Dziś obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego zwane również dniem Matki Bożej Gromnicznej. Liturgię rozpoczyna obrzęd błogosławienia świec i procesja z nimi na uroczyste sprawowanie Eucharystii. Dziś również Dzień Życia Konsekrowanego, poświęcony modlitwie za osoby konsekrowane: kapłanów, osoby zakonne, pustelników i pustelnice oraz konsekrowane osoby świeckie. Dziś pamiętajmy o nich szczególnie.

2 stycznia 2024, Pierwszy Piątek Miesiąca

Święto Ofiarowania Pańskiego, pierwszy piątek miesiąca

Czytania   +

↑   Ewangelia – wersja dłuższa (Łk 2, 22-40)

Ofiarowanie Jezusa w świątyni

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jeruzalem człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.

Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

«Teraz, o Władco pozwalasz odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.

Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.

A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu.

Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (2 lutego, Święto Ofiarowania Pańskiego, rok liturgiczny C II)

Ofiara i rezygnacja

Ofiarowanie Pańskie… Dzisiejsze święto dotyka rzeczywistości ofiarowania. Złożenie szczerej ofiary to przedziwny splot prawdy i miłości. Prawda wyzwala miłość, która z kolei pozwala jeszcze głębiej odkryć prawdę. Owocem tego jest ubogacona miłość. I tak bez końca…

Chrześcijańska ofiara jest ściśle zespolona z tajemnicą serca, w którym dokonuje się spotkanie pomiędzy wymiarem ludzkim i Bożym. To, co ludzkie, ujawnia się jako przestrzeń Bożej obecności. To, co Boże, objawia się poprzez ludzką zwyczajność. Zarazem występuje oddychanie „logiką Wieczności”, która ma odmienny kierunek niż „logika doczesności”. Specyfiką światowej doczesności jest gromadzenie. Samo w sobie jest to moralnie neutralne. Wszystko zależy od tego, co jest motywem i celem gromadzonych dóbr. Jeśli ktoś sens życia upatruje tylko w tym, aby „mieć więcej”, jest to zły kierunek. Ale gdy wzrost dóbr jest konsekwencją rozwoju jakiegoś szlachetnego dzieła, mamy do czynienia z czymś dobrym. Jednak zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że ludzkie „ja tworzę” wysunie się na pierwszy plan przed „Bóg stwarza”. Specyfiką tej pokusy jest zapomnienie o Bogu jako pierwotnym dawcy wszystkiego. Jest to wielki problem współczesnego społeczeństwa, które zaczęło żyć i działać, jakby Boga nie było. Wieczność staje się wtedy pojęciem totalnie abstrakcyjnym.

W tej perspektywie ujawnia się zbawienny sens ofiary, która stanowi swego rodzaju „świętą tarczę” przed plejadą różnorakich światowych bożków. Sednem ofiary nie jest gromadzenie, ale dokładnie odwrotnie, rezygnacja. Rezygnacja ma na celu dogłębnie przypomnieć i unaocznić z nową mocą, że tylko Bóg jest początkiem i kresem wszystkiego. Akt ogołocenia powoduje swoiste przyhamowanie w „doczesnym zapędzeniu”, które charakteryzuje się dokładaniem do siebie kolejnych dóbr stworzonych. Gdy pozbawiamy się czegoś lub rezygnujemy z czegoś, wtedy powstaje „pośrednia pustka”, a następnie naturalny zwrot ku Wieczności. Jest to proces podświadomy, do którego nie jest konieczna świadomość.

Gdy ofiara jest wyraźnie motywowana miłością do Boga, wtedy strumienie Bożych łask mogą wniknąć do człowieka oczywiście z dużo większą skutecznością. Zarazem poprzez wypełnianego człowieka przenikają do całego świata. W ten sposób ofiara sprawia, że doczesność staje się bardziej nasączona Wiecznością. Bóg przestaje być „osobą z zewnątrz”, stając się „Osobą Wewnątrz” duszy i świata. Sercem tego duchowego procesu jest odkrywanie poprzez chrześcijańską ofiarę, że Jezus jest nie tylko historyczną postacią, ale także Odwiecznym Bożym Zbawicielem. Ofiara złożona z serca jest uprzywilejowaną drogą, która prowadzi do nowego rozumienia prawdy i doświadczenia miłości w Duchu Świętym.

W logikę ofiarowania wpisuje się centralnie życie konsekrowane, czyli ofiarowane Bogu. Dlatego ten dzisiejszy dzień jest także obchodzony jako Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Niektóre osoby, odpowiadając na Boże powołanie, rezygnują ze „światowego gromadzenia”, aby całe swe życie ofiarować Bogu. Jestem wdzięczny Jezusowi, że zaprosił mnie niegodnego do bycia pustelnikiem. Cieszę się bardzo, że mogłem złożyć śluby jako diecezjalny pustelnik konsekrowany. Mocą Ducha Świętego pragnę coraz pełniej umierać dla świata, aby coraz głębiej zanurzać się w Bogu. Jestem nędznym grzesznikiem. Wciąż od nowa staję twarzą w twarz wobec swej żałosnej nicości. Ufam jednak, że coraz bardziej intensywna samotność i milczenie, w odpowiedzi na Boże natchnienia, będą służyć niepojętym planom Miłosiernej Opatrzności. Pustelnik trwa samotnie na modlitwie przed Obliczem Boga…

Panie Jezu, udzielaj mi Ducha Świętego, abym zgodnie z wolą Ojca w Niebie coraz bardziej w Tobie umierał na drodze ku Wiecznemu Życiu.

2 lutego 2016 (Łk 2, 22-40)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1252 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---