9 kwietnia 2024. Słowo na wtorek 2 tygodnia okresu Wielkanocnego. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
9 kwietnia 2024, Wtorek
Wtorek II tygodnia okresu Wielkanocnego (Tydzień Miłosierdzia; wspomnienie Matki Bożej Iwerskiej; patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Gaucheriusz, prezbiter;
św. Waldetruda
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na wtorek 2 tygodnia okresu wielkanocnego
1. czytanie (Dz 4, 32-37)
Jeden duch i jedno serce wspólnoty chrześcijańskiej
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich.
Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.
A Józef, nazwany przez apostołów Barnaba, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp apostołów.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 93 (92), 1. 2 i 5 (R.: por. 1a))
Pan Bóg króluje, pełen majestatu
Pan króluje, oblókł się w majestat, *
Pan wdział potęgę i nią się przepasał.
Tak świat utwierdził, *
że się nie zachwieje.
Pan Bóg króluje, pełen majestatu
Twój tron niewzruszony na wieki, *
istniejesz od wieków, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary; †
Twojemu domowi świętość przystoi *
po wszystkie dni, o Panie.
Pan Bóg króluje, pełen majestatu
Aklamacja (J 3, 14b-15)
Alleluja, alleluja, alleluja
Trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego,
aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (J 3, 7b-15)
Trzeba się powtórnie narodzić
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Jezus powiedział do Nikodema:
«Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha».
Na to rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?»
Odpowiadając na to, rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, co widzieliśmy, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.
A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (wtorek 2 tygodnia okresu wielkanocnego, rok liturgiczny B I)
Perypetie z wiedzą
„Ja wiem wszystko najlepiej”… „Nic mnie nie interesuje”… Oto postawy budzące serdeczne westchnienie współczucia… Człowiek, który zachowuje się jak „wszechwiedzący” lub „wszystko ignorujący”, bardzo krzywdzi własny umysł i serce oraz innych ludzi. Trzeba uważać! Niewłaściwe podejście do wiedzy może stać się przyczyną doczesnych kłopotów i przeszkodą w uzyskaniu wiecznego zbawienia. W tym względzie warto wyróżnić trzy stany duchowe.
Najpierw jest to „zawiniona ignorancja”. Człowiek wprawdzie nie uważa się za „mędrca”, ale myślenie i zdobywanie wiedzy traktuje z lekceważeniem. Po co się męczyć studiowaniem literatury fachowej? Po co czytać Pismo Święto? Jezus podszedł krytycznie do braku należytej wiedzy u Nikodema: „Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz?” (por. J 3, 7-15). Sukcesywne pogłębianie fachowej wiedzy i rozumień jest konieczne do należytego wykonywania swego zawodu. Nic nie usprawiedliwia zawinionej niewiedzy, która jest powodem ludzkiej krzywdy: np. źle prowadzona terapia, błędna decyzja urzędu. W sensie duchowym poziom intensywności poznawania jest miarą miłości. Karmienie się prawdą jest niezbędne, aby miłość w sercu mogła wzrastać. Dlatego, kto kocha Jezusa, będzie zgłębiał Pismo Święte, aby coraz lepiej poznać ukochanego Pana. Jeśli poważny brak należytej wiedzy jest zawiniony, nie jest to pokora, ale smutne lenistwo.
W drugim przypadku mamy do czynienia z „pyszną wiedzą”. Człowiek pyszny żyje w przekonaniu, że posiada wiedzę w stopniu doskonałym. Niejednokrotnie jest to żałosna iluzja, gdyż „domniemane mądrości” to tak naprawdę „głupoty własnej roboty”. Ale jest faktem, że niejednokrotnie ludzie szczycący się swymi kompetencjami, rzeczywiście posiadają solidną ilość wiedzy w swej dziedzinie. Ale niestety ma miejsce duchowy upadek, gdyż wiedza jest traktowana jako środek do pysznego wykazywania swej wyższości. Często występuje „naiwna ekstrapolacja”. Chodzi o to, że na podstawie realnej wiedzy w danej dziedzinie, wyprowadzane jest złudne przekonanie o świetnej wiedzy w każdym temacie. Niestety, można być znawcą w pewnej kwestii, a w innych sprawach opowiadać przedziwne głupoty. Najgorzej, gdy wiedza powoduje pychę serca. Pycha zabija miłość i Boga. Dlatego zdarza się, że niektórzy wybitni specjaliści czynią rzeczy okrutne moralnie.
Najlepiej iść drogą „świętej niewiedzy”. Jest to Boży dar, który polega na połączeniu przekonania „wiem, że nic nie wiem” z solidnym zdobywaniem wiedzy na miarę swych możliwości. Owocem takiej syntezy jest potrzebna wiedza w umyśle i uniżona pokora w sercu. Duch Święty sprawia, że dokonuje się „święta proporcjonalność”: im więcej zdobytej wiedzy, tym więcej miłości, kompetencji i pokory. Wspaniale taki stan opisują słowa Jezusa: „Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, kto narodził się z Ducha”. Człowiek, który „narodził się z Ducha” posiada konkretną wiedzę na podstawie nieustannej obserwacji i studiowania. Jest w stanie wiele rzeczy opisać i wyjaśnić, gdyż „słyszy szum”, czyli zna różne fakty i prawidłowości w naturze. Zarazem nie zatrzymuje się na „poziomie przypadków”, ale „chwyta”, że obserwowany „szum” jest konsekwencją „wiatru”.
W języku hebrajskim (i greckim) słowa „wiatr” i „duch” brzmią tak samo: „ruah” („pneuma”). To pomaga zrozumieć, że „człowiek z Ducha” potrafi dostrzec poprzez widzialne znaki niewidzialnego Boga. Tylko Duch Boży, symbolizowany przez wiatr, wie doskonale odnośnie poszczególnych ludzi, rzeczy i zjawisk, skąd pochodzą i dokąd zdążają. Człowiek duchowy pokornie uznaje, że nie potrafi dać ostatecznych wyjaśnień, lecz jedynie poznaje skromniutki wycinek rzeczywistości. Tylko Bóg posiada Wszechwiedzę jako Stwórca wszystkiego. Odnośnie wiedzy, Duch Święty pozwala przezwyciężyć pokusę lenistwa i pychy. Dzięki temu człowiek duchowy zachowuje godność dziecka Bożego, które pokornie i z miłością kontempluje Boga i stworzenie.
14 kwietnia 2015 (J 3, 7-15)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1319 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka