2 lipca 2023. Słowo na 13 Niedzielę zwykłą w roku A. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
2 lipca 2023, Niedziela
XIII niedziela zwykła (rok A) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania i aklamacja przed Ewangelią +
Czytania na 13 niedzielę zwykłą (rok liturgiczny A)
1. czytanie (2 Krl 4, 8-12a. 14-16a)
Szunemitka przyjmuje proroka
Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej
Pewnego dnia Elizeusz przechodził przez Szunem. Była tam kobieta bogata, która zawsze nakłaniała go do spożycia posiłku. Ilekroć więc przechodził, udawał się tam, by spożyć posiłek. Powiedziała ona do swego męża: «Oto jestem przekonana, że świętym mężem Bożym jest ten, który ciągle do nas przychodzi. Przygotujmy mały pokój na górze, obmurowany, i wstawmy tam dla niego łóżko, stół, krzesło i lampę. Kiedy przyjdzie do nas, to tam się uda».
Gdy więc pewnego dnia Elizeusz tam przyszedł, udał się na górę i tam ułożył się do snu. I powiedział do Gechaziego, swojego sługi: «Co można uczynić dla tej kobiety?» Odpowiedział Gechazi: «Niestety, ona nie ma syna, a mąż jej jest stary». Rzekł więc: «Zawołaj ją!» Zawołał ją i stanęła przed wejściem. I powiedział: «O tej porze za rok będziesz pieściła syna».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 89 (88), 2-3. 16-17. 18-19 (R.: por. 2a))
Na wieki będę sławił łaski Pana
O łaskach Pana będę śpiewał na wieki, †
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: †
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
Na wieki będę sławił łaski Pana
Błogosławiony lud, który umie się cieszyć *
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem, *
Twoja sprawiedliwość ich wywyższa.
Na wieki będę sławił łaski Pana
Bo Ty jesteś blaskiem ich potęgi, *
a przychylność Twoja dodaje nam mocy.
Bo do Pana należy nasza tarcza, *
a król nasz do Świętego Izraela.
Na wieki będę sławił łaski Pana
2. czytanie (Rz 6, 3-4. 8-11)
Nowe życie ochrzczonych
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (Por. 1 P 2, 9)
Alleluja, alleluja, alleluja
Jesteście królewskim kapłaństwem, świętym narodem.
Ogłaszajcie dzieła potęgi Tego, który was wezwał do swojego przedziwnego światła.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mt 10, 37-42)
Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje
Słowa Ewangelii według Świętego Marka:
Jezus powiedział do swoich apostołów:
«Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.
Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.
Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma.
Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do Ewangelii Mt 10, 34-11, 1 (~2-3′) (15 poniedziałek zwykły, rok liturgiczny C I)
Zbawienny znak Krzyża
Pierwsze chwile po porannym przebudzeniu. Doświadczenie walki snu z jawą. Najszybciej jak tylko może, robi świadomie znak krzyża. Kiedyś tego gestu nie było. Teraz pamięta, aby ten święty znak był absolutnie pierwszą świadomie dokonaną czynnością dnia. Nie chodzi o pewien dewocyjny rytuał, ale o głęboki akt mądrości. Coraz bardziej widzi, że sens życia polega na przebóstwieniu.
Przebóstwienie to otwarcie się na działanie Bożej łaski. Zgoda, aby Bóg wypełniał swą obecnością w dosłownym tego słowa znaczeniu każdą chwilę istnienia. Znak krzyża jest krótkim, a zarazem konkretnym zaproszeniem Jezusa Chrystusa od pierwszych sekund dnia. Początek zawsze jest niezwykle ważny; to swoisty fundament. Jeżeli zaczynam bez Boga, to już u początku tworzy się niebezpieczne pęknięcie. W miarę upływu kolejnych godzin może przeobrazić się w poważne zawalenie. Z kolei obecność krzyża od pierwszej sekundy pozwala na uniknięcie początkowo drobnej rysy; nie będzie słabego miejsca, które mogłoby stać się powodem późniejszego poważnego pęknięcia.
Nie znaczy to, że ów znak krzyża jest czynnością magiczną, która zabezpiecza przed trudnością. Krzyż jest najgłębszym symbolem chrześcijańskiej prawdy. Prawda ta nie głosi braku trudności, cierpienia i śmierci. Otwarcie i uczciwie stwierdza istnienie tej bolesnej rzeczywistości. Wielka moc chrześcijańskiego orędzia polega na głoszeniu zwycięstwa życia i szczęścia nad śmiercią i nieszczęściem. Cesarz rzymski Konstantyn Wielki wedle tradycji ujrzał przed strategiczną bitwą znak krzyża i usłyszał słowa: „W tym znaku zwyciężysz”. Była ciężka batalia, ale zakończyła się obiecanym zwycięstwem. W rezultacie chrześcijaństwo wyszło z prześladowanych katakumb i zyskało prawo jawnego istnienia.
Ta rzeczywistość zwycięstwa jak najbardziej odnosi się do znaku krzyża uczynionego tuż po przebudzeniu. Jeśli nakreślę go z miłością, mogę być pewny, że wchodzę na drogę zwycięstwa. Już od początku dnia zyskuję bezcenny pokój serca. Ten pokój będzie promieniował na kolejne upływające godziny zmagań. Jednocześnie warto tu przypomnieć ewangeliczny cud rozmnożenia chlebów. Wielkie tłumy głodnych i zaledwie kilka chlebów. Te chleby stają się jednak przedmiotem cudownego rozmnożenia i wystarczają dla tysięcy zgłodniałych. Podobnie z niepozornym znakiem krzyża po przebudzeniu. To niewielki fizyczny gest. Można przyrównać go do małego chlebka. Gdy jednak uczynimy go z miłością i ufnością, ten znak zostanie cudownie rozmnożony przez samego Jezusa Chrystusa. Kolejne minuty i godziny dnia zostaną nakarmione Bożą obecnością i potrzebną mocą. Tu staje się jasna pewna zastanawiająca sprawa.
Tak wielu ludzi nie kreśli porannego znaku krzyża. To dyskretne działanie złego ducha. Nie dopuszcza do zaistnienia tego małego gestu, bo wie, że Bóg jest w stanie rozmnożyć go w obfitość łaski w ciągu dnia. Tajemnica znaku krzyża od pierwszej chwili nowego dnia…
15 lipca 2013 (Mt 10, 34-11, 1)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1037 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.
Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka