13 kwietnia 2024, Sobota

Sobota II tygodnia okresu Wielkanocnego (Tydzień Miłosierdzia; patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 6, 16-21)

Jezus chodzi po wodzie

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Po rozmnożeniu chlebów, o zmierzchu uczniowie Jezusa zeszli nad jezioro i wsiadłszy do łodzi, zaczęli się przeprawiać przez nie do Kafarnaum. Nastały już ciemności, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł; jezioro burzyło się od silnego wichru.

Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. I przestraszyli się. On zaś rzekł do nich: «To Ja jestem, nie bójcie się». Chcieli Go zabrać do łodzi, ale łódź znalazła się natychmiast przy brzegu, do którego zdążali.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (sobota 2 tygodnia okresu wielkanocnego, rok liturgiczny B I)

Obecność i strach

Otworzyła drzwi wejściowe do domu. Weszła do ciemnego przedpokoju. Odruchowo skierowała rękę w stronę kontaktu, aby włączyć światło. Wtem pod palcami zamiast przycisku poczuła ludzką twarz. Z przerażenia zemdlała. Po chwili odzyskała świadomość. Nie było żadnego niebezpieczeństwa. Wszystko skończyło się szczęśliwie… Oto sytuacja, którą przeżyła pewna żona za sprawą swego bardzo dobrego męża, choć mającego nieraz oryginalne pomysły. Tym razem, aby sprawić „niespodziankę”, stanął w ciemnym przedpokoju tak, aby jego twarz była w miejscu kontaktu…

Pomijając szczegółowe okoliczności, w epizodzie tym ujawniła się bardzo poważna kwestia relacji pomiędzy rozpoznaniem obecności i doświadczeniem lęku. Człowiek spontanicznie odczuwa strach, gdy staje wobec rzeczywistości, której nie odbiera jako przejaw dobra, lecz jako bliżej niezidentyfikowane zjawisko lub wręcz zło. Wszelka nieokreśloność wywołuje pierwotny niepokój istnienia. Powstaje reakcja lękowa, oparta na podświadomym założeniu, że to, czego nie znam, może wyrządzić mi krzywdę. To, co znam jako dobre, daje poczucie bezpieczeństwa. Nie rodzą się wtedy obawy, bo wiem, że nie ma zagrożenia.

W przeżywaniu często nie jest najważniejsza obiektywna tożsamość doświadczanej obecności, ale to, w jaki sposób ta obecność jest poznawana i interpretowana. To może spowodować szkodliwe nieporozumienie. Wówczas obiektywne zło nie wzbudza niepokoju, zaś dobro wywołuje przerażenie, gdyż jest potraktowane jako niebezpieczne zło.

Bardzo dobrze mechanizm ten pokazuje ewangeliczny epizod, gdy uczniowie samodzielnie o zmierzchu wypłynęli na jezioro (por. J 6, 16-21). Ogólnie wiedziano, że wieczorem lub nocą często nad jeziorem pojawiają się gwałtowne wichury, śmiertelnie niebezpieczne. Dlatego normalnie nie wypływano wtedy w rejs przez całe jezioro, aż na drugi brzeg. Obiektywnie rzecz biorąc, mogli nawet stracić życie. A jednak w Ewangelii nie ma informacji, że z tego powodu byli wystraszeni. Taka reakcja pojawiała się natomiast po ujrzeniu Jezusa, „kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi”. Wówczas uczniowie „przestraszyli się”.

Oto drugi aspekt „przetasowania znaczeń”. Z różnych powodów, dobry człowiek może być odebrany jako ktoś, kto wyzwala strach, a nawet obezwładniające przerażenie. Tak było we wspomnianym epizodzie domowym. Mąż był bardzo dobrym człowiekiem i żona u jego boku czuła się w pełni bezpiecznie. Ale dotykając jego twarzy, nie rozpoznała go, lecz spontanicznie zareagowała tak, jakby to był jakiś włamywacz. Tak więc człowiek choć był dobry, wzbudził jednak przerażenie. Podobny mechanizm zadział u uczniów wobec Jezusa. Jezus zbliżał się do łodzi jako umiłowany przez nich Pan. Co więcej, aby udzielić pomocy. Pomimo tego, uczniowie początkowo nie rozpoznając Go, doznali lęku. Nie wystraszyli się jeziora, które „burzyło się od silnego wiatru”, lecz Jezusa. Na szczęście po słowach: „To Ja jestem, nie bójcie się”, sytuacja uległa diametralnej zmianie. Jezus został rozpoznany. Dodatkowo potwierdził swą Boską moc poprzez cud natychmiastowego zabrania łodzi wraz z uczniami do bezpiecznego brzegu.

Epizod ten jest zaproszeniem, abyśmy w Jezusie zawsze rozpoznawali Człowieka i Boga, w obecności którego możemy czuć się bezpiecznie i mieć pokój serca. Bóg jest zawsze „dobrze obecny”, nawet kiedy powstaje wrażenie jego nieobecności lub „złej obecności”. W każdej sytuacji Jezus powtarza: „Ja jestem, nie bójcie się”. Boża obecność zawsze chroni przed „utopieniem się” w głębinach burzowych sytuacji. Z Bogiem żadna burza nie ma mocy nas zniszczyć. Tylko trzeba na tę obdarowującą obecność ufnie się otworzyć. Jednocześnie Chrystus wiernie towarzyszy nam, abyśmy szczęśliwie dotarli do „brzegu”; do celu, który pragniemy osiągnąć. Nawet jeśli opuszczamy Boga, On nas nigdy nie opuszcza. Wciąż od nowa zaprasza nas do zdążania drogą Jego świętej woli. Im bardziej ufamy Jezusowi, tym bardziej doświadczymy Jego umacniającej obecności. Panie, bądź źródłem naszej życiowej odwagi…

18 kwietnia 2015 (J 6, 16-21)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1323 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---