20 stycznia 2024, Sobota

Sobota II tygodnia zwykłego (rok II; u Paulinów: Święto błogosławionego Euzebiusza z Ostrzychomia, kapłana, założyciela zakonu) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: bł. Euzebiusz z Ostrzyhomia, kapłan

Czytania   +

↑   Ewangelia (Mk 3, 20-21)

Rodzina niepokoi się o Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Jezus przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (2 sobota zwykła, rok liturgiczny C II)

W stronę milczenia

Wypełnić do końca wolę Bożą… To najważniejszy cel w życiu. Bóg ma doskonały ogląd całej rzeczywistości, doczesnej i wiecznej. Dlatego warto całą ufność złożyć w długofalowych planach Bożej Mądrości i Miłości.

Na tej drodze fundamentalne znaczenie ma proces, którego specyfiką są kolejno następujące po sobie etapy, charakterystyczne dla pełnej realizacji otrzymanego powołania. Potrzebujemy czasu, aby stopniowo odkrywać i podejmować optymalny na dany czas sposób życia i działania. Zarazem nie chodzi jedynie o zewnętrzne zachowania, ale przede wszystkim o głębokie wewnętrzne przekonania, nastawienia i umiejętności. Pierwotna substancja życia podlega przeobrażeniu powoli, cierpliwie dzień po dniu. Duch Święty nasyca Bogiem proporcjonalnie do tej idącej „w głąb” przemiany.

Bardzo ważne jest także to, że Bóg poprzez etapy pośrednie realizuje sobie znane priorytety w globalnym planie wobec ludzi. Znaczy to, że często przez pewien czas podejmujemy coś, co jest wolą Bożą, ale potem ta czasowa aktywność przeobraża się w inną. Ta sama wola Boża ujawnia się na rożne sposoby, w zależności od dynamiki rozwoju danego powołania. Jesteśmy na ziemi pielgrzymami. Zdążając do wieczności, przechodzimy na ziemi przez różne krainy myśli, uczuć i czynów.

Bóg wszystko prowadzi tak, że poszczególne etapy układają się w harmonijną całość. To, co wcześniej, przygotowuje do dobra, które pojawi się później. Duchowa wrażliwość pozwala na bieżąco rozpoznawać i podejmować natchnienia Ducha Świętego. Ta wewnętrznie rozpoznawana prawda jest zaproszeniem i zarazem wezwaniem, aby potem ją podejmować poprzez adekwatny sposób życia. Posłuszeństwo woli Bożej ma najwyższą rangę. Niestety, nieraz pojawia się presja ludzka będąca w opozycji do planu Boga. Najczęściej nie jest to przejawem złej woli, ale odzwierciedleniem przekonań, które błędnie są traktowane jako najlepsze widzenie „tego, co dla drugiego najlepsze”.

Zjawisko to możemy zaobserwować na przykładzie Jezusa, o którym w pewnym momencie zaczęto nawet mówić: „Odszedł od zmysłów” (por. Mk 3, 20-21). Ale Mistrz nie uległ ludzkiej presji. Dla Niego najważniejszą misją było wypełnić wolę Ojca, nawet za cenę bycia niezrozumianym czy wręcz traktowanym jak szaleniec. To najlepszy drogowskaz dla każdego chrześcijanina. Absolutnie na pierwszym miejscu trzeba postawić posłuszeństwo woli Boga. Dzięki temu nasze życie przyniesie maksymalny owoc. Przy czym trzeba pamiętać, że na danym etapie może zaatakować pokusa, we własnych myślach lub poprzez czyjeś słowa, że coś innego niż Boża propozycja byłoby lepsze.

Jestem bezgranicznie wdzięczny Bogu, że udzielił mi powołania pustelniczego. Pragnę podejmować zaproszenie do coraz głębszego odejścia od świata, aby żyć w samotności. Wszak najgłębiej nie chodzi o to, aby człowiek coś sam stworzył, ale żeby być podatnym materiałem dla Boskiego Stwórcy. W przypadku pustelnika Bóg stwarza najbardziej przy pomocy tworzywa, którym jest samotność. Ten proces samotnego umierania ściśle łączy się także z milczeniem. Celem jest coraz pełniejsze zamilknięcie… Słowo Boga jest w stanie przemawiać zarówno poprzez ludzkie słowo, jak i ludzkie milczenie. Milczenie wydobywa z mocą prawdę, że ostatecznie nie jest najważniejsze słowo człowieka, ale Słowo Boga.

Słowa ludzkie są zasadniczo konieczne. Jest to naturalna droga w komunikacji. Ale nieraz Bóg pragnie głębszego milczenia niektórych ludzi, aby uzmysłowić wszystkim fundamentalne znaczenie swego odwiecznego Słowa. Dziękuję Bogu, że zaprasza mnie do coraz pełniejszego umierania w świecie. A to oznacza nie tylko pogłębianie samotności, ale także wchodzenie coraz bardziej w krainę milczącej ciszy… Jest to Boży proces stopniowego przechodzenia od słowa do milczenia. Zarazem milczenie staje się nowym sposobem mówienia do siebie w Bogu. Słowa, które zaistniały, będą trwać dalej; także jako pomoc w przeżywaniu i w dobrej interpretacji milczenia… Kolejny etap umierania… Życie poprzez śmierć… Panie Jezu, prowadź w Duchu Świętym na drodze, która jest darem Boga Ojca.

23 stycznia 2016 (Mk 3, 20-21)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1239 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---