14 września 2022, środa. Słowo na Święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Czytania, Ewangelia i komentarz. Adoracja Krzyża online z abp Rysiem
14 września 2022, Środa
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, Dzień Modlitw za Ukrainę (inne oficjum: tu)
● Czytania
● Ewangelia
● Rozważanie Ojca Pustelnika (lectio ~2-3′)
● Adoracja Krzyża online
● Inne komentarze (video ~3-35′):
◦ Lectio Divina (xx. Salwatorianie)
◦ Zoom (o. Remi Recław/Inga Pozorska)
◦ Zielone Pastwisko (o. Piotr Kleszcz)
◦ Homilia abp Rysia
+ Czytania na Święto – rozwiń
Czytania na Święto
1. czytanie (Lb 21, 4b-9)
Wąż z brązu znakiem ocalenia
Czytanie z Księgi Liczb
W owych dniach podczas drogi lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny».
Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem.
Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogoś wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.
albo:
1. czytanie (Flp 2, 6-11)
Chrystus uniżył samego siebie, dlatego Bóg Go wywyższył
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca.
Psalm (Ps 78 (77), 1b-2. 34-35. 36-37. 38 (R.: por. 7b))
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, *
nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
Do przypowieści otworzę me usta, *
wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali, *
nawróceni, garnęli się do Boga.
Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką, *
że Bóg Najwyższy jest ich Zbawicielem.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Lecz oszukiwali Go swymi ustami *
i kłamali Mu swoim językiem.
Ich serce nie było Mu wierne, *
w przymierzu z Nim nie byli stali.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
On jednak w swym miłosierdziu *
odpuszczał im winę i nie zatracał.
Gniew swój często powściągał *
i powstrzymywał swoje oburzenie.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Uwielbiamy Cię, Chryste, i błogosławimy Ciebie,
bo przez Krzyż Twój święty świat odkupiłeś.
Alleluja, alleluja, alleluja
+ Czytania na Uroczystość – rozwiń
Czytania na Uroczystość
1. czytanie (Lb 21, 4b-9)
Wąż z brązu znakiem ocalenia
Czytanie z Księgi Liczb
W owych dniach podczas drogi lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny».
Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem.
Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogoś wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.
Psalm (Ps 78 (77), 1b-2. 34-35. 36-37. 38 (R.: por. 7b))
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, *
nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
Do przypowieści otworzę me usta, *
wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali, *
nawróceni, garnęli się do Boga.
Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką, *
że Bóg Najwyższy jest ich Zbawicielem.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Lecz oszukiwali Go swymi ustami *
i kłamali Mu swoim językiem.
Ich serce nie było Mu wierne, *
w przymierzu z Nim nie byli stali.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
On jednak w swym miłosierdziu *
odpuszczał im winę i nie zatracał.
Gniew swój często powściągał *
i powstrzymywał swoje oburzenie.
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
2. czytanie (Flp 2, 6-11)
Chrystus uniżył samego siebie, dlatego Bóg Go wywyższył
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca.
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Uwielbiamy Cię, Chryste, i błogosławimy Ciebie,
bo przez Krzyż Twój święty świat odkupiłeś.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (J 3, 13-17)
Wywyższenie Syna Człowieczego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Jezus powiedział do Nikodema:
«Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.
Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).
Krzyż znakiem Nadziei
„Nawet najpotężniejsze zło może być przemienione w jeszcze większe dobro. Nawet najbardziej druzgocąca tragedia może zostać przeobrażona w jeszcze głębsze doświadczenie szczęścia i sensu życia”. Na poziomie ludzkich sił i ludzkiego rozumu te słowa są radykalnie nie do zaakceptowania. Wszak ludzie przeżywają zdarzenia i wydarzenia, w których zwycięstwo zła wydaje się być totalnie ostatnim akordem.
Wielkim cierpieniem jest poważna choroba lub śmierć ukochanej osoby. Ale jeszcze bardziej serce przeszywa ból, który jest konsekwencją świadomie i z premedytacją zadawanych raniących ciosów. Celem oprawcy staje się zmiażdżenie torturowanego. Widok jego cierpiącej twarzy nie wyzwala współczucia, ale daje satysfakcję i odczucie przyjemności. „Do szału” doprowadzają „tortury” na zasadzie nawet niewielkich, ale codziennych dawek cynizmu, upokorzeń i złośliwości. Torturowani, ustawieni z głową pod rurką, z której cały czas spływały zaledwie pojedyncze krople wody, stwierdzają, że z czasem każda kropla zaczynała wywoływać w głowie efekt, jakby to było potężne uderzenie gwałtownego strumienia wodospadu.
Nie daj Boże znaleźć się w potrzasku sytuacji, po ludzku nie do zniesienia. Wtedy w sercu powstaje odczucie, że zło jest „absolutnym końcem”. W sercu zjawia się pokusa, aby krwawo pomścić otrzymane ciosy; choćby przekleństwem. Ale to radykalnie błędna droga. Zamiast pokonać zło, człowiek jeszcze bardziej wpadnie w jego macki. Głównym powodem porażki jest wewnętrzna niezgoda na otrzymane ciosy zła.
Istnieje tylko jedna postawa, która prowadzi do zwycięstwa. Jest to wewnętrzna zgoda na zaistniałą w danej chwili sytuację zła. Zamiast „sprawiedliwego buntu” konieczna jest „nieracjonalna zgoda”. Następnie trzeba całym sercem zawołać: „Boże Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego”. Doskonałym wcieleniem takiego zachowania jest Jezus Chrystus. Dzisiejsze Święto Podwyższenia Krzyża jest zaproszeniem, aby dostrzec ten święty przykład ludzkiego reagowania, jaki daje Jezus Chrystus. Wobec otrzymanego zła Jezus nie podjął „walki na miecze”, ale całą ufność złożył w Bogu Ojcu. Tak brzmi duchowe misterium, którego promieniowanie przeniknęło drzewo krzyża, sprawiając, że to rzymskie narzędzie tortur stało się chrześcijańskim symbolem miłości i ufności pokładanej w Bogu.
Tak! Bóg jest w stanie ze zła wyprowadzić dobro. Co więcej, im więcej zła, tym więcej dobra może potem zaistnieć. Takie przesłanie płynie z absolutu Jezusowej Miłości na Krzyżu. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Dlatego po pierwszym akcie wewnętrznej zgody na fakt zła, konieczny jest akt drugi w postaci zwrócenia się do Jezusa. Oto istota Podwyższenia Krzyża. Podwyższenie polega na tym, że Jezusowy Krzyż trzeba umieścić w najwyższym punkcie swego doczesnego krajobrazu. Gdy tak uczynimy, wtedy szatan zaatakuje. Będzie chciał wmówić, że Jezus wcale nie chce pomóc, tylko tak naprawdę przychodzi, aby potępić i doprowadzić do samozagłady. Wszelkie diaboliczne podszepty najlepiej zbyć Jezusowym zdaniem: „Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3, 17).
Podjęcie tej prawdy powoduje, że nawet w bezmiarze zewnętrznego zła, w sercu promieniuje moc Jezusa, Boga i Człowieka ukrzyżowanego. Wszyscy męczennicy są pięknym zobrazowaniem tej prawdy. Po ludzku niepojęte. Ale z przyjętego Krzyża płynie potężny strumień Ducha Świętego. Tę prawdę kontempluję każdego dnia w Eremie, patrząc na Krzyż, u stóp którego jest symbol Ducha Świętego. W doświadczeniu Krzyża Duch Święty wypełnia serce Bogiem. Dokonuje się Boskie dzieło. Zewnętrzne zło zostaje przezwyciężone przez Boże Dobro, którym Duch Święty wypełnia serce. Na zewnątrz piekło, a w sercu posmak nieba. Krzyż Podwyższony w życiu doczesnym to w Chrystusie niezawodna droga do Niebiańskiej Wieczności.
14 września 2014 (J 3, 13-17)
Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Adoracja Krzyża z abp Rysiem online
↑ Adoracja Krzyża z księdzem arcybiskupem Grzegorzem Rysiem transmitowana z Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi o godzinie 20:00 na żywo.
Nabożeństwo poprzedzone jest Mszą Świętą z różańcem, osobno transmitowaną od godziny 17:30 (różaniec) i 18:00 (msza święta).
Msza i różaniec u Jezuitów
14.09.2022
Źródło: Mocni w Duchu
Adoracja Krzyża z abp Rysiem
14.09.2022
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Inne komentarze
↑ 1) Wieczorne wprowadzenie do Lectio Divina księży Salwatorianów, odcinek 746 (~5-35′).
Odpowiedni odcinek dostępny jest w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku) od godziny 21:00 dnia poprzedniego.
Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ 2) Zoom Mocnych w Duchu (dostępny od 5:00 rano ~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (dostępne od godziny 00.00 ~5-7′). Przycisk powinien wyświetlać najbardziej aktualny odcinek, czasem jednak trzeba go odszukać w rozwijanej playliście.
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ 3) Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):
Abp Ryś – homilia
Źródło: Archidiecezja Łódzka