30 kwietnia 2025, Środa

Środa II tygodnia Okresu Wielkanocnego (Tydzień Miłosierdzia) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święty pustelnik dziś wspominany:  św. Gualfard, mnich i pustelnik

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 3, 16-21)

Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus powiedział do Nikodema:

«Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (środa 2 tygodnia okresu wielkanocnego, rok liturgiczny C I)

Potępiać czy świadczyć o dobru?

Poranna pobudka. Wraz z ciałem budzi się lęk. Smutek w oczach na powitanie nowego dnia. Trudno o uśmiech, gdy ściśnięty brzuch czuje już widmo kolejnych potępiających zdań. Tak mniej więcej wygląda poranek wielu ludzi. Lęk przed potępieniem jest niczym paralizator. Potępienie dotyka bowiem rdzenia ludzkiego istnienia. Człowiek zostaje utożsamiony ze złem. Zła energia jest wtłaczana w organizm do szpiku kości. Potępiać drugiego, to wyzwalać w nim poczucie, że jest wcieleniem zła. Podobnie samopotępienie, to sprowadzenie całego swego życia do jednego wielkiego zła.

Warto dostrzec przykładowe przypadki tych miażdżących potępiających słów. „Jesteś brzydka”. To potępienie estetyczne, dotyczy wyglądu ciała i ubrania. Już dzieci w szkole doświadczają szyderczych śmiechów ze strony rówieśników, którzy uważają się za ładniejszych i modniejszych. „Jesteś kłamcą”. Pokazuje się palcem kogoś, że skłamał. Przez to zamienia się go w pozbawiony prawa do głosu przedmiot. „Jesteś zdrajcą”. Pada oskarżenie o niedotrzymanie wierności Bogu i różnego rodzaju wartościom. Zdrajca staje się osobnikiem, którym się pogardza.

W życiu niestety wciąż doświadczamy ze strony innych ludzi różnych form potępienia. To wszystko tworzy jakiś głęboko wpisany w człowieka lęk przed kolejnym potępiającym wyrokiem. Istota potępienia polega na tym, ze człowiek sprowadzony jest do zła. Warto dobrze to uchwycić. To nie jest tylko przypisanie pewnej złej cechy komuś dobremu. Niszczycielska moc potępienia polega na tym, ze zło zostaje przypisane zarówno danemu czynowi jak i całemu człowiekowi. Potępić, to zdefiniować kogoś jako złego w całości jego życia. Inaczej mówiąc, to odebrać prawo do życia. Zarazem taki człowiek nadal fizycznie istnieje. Więc powstaje beznadziejna sytuacja. Potępiony żyje w przekonaniu, że nie powinien żyć. Takie potępione życie staje się wcieleniem cierpienia. Każdy poranek sprowadza się do koszmarnego otwierania oczu. Zasypianie daje nadzieję, że kolejnej pobudki już nie będzie.

Jedno z największych szatańskich oszustw polega na wmawianiu ludziom, że także Bóg potępia. To wierutne, szatańskie kłamstwo. Trzeba raz na zawsze zapamiętać słowa, które wypowiada sam Jezus Chrystus: „Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3, 17).

Potępienie człowieka nie ma swego źródła w Bogu. Potępienie może pochodzić tylko od szatana lub od człowieka. Jeżeli ktoś powołuje się na Boga i potępia, to oczernia Boga. Nigdy nie można wyciągnąć wniosku z takiej postawy, że Bóg potępia. Bóg bowiem stworzył człowieka i pragnie go zbawić. Zbawienie jest dokładną odwrotnością potępienia. Bóg wspiera obecnością i mówi „jesteś dobry”. Oczywiście nazywa złe czyny po imieniu. Ale człowieka zawsze traktuje jako dobrego. Jezus przelał swoją krew, aby utwierdzić nas w dobru. Nawet jeśli człowiek popełni największy grzech, Bóg nigdy go nie potępi. Oczekuje z otwartymi ramionami, aby obdarzyć nas Dobrocią Miłosierdzia.

Autentyczny świadek Boga nigdy nie potępia drugiego człowieka. Chrześcijanin staje zawsze w obronie człowieka. Znakiem prawdziwego ucznia Jezus Chrystusa jest wołanie słowem i czynem: „wierzę w twe piękno, prawdę i dobro”. Chrześcijanin jest tym, który przytula dobrocią. Wzorem Mistrza ukazuje piękno zaufania i wierności. Jezus zawsze zbawia. Nigdy nie potępia. Zbawiać, to mówić człowiekowi „jesteś dobry”. To wyzwalać dobro nawet w przypadku zaistnienia złego czynu. Ostatecznie, Jezus Chrystus przyszedł zbawić, czyli na wieki umożliwić zamieszkanie w Dobrym Domu Ojca w Niebie.

Potępiać czy świadczyć o dobru człowieka? Oto jest pytanie; bądźmy świadkami Jezusa Chrystusa Zbawiciela!

10 kwietnia 2013 (J 3, 16-21)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1705 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---