16 września 2022, Piątek

Piątek XXIV tygodnia okresu zwykłego (rok II) – wspomnienie świętych męczenników Korneliusza, papieża i Cypriana, biskupa (inne oficjum: tu)

● Czytania
● Ewangelia
● Rozważanie Ojca Pustelnika (lectio ~2-3′)
● Inne komentarze (video ~3-35′):

◦ Lectio Divina (xx. Salwatorianie)
◦ Zoom (o. Remi Recław/Inga Pozorska)
◦ Zielone Pastwisko (o. Piotr Kleszcz)
◦ Homilia (jeśli jest dostępna) 

+   Wszystkie czytania – rozwiń

↑  Ewangelia (Łk 8, 1-3)

Niewiasty wspierają Jezusa ze swojego mienia

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Sensowna triada

     Życie ludzkie może być uciążliwą wegetacją lub fascynującą przygodą. Bardzo dużo zależy od tego, czy człowiek odnajdzie głęboki sens swojego istnienia. Sens oznacza „kierunek”. Gdy tego ukierunkowania brak, wówczas życie zaczyna przypominać obumierający staw. Z kolei obecność sensu sprawia, że pięknym obrazem tętniącego życia staje się ożywczy górski strumień.

      Istnieją trzy fundamentalne czynniki, które nadają życiu sens. Można powiedzieć, że są to trzy konkretne sposoby przyjmowania Boga. Najpierw jest to szczere pragnienie, ażeby obdarzać miłością i przyjmować miłość. Chodzi o to, aby w głębi serca rozlegało się nieustanne wołanie: „Chcę kochać!”, „Wierzę, że mogę być kochany”.

      Z miłością ściśle łączy się doświadczenie wspólnoty. To niezwykłe, ale drugi człowiek jest w stanie wyzwolić wielkie pokłady energii i radości istnienia. „Chcę żyć, bo Ty żyjesz”. Człowiek mocno odczuwa sens życia, gdy ma dla kogo żyć. Fizyczna samotność staje się dla wielu zabójcza, gdyż generuje przytłaczającą myśl: „Nie mam dla kogo żyć”. Dla pustelnika bardzo ważna jest świadomość duchowej jedności z ludźmi, dla których zbawienia ofiarowuje w Bogu swe istnienie. W sytuacjach rodzinnych warto zwrócić uwagę na sprawy pozornie banalne. Duży trud, wkładany np. w przygotowanie jakiegoś „smakołyku”, jest pięknym świadectwem obecności „serca obdarowującego”. Zarazem człowiek gotów jest porządnie się namęczyć dla kogoś, gdyż dzięki temu czuje w sobie „sens życia”. W Ewangelii widzimy interesujący „wspólnotowy obrazek”.

      Otóż Jezus realizuje misję głoszenia królestwa Bożego we wspólnocie: „A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób: Maria zwana Magdaleną…Joanna, żona Chuzy…Zuzanna i wiele innych” (por. Łk 8, 1-3). Nie można zaczynać od misji, pomijając wątek wspólnotowy. Obecność we wspólnocie poprzedza misję i wyzwala niezbędne poczucie „sensu bycia razem”. Zarazem niezwykle ważny jest fakt składu „misyjnej wspólnoty”. Dar sensu w pełni ujawnia się dopiero wtedy, gdy panuje atmosfera zaufania i zrozumienia. Nie można także deprecjonować tego, co stanowi wzajemną sympatię w relacjach pomiędzy ludźmi. Jeśli dwie osoby tak zwyczajnie nie lubią się, to często owoce ich współpracy będą ograniczone. Trzeba bardzo uważać na odrealnione „anielskie teorie”, które pomijają fakt, że „nie każdy z każdym” jest w stanie pracować. Jak zespół nie będzie zgrany, to wiele energii zostanie bezsensownie zmarnowanej na skutek ciągłych „zasadniczych nieporozumień”. Jezus tak dobrał sobie Apostołów, żeby mógł z nimi sensownie razem żyć i pracować. Odnośnie wspomnianych kobiet, o Marii Magdalenie możemy z pewnością powiedzieć, że za Jezusem „poszłaby w ogień”; tak bardzo czystym i wdzięcznym sercem była oddana Mistrzowi.

      Przy okazji warto pamiętać, że swoistym „zdroworozsądkowym fundamentem” wspólnoty małżeńskiej jest to, żeby mąż i żona po prostu wzajemnie się lubili. Niektórzy podejmują „przedziwny eksperyment”: decydują się na sakrament małżeństwa, pomimo braku „wzajemnej chemii”. Gdy ludzie tak zwyczajnie „nie lubią się”, wówczas nawet wspólne chodzenie na Mszę Świętą nie uchroni przed wiecznymi utarczkami, kłótniami; może nawet nastąpić rozpad związku.

      Wreszcie trzecim wielkim źródłem sensu jest realizowanie jakiejś życiowej misji. To może być nawet proste zbieranie znaczków. Chodzi o pewien dobry konkret, który człowieka „ku czemuś” angażuje. Oczywiście wspaniale, gdy treścią misji staje się głoszenie Bożych prawd. Taki sens życia swym przykładem najlepiej pokazuje Jezus Chrystus, który „wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym”. Głoszenie Ewangelii nadaje najgłębszy sens ludzkiemu życiu. Kto wiernie realizuje taką misję, zgodnie ze swym powołaniem, ten w miarę upływu lat coraz bardziej staje się czysty i pełen wewnętrznej energii, niczym górski strumień. Miłość, wspólnota, misja. Oto szczególna triada, poprzez którą Bóg się objawia. Niech ta triada będzie nam pomocą w coraz głębszym doświadczeniu sensu życia!

19 września 2014 (Łk 8, 1-3)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Inne komentarze

↑   1) Wieczorne wprowadzenie do Lectio Divina księży Salwatorianów, odcinek 748 (~5-35′).
Odpowiedni odcinek dostępny jest w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku) od godziny 21:00 dnia poprzedniego.

Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie

↑   2) Zoom Mocnych w Duchu (dostępny od 5:00 rano ~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (dostępne od godziny 00.00 ~5-7′). Przycisk powinien wyświetlać najbardziej aktualny odcinek, czasem jednak trzeba go odszukać w rozwijanej playliście.

↑   3) Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):

Abp Ryś – homilia
Źródło: Archidiecezja Łódzka

---