2 maja 2024, Czwartek

Czwartek V tygodnia okresu wielkanocnego (wspomnienie świętego Atanazego Wielkiego, biskupa i doktora Kościoła; w Płocku: Uroczystość świętego Zygmunta, króla i męczennika, głównego patrona miasta) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Litania Loretańska →

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na czwartek 5 tygodnia okresu wielkanocnego

1. czytanie (Dz 15, 7-21)

Sobór Jerozolimski

Czytanie z Dziejów Apostolskich

W Jerozolimie, po długiej wymianie zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych:

«Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając ich serca przez wiarę.

Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, nakładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni».

Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan.

A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie, bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie Lud spośród pogan. Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano:

„Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki”.

Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan nawracających się do Boga, lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 96 (95), 1-2a. 2b-3. 10 (R.: por. 3))

Pośród narodów głoście chwałę Pana
albo: Alleluja

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.

Pośród narodów głoście chwałę Pana
albo: Alleluja

Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.

Pośród narodów głoście chwałę Pana
albo: Alleluja

Głoście wśród ludów, *
że Pan jest królem.
On świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Pośród narodów głoście chwałę Pana
albo: Alleluja

Aklamacja (Por. J 10, 27)

Alleluja, alleluja, alleluja

Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (J 15, 9-11)

Trwajcie w miłości mojej

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.

To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna».

Oto Słowo Pańskie

Majowy Kącik Zadumy #2 →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (czwartek 5 tygodnia okresu wielkanocnego, rok liturgiczny B I)

Uczucia i miłość

Miłosne wyznania, pełne entuzjazmu. Piękne słowa, ukazujące przyszłość w najpiękniejszych kolorach. Wspaniałe marzenia przed snem i fascynujące poranki od pierwszej chwili po przebudzeniu. Przekonanie, że rozpoczęła się cudowna historia, która już nigdy się nie skończy. I tak rzeczywiście nieraz bywa… Emocjonalny poryw początku delikatnie zamienia się w trwałą miłość, która ogarnia dusze i ciała kochających się osób. Zwyczajne dni stają się przedsmakiem Wiecznego zespolenia, którego nic i nikt nie jest w stanie rozerwać. Tak się dzieje, gdy ma miejsce realna, autentyczna Miłość.

Niestety, niejednokrotnie początkowa euforia miłości jest tylko nietrwałą iluzją, która pryska jak bańka mydlana. Towarzyszy temu w miarę spokojne: „Uczucie wygasło”, ale bywają też reakcje pełne złości. Uczucie miłości przeobraża się w uczucie nienawiści. Obiekt wcześniejszych miłosnych westchnień staje się życiowym wrogiem numer jeden. Chwile przyjemności zamieniają się w akty agresji. Także w odniesieniu do Boga bywa, że pierwotny zachwyt religijny przeobraża się w indyferencję lub wręcz w walkę z Bożym porządkiem świata. Skąd ta zmiana?

Zasadniczo problem wiąże się z utożsamieniem miłości z zestawem pięknych przeżyć i emocji. „Odczuwam, więc jest”. Ale to jest wielki błąd. Przeżycie: „Czuję miłość” nie utożsamia się z faktem: „Istnieje miłość”. Jeśli relacja budowana jest na uczuciu miłości, wtedy skazana jest na stopniowy zanik. Podobnie jak ognisko. Na początku piękny błysk, a na końcu popiół i resztki niedopalonych drewien. Uczucie, sprzężone z reakcjami biochemicznymi, naturalnie wygasa, wypala się. Jest bowiem czymś materialnym. A wszelka energia materialna wyczerpuje się, gdy z niej korzystamy.

Nie znaczy to, że uczucia są złe. To piękny i potrzebny dar Boży. Ale trzeba dobrze odczytać ich sens. Otóż uczucia nie są fundamentem miłości. Ich rola polega na tym, aby wspomóc inicjację relacji i potem intensyfikować jej duchowy rozwój. Czyli dobrze, gdy od uczuć zaczynamy, ale źle, gdy na poziomie uczuć pozostajemy.

Co w takim razie robić? Co sprawia, że niektóre osoby trwają we wzrastającej nieustannie miłości wobec siebie i wobec Boga? Odpowiedź daje Jezus Chrystus: „Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości” (por. J 15, 9-11). Te słowa pokazują jasno: fundamentem trwałej miłości nie są uczucia, ale przykazania Jezusa, zapisane w Ewangelii. Jeśli będziemy żyć zgodnie z Bożymi przykazaniami, wtedy miłość będzie się sukcesywnie utrwalać. Uczucia będą wspomagać, aby podejmować przykazania z zapałem, a nie tylko na zasadzie zniewalającego obowiązku.

Najważniejsze jest to, że otrzymujemy wówczas Ducha Świętego, który obdarza trzema bezcennymi darami. Przede wszystkim miłość staje się wtedy trwałym i coraz głębszym „byciem w jedności”. Ewentualne „spięcia” nie zagrażają istnieniu relacji, będąc jedynie trudnościami o przejściowym charakterze. Następnie ma miejsce nadprzyrodzone wzajemne zrozumienie. Dwie osoby otrzymują od Boga niejako „po pół tej samej czekolady”. Czekolada symbolizuje tu zestaw specyficznych myśli i rozumień. Dzięki temu w dwóch ustach i sercach jest ta sama słodycz zrozumienia. Nawet gdy jest jakaś super skomplikowana kwestia, czasami kilka słów wystarczy, aby wszystko przekazać i być właściwie zrozumianym. Zauważmy, że bez Bożej łaski nieraz nawet w drobnej rzeczy dwie osoby nie są w stanie się dogadać.

Wreszcie trzecim darem Ducha Świętego jest „pełna radość”. Otrzymują ją ci, którzy żyją miłością w posłuszeństwie Bożym przykazaniom. Radosny stan ma charakter trwały; nie jest tylko ulotną rozkoszą. Zarazem Boża radość umożliwia intensywne chwile rozkoszy o charakterze mistycznym, estetycznym lub seksualnym. Duch Święty sprawia, że nie są to ulotne chwile iluzji, ale piękne iskry będące zapowiedzią Wiecznego Płomienia Szczęścia…

7 maja 2015 (J 15, 9-11)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →