17 października 2022, Poniedziałek

Poniedziałek XXIX tygodnia okresu zwykłego (rok II) – wspomnienie świętego Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika (inne oficjum: tu)

SPIS TREŚCI:

● Czytania

● Ewangelia

● Rozważanie z Eremu Maryi „Brama Nieba”

● Komentarze video:

۰ Słowo na jutro (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia abp Rysia

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny II)

1. czytanie (Ef 2, 1-10)

Bóg przywróci nas razem z Chrystusem do życia

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:

I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu. Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni.

A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia – łaską bowiem jesteście zbawieni – razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przeogromne bogactwo swej łaski okazać przez dobroć względem nas, w Chrystusie Jezusie.

Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.

Psalm (Ps 100 (99), 2-3. 4-5 (R.: por. 3b))

Bóg sam nas stworzył, my Jego własnością

Służcie Panu z weselem, *
stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, †
On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

Bóg sam nas stworzył, my Jego własnością

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, †
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, †
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.

Bóg sam nas stworzył, my Jego własnością

Aklamacja (Mt 5, 3)

Alleluja, alleluja, alleluja

Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 12, 13-21)

Gromadzić skarby przed Bogiem

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem».

Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?»

Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia».

I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”

Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Kto jest Zbawicielem?

Pokusa „bycia zbawicielem” dla siebie i dla kogoś. Oto „dyskretna ciągotka”, która nieustannie nam towarzyszy. Człowiek, będąc istotą stworzoną na obraz Boży, chciałby stać się jak Bóg Stworzyciel i Zbawiciel. Usiłowanie takie dokonuje się zasadniczo na dwóch drogach.

W pierwszym przypadku pojawia się kwestia „pędu za pieniądzem”. Ciekawe, że niewielu ludzi poczuwa się do ulegania tego typu słabości. Zarazem nie da się ukryć, że żyjemy w społeczeństwie zmaterializowanym. Jak wytłumaczyć tę sprzeczność faktów i odczuć? Otóż można przyjąć, że wielu ludzi, realnie zniewolonych pieniądzem, wypowiada się szczerze, mówiąc, że pieniądze nie są dla nich najważniejsze. Na poziomie świadomości, jako główny motyw swego działania postrzegają szczęście i bycie wartościowym. Są to dobre, Boże pragnienia. Cały szkopuł polega jednak na tym, że wielu ludzi dało sobie wtłoczyć w umysł fałszywe przekonanie, że poziom szczęścia i wartości zależy od stanu materialnego posiadania. Funkcjonuje bardzo prosty schemat: Chcesz „ być szczęśliwy”? Chcesz „być kimś?” Jeśli tak, to musisz mieć dużo pieniędzy!

Jednocześnie mocno akcentowany jest fakt, że „nic samo z nieba nie spada”. Mówiąc inaczej, niczym mantra powtarzana jest prawda: Nie oczekuj na Zbawiciela. Jak sam sobie nie pomożesz, to nikt ci nie pomoże. W ten sposób, w swej świadomości, człowiek romantycznie pragnie być szczęśliwy i wartościowy, a praktycznie zachowuje się jak zaprogramowany robot, który bezmyślnie wykonuje odgórnie wdrukowane w swój umysł programy. Taką postawę samo-zbawienia, poprzez bezmyślne gromadzenie dóbr materialnych, Jezus podsumowuje krótko i konkretnie: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie” (por. Łk 12, 13-21).

W drugim przypadku człowiek dostrzega istnienie drugiego człowieka. Co więcej, podejmuje nawet aktywne zaangażowanie, które ma na celu rozwiązać jego życiowe problemy. Niestety, choć tym razem w bardziej wysublimowanej formie, znów daje o sobie znać błąd niewłaściwych środków na drodze do uzyskania szczęścia i poczucia swej wartości. Tym razem chodzi o to, że człowiek chce być swoistym zbawicielem dla drugiego człowieka. Pomoc udzielana jest na zasadzie zmuszania innych do swych „zbawiennych rozwiązań”. Bardzo ciekawe, że nawet sam Jezus, gdy pewien człowiek domagał się Jego interwencji w rodzinnych kwestiach spadkowych, odpowiedział: „Człowieku, któż Mnie ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?”. Bycie radcą i rozjemcą może być wielką pokusą. Nawet Jezus jako człowiek nie chce „zbawiać”, gdyż zbawianie jest domeną boską. Tylko Bóg jest Zbawicielem.

Pogłębiając tę zbawczą prawdę, dochodzimy do niezwykle ważnego odkrycia. Bóg wlał w serce człowieka różne pragnienia i tylko On absolutnie jest w stanie je zaspokoić. Znaczy to, że autentyczne szczęście i zdrowe poczucie wartości nie są funkcją stanu konta lub posiadanych zasług, ale zależą od poziomu relacji z Bogiem. Im człowiek jest bardziej z Bogiem, tym bardziej jest szczęśliwy; czuje się wtedy wartościowy, bez kompleksów, jako umiłowane dziecko Boże.

Tak więc warto wciąż na nowo przypominać sobie, że pieniądze są tylko środkiem i nie mogą podstępnie stać się celem ostatecznym. Zarazem nie próbujmy wyręczać Boga w „misji zbawiania”. Osobiście wciąż wbijam sobie to ostrzeżenie do głowy, gdy dzielę się rozwiązaniami, które mogą być komuś w życiu pomocne. To są tylko me „słowa współprzeżywania”, które z serca proponuję i dobrze, jeśli okażą się przydatne w samodzielnych poszukiwaniach. Znaczy to, że można me skromne słowa np. wyrzucić na śmietnik, gdy nie będą do niczego potrzebne. Takie rozumowanie to bardzo dobra „solidna dyscyplina”, aby trzymać się w porządnych karbach i nie ulegać pokusie bycia zbawicielem.

Jezu Chryste, Ty jesteś Bogiem i Człowiekiem. Bądź uwielbiony jako nasz jedyny Pan i Zbawiciel, teraz i na Wieczność.

20 października 2014 (Łk 12, 13-21)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →