu. Niestety, dołująca porażka na początku szkoły średniej. Nawet nie śmiał spojrzeć na Profesorkę. Miał poczucie, że zawiódł cały świat. Wtedy wydarzyło się coś absolutnie nieoczekiwanego. Profesorka przechodząc obok, serdecznie na niego spojrzała. Szok! Przecież zasługiwał na spojrzenie przypominające karzący grom. A tu jak najbardziej życzliwie uśmiechnięta twarz. Co więcej! Zamiast surowego „zawiodłeś!”, ciepło wypowiedziane imię i słowa: „Nie martw się! Jestem pewna, że to wszystko wiesz! Wierzę w ciebie. Następnym razem pójdzie ci bardzo dobrze”.

Tak wiele już lat upłynęło. A łzy wciąż cisną mu się do oczu na wspomnienie tego niezapomnianego zdarzenia. Ta chwila na zawsze stała się symbolem Zmartwychwstałej Nadziei. Dźwięk słów Profesorki dawał siłę, gdy najlepszym rozwiązaniem wydawało się być rozjechanym przez nadjeżdżający z tyłu samochód. Niech za ten akt Czystej Dobroci, Bóg obdarzy Profesorkę darem Nieba. Miała prawdziwie królewskie serce…

Dlatego wspomnienie to jak najbardziej wpisuje się w dzisiejszą Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Wspaniale, jeśli spotykamy ludzi, którzy pomagają nam lepiej zrozumieć tajemnicę Królewskiego Serca Jezusa.

Jezus jest Królem, co to znaczy? Przede wszystkim trzeba mocno podkreślić, że nie chodzi tu o standardy tego świata. Światowy król wywyższa się, namiętnie demonstruje swój splendor, nieomylność i doskonałość. Uwielbia celebrować swą dobroć i zachwyca się ludźmi potrafiącymi błyskotliwie imponować. Słabsi traktowani są z góry, z lekceważeniem.

Najsmutniejsze, gdy wedle takiej logiki zatwardziale postępują ludzie, którzy nazywają się chrześcijanami. Gdy są świadkami czyjeś słabości, bezczelnie obgadują i lekceważą. Zamiast pomóc jeszcze bardziej dobijają swymi skazującymi pseudo-wyrokami. Zachwycają się jedynie ludźmi „moralnie doskonałymi”. Ale pod tym płaszczykiem uwielbiają samych siebie jako wcielone ideały. Dlatego takie „święte przypadki” są przekonane o swej bezbłędności i bezgrzeszności. Największy swój grzech święcie wytłumaczą.

Tacy ludzie nie są w stanie przyjąć słabego, cierpiącego Zbawiciela. Członkowie Wysokiej Rady kpili z ukrzyżowanego Jezusa: „Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym” (Łk 23, 35). Wedle ich wizji, Bóg nie dałby się zabić, lecz objawiłby od razu swą Wszechmoc. Dlatego nie uznali w Jezusie Boskiego Zbawiciela!

Królowanie Jezusa jest radykalnie odmienne od światowego. Przede wszystkim Jezus nie boi się pokazać swej słabości. Na Krzyżu jawi się jako totalnie ograniczony w swych możliwościach. Co więcej, będąc bez grzechu, godzi się jednak na to, że jest postrzegany jako wielki bluźnierca. Umiera jako synonim człowieka słabego i grzesznego.

Jezus nie zachwyca się „idealnymi” faryzeuszami i uczonymi w Piśmie. Nieustannie natomiast objawia swą pełną miłości troskę wobec słabych. Nie pogardza, ale współczuje i pomaga. Oto blask Królewskiego Serca Jezusa. Dla Niego błąd lub grzech nie jest powodem zawodu i pokazywania swej wyższości, ale rodzi pokorne pragnienie przyjścia z pomocą i pocieszeniem: „Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23, 43).

Warto zbadać stan swego serca. Jak reaguję wobec ludzkiej siły i słabości? Jeśli zachwycam się tylko silnymi, to znaczy, że nie mam Królewskiego Serca Jezusa. Raczej przypominam zarozumiałych pyszałków, którzy ukrzyżowali Jezusa. Jeśli spotykając się z czyjąś słabością, błędem lub grzechem, mam pragnienie tak serdecznie przytulić tego człowieka, to znaczy, że jestem na królewskiej drodze. Wspomniana Profesorka w chwili porażki nie potępiła, ale obdarzyła pocieszeniem. Jeśli jeszcze bardziej kocham człowieka, któremu coś nie udało się, to prawdziwie królewski objaw; zamiast zawodu, szczere „jak dobrze, że jesteś!”.

Z taką właśnie częstotliwością bije prawdziwie królewskie serce. Serce, będące na wzór Serca Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata…

24 listopada 2013 (Łk 23, 35-43)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →