Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia kard. Rysia

• Czytania na Uroczystość św. Wiktorii

• Rozważanie z Eremu na Uroczystość

Czytania na sobotę 31 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Rz 16, 3-9. 16. 22-27)

Pozdrowienie w Chrystusie

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:

Pozdrówcie współpracowników moich w Chrystusie Jezusie, Pryskę i Akwilę, którzy za moje życie nadstawili karku i którym winienem wdzięczność nie tylko ja sam, ale i wszystkie Kościoły nawróconych pogan. Pozdrówcie także Kościół, który się zbiera w ich domu.

Pozdrówcie mojego umiłowanego Epeneta, który należy do pierwocin złożonych Chrystusowi przez Azję. Pozdrówcie Marię, która poniosła wiele trudów dla waszego dobra. Pozdrówcie Andronika i Juniasa, moich rodaków i współtowarzyszy więzienia, którzy się wyróżniają między apostołami, a którzy przede mną przystali do Chrystusa. Pozdrówcie umiłowanego mego w Panu Ampliata. Pozdrówcie współpracownika naszego w Chrystusie, Urbana, i umiłowanego mego Stachysa.

Pozdrówcie wzajemnie jedni drugich pocałunkiem świętym! Pozdrawiają was wszystkie Kościoły Chrystusa.

Pozdrawiam was w Panu i ja, Tercjusz, który pisałem ten list. Pozdrawia was Gajus, który jest gospodarzem moim i całego Kościoła. Pozdrawia was Erast, skarbnik miasta, i Kwartus, brat.

Temu, który ma moc utwierdzić was zgodnie z Ewangelią i moim głoszeniem Jezusa Chrystusa, zgodnie z objawioną tajemnicą, dla dawnych wieków ukrytą, teraz jednak ujawnioną, a przez pisma prorockie na rozkaz odwiecznego Boga wszystkim narodom obwieszczoną, dla skłonienia ich do posłuszeństwa wierze, Bogu, który jedynie jest mądry, przez Jezusa Chrystusa, niech będzie chwała na wieki wieków! Amen.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 145 (144), 2-3. 4-5. 10-11 (R.: 1b))

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu

Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, *
a wielkość Jego niezgłębiona.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu

Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła *
i zwiastuje Twe potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu *
i rozpowiadają Twoje cuda.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu

Aklamacja (Por. 2 Kor 8, 9)

Alleluja, alleluja, alleluja

Jezus Chrystus, będąc bogatym, dla was stał się ubogim,
aby was ubóstwem swoim ubogacić.

Alleluja, alleluja, alleluja

„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie

Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu

Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka

Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka

Czytania na Uroczystość

1. czytanie (2 Mch 7, 1-2. 9-14)

Raczej zginąć, niż przekroczyć prawa Boże

Czytanie z Drugiej Księgi Machabejskiej

Siedmiu braci razem z matką zostało schwytanych. Bito ich biczami i rzemieniami, gdyż król chciał ich zmusić, aby skosztowali wieprzowiny zakazanej przez Prawo.

Jeden z nich, przemawiając w imieniu wszystkich, tak powiedział: «O co masz zamiar pytać i jakie zdobywać od nas wiadomości? Jesteśmy bowiem gotowi raczej zginąć, aniżeli przekroczyć ojczyste prawa».

Drugi zaś brat, w chwili gdy oddawał ostatnie tchnienie, powiedział: «Ty zbrodniarzu, odbierasz nam to obecne życie. Król świata jednak nas, którzy umieramy za Jego prawa, wskrzesi i ożywi do życia wiecznego».

Po nim był męczony trzeci. Na żądanie natychmiast wysunął język, a ręce wyciągnął bez obawy i mężnie powiedział: «Z Nieba je otrzymałem, ale dla Jego praw nimi gardzę, a spodziewam się, że od Niego ponownie je otrzymam». Nawet sam król i całe jego otoczenie zdumiewali się odwagą młodzieńca, jak za nic miał cierpienia.

Gdy ten już zakończył życie, takim samym katuszom poddano czwartego. Konając, tak powiedział: «Lepiej jest tym, którzy giną z rąk ludzkich, bo mogą pokładać nadzieję w Bogu, że znów przez Niego zostaną wskrzeszeni.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18 (R.: por. 15))

Cenna przed Panem śmierć Jego wyznawców

Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.

Cenna przed Panem śmierć Jego wyznawców

Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany.

Cenna przed Panem śmierć Jego wyznawców

Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.

Cenna przed Panem śmierć Jego wyznawców

2. czytanie (2 Kor 4, 7-15)

Nosimy w naszym ciele konanie Jezusa

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni; obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym ciele. Ciągle bowiem my, którzy żyjemy, jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym śmiertelnym ciele. Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was – życie.

A że mamy tego samego ducha wiary, według którego napisano: «Uwierzyłem, dlatego przemówiłem», my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem dla was, ażeby łaska, obfitująca we wdzięczność wielu, pomnażała się Bogu na chwałę.

Oto Słowo Boże

Aklamacja (Mt 5, 10)

Alleluja, alleluja, alleluja

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 10, 17-22)

Jezus zapowiada prześladowania

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Jezus powiedział do swoich apostołów

«Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was prowadzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was.

Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony».

Oto słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii w diecezji łowickiej (Mt 10, 17-22) (11 listopada, Uroczystość świętej Wiktorii, dziewicy i męczennicy, rok liturgiczny C I)

Odwagi! Zwyciężysz!…

„Prawdziwie wygrała! Odniosła największe życiowe zwycięstwo!”. A o kim mowa? O św. Wiktorii, której Uroczystość obchodzona jest dzisiaj w Diecezji Łowickiej, na terenie której znajduje się Erem Maryi „Brama Nieba”. Św. Wiktoria, rzymska chrześcijanka, została zadenuncjowana i zmuszona do złożenia bałwochwalczego hołdu pogańskiej bogini. Zdecydowanie odmówiła, pozostając wierna swemu Mistrzowi Jezusowi Chrystusowi, jedynemu prawdziwemu Bogu. Odważną decyzję przypłaciła męczeńską śmiercią. Działo się to w Rzymie za czasów prześladowań cesarza Dioklecjana, pod koniec III wieku.

Ta starożytna historia wpisuje się w bogaty pejzaż tego typu sytuacji u początków formowania się chrześcijaństwa. Wiara chrześcijańska nie była prostym wyborem, bez większych konsekwencji w codziennym życiu. Bardzo często wierne wyznanie i trwanie przy Chrystusie utożsamiało się automatycznie z wejściem na drogę męczeńską. Obecnie w wielu miejscach na globie ziemskim położenie chrześcijan jest równie tragiczne, a nawet jeszcze bardziej przerażające.

Na szczęście u nas wyznanie wiary w Jezusa Chrystusa nie jest równoznaczne z utratą fizycznego życia. Głębiej jednak patrząc, przesłanie św. Wiktorii w niczym nie traci ze swej aktualności. Nie chodzi bowiem jedynie o powierzchowne deklaracje, ale o rzeczywistą realizację Prawdy Jezusa Chrystusa. Gdy spojrzymy w ten sposób, od razu powraca tragedia starożytnego wyboru. Z jednej strony świat różnorakich bożków; z drugiej zaś prawdziwy Bóg, który objawia się w pełni poprzez światło Ewangelii.

Obecnie sytuacja jest w pewien sposób trudniejsza niż w początkach chrześcijańskiej starożytności. Wówczas bowiem realia były bardzo klarowne. Poganin deklarował się jako poganin, chrześcijanin jako chrześcijanin. Wybory te miały adekwatne odzwierciedlenie w życiu. Aktualnie występuje bardzo dużo społecznego zamazania prawdy. Niestety wiele osób deklarujących się jako chrześcijanie, tak naprawdę z wielkim zaangażowaniem składa ofiary pogańskim bożkom. Czynią to nawet z Bożym imieniem na ustach. Z kolei można spotkać ludzi, którzy wprawdzie szczerze nie są w stanie zadeklarować swej wiary chrześcijańskiej, ale gdy przyjrzeć się ich życiu, to dają naprawdę piękno świadectwo praktycznego podjęcia Ewangelicznej Dobrej Nowiny.

Tak więc biorąc pod uwagę rzeczywisty stan w sercu, napięcie pomiędzy światem bożków i prawdziwym Bogiem w niczym nie zniknęło. Autentyczny wybór Jezusa Chrystusa łączy się z wejściem na drogę męczeństwa. Ośmielam się pokornie stwierdzić, że niniejsza konstatacja dotyczy każdego rzeczywistego chrześcijanina. Wzorem naszego Mistrza trzeba oddać życie na Krzyżu. To jedyna droga, aby ze szczerą wiarą i ufnością przyjąć Słowo: „Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mt 10,22). Pozostaje rzeczą drugorzędną czy autorzy wyroków będą się powoływali na pogański panteon bożków, czy na Boga Pisma Świętego. Wszak św. Jan wyraźnie mówi, że nikt nie może kochać Boga, którego nie widzi, jeśli nie kocha człowieka, którego widzi.

To chrześcijańskie wezwanie do męczeństwa za wiarę w specyficzny sposób dotyczy powołania pustelniczego. Coraz bardziej odkrywam, że bycie autentycznym pustelnikiem wręcz utożsamia się z wezwaniem do bycia męczennikiem. Każdego dnia od nowa i coraz głębiej trzeba podejmować drogę umierania dla „tego świata”, aby żyć dla „Wiecznego Świata”. Jakże potrzeba wiele trudu, aby w pustynnej walce wewnętrznej prawdziwie odnaleźć chwałę Ukrzyżowanego, jak piękne ujmuje to „Katechizm Kościoła Katolickiego”.

Jestem wdzięczny św. Wiktorii za jednoznaczne świadectwo wiary, potwierdzone męczeństwem. Wiktoria oznacza po łacinie „zwycięstwo”. Tak, umierając dla Chrystusa odniosła największe życiowe zwycięstwo. Wierzę, że teraz zjednoczona z Umiłowanym wspiera mnie i Ciebie z Nieba. Św. Wiktorio, wspieraj nas na drodze do ostatecznego przejścia z tego „męczeńskiego łez padołu” do Wiecznej Krainy Szczęścia…

11 listopada 2013 (Mt 10, 17-22)

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.