21 listopada 2024, Czwartek

Czwartek XXXIII tygodnia zwykłego (rok II) – wspomnienie ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na czwartek 33 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny II)

1. czytanie (Ap 5, 1-10)

Bóg wręcza Barankowi księgę przeznaczeń

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem na prawej dłoni Zasiadającego na tronie księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie opieczętowaną siedmiu pieczęciami.

I ujrzałem potężnego anioła, obwieszczającego głosem donośnym: «Kto godzien jest otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie?» A nie mógł nikt – na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią – otworzyć księgi ani na nią patrzeć. A ja bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć.

I mówi do mnie jeden ze Starców: «Przestań płakać! Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci».

I ujrzałem między tronem z czterema Istotami żyjącymi a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. On poszedł i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. A kiedy wziął księgę, cztery Istoty żyjące i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i krwią Twoją nabyłeś dla Boga ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi».

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 149 (148), 1b-2. 3-4. 5-6a i 9b (R.: por. Ap 5, 10))

Tyś nas uczynił kapłanami Boga
albo: Alleluja

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.

Tyś nas uczynił kapłanami Boga
albo: Alleluja

Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.

Tyś nas uczynił kapłanami Boga
albo: Alleluja

Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach; *
to jest chwałą wszystkich Jego świętych.

Tyś nas uczynił kapłanami Boga
albo: Alleluja

Aklamacja (Por. Ps 95 (94), 8a. 7d)

Alleluja, alleluja, alleluja

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 19, 41-44)

Zapowiedź zburzenia Jerozolimy

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.

Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».

Oto Słowo Pańskie

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (33 czwartek zwykły, rok liturgiczny C I)

Nie zmarnować życiowej szansy

Zwyczajna codzienność. I oto pewnego dnia konkretna twarz. Konkretne spojrzenie. Konkretny głos. Nagły przebłysk innego świata. Tajemniczy dar. Intuicyjnie wyczuwany smak niepowtarzalnego wydarzenia. W sercu rodzi się głębokie zamyślenie. Co zrobić? Przyjąć czy odrzucić? Jaką dać odpowiedź?

Tak! To coś niezwykłego. Idziemy codzienną drogą i nagle otrzymujemy niesamowitą propozycję. Niepowtarzalna szansa. Pojawia się w życiu tylko raz. Ma przeogromne znaczenie na przyszłość. Nieprzyjęcie tej propozycji jest zmarnowaniem życiowej szansy, która już nigdy w takim sensie się nie powtórzy. Na zawsze utracony Dar. Utrata przeżycia czegoś wspaniałego. Więcej! Tragiczny wyrok na siebie: dalsze życie naszpikowane coraz bardziej przytłaczającym cierpieniem. Mogło być inaczej…Najczęściej najbardziej przytłaczające skutki przychodzą dopiero z czasem…

W starożytnej myśli greckiej istnieje głęboka opowieść o Kairosie. Człowiek, który go spotkał, miał tylko krótką chwilę, aby się go uchwycić. Wraz z nim chwytał swą szczęśliwą życiową szansę. Gdy Kairos minął, niepowtarzalna szansa była już zmarnowana na zawsze. Warto tu rozróżnić dwa rozumienia czasu: chronos i kairos. Chronos oznacza zwyczajne przemijanie, które można mierzyć zegarem. W przypadku kairos chodzi o konkretne wydarzenie, które w pewnym momencie się dokonuje; przedziwna chwila pełni, która już nigdy się nie powtórzy. Błogosławieństwem jest rozpoznać i podjąć kairos, czyli to wyjątkowe wydarzenie, które jest nam ofiarowane. Przekleństwem jest zaprzepaścić ten dar. Kairos to konkretny człowiek, który się zjawia w pewnym momencie życia. Co więcej, w tym człowieku może przychodzić jak najbardziej realnie sam Jezus Chrystus.

Istnieje w Biblii zdanie, które wręcz totalnie powala w swej wyrazistości przekazu odnośnie zmarnowanej życiowej szansy. To jakieś wręcz niebotyczne ostrzeżenie! Kto je wypowiada? Oczywiście Jezus Chrystus: „nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia” (Łk 19, 44). Jezus patrząc na Jerozolimę, „na widok miasta zapłakał”. To wtedy wypowiedział te przemoczone łzami słowa. Upłynęło około 37 lat i proroctwo się spełniło. Około roku 70 Jerozolima została doszczętnie zniszczona. Jakaż tragedia! Jezus przyszedł do Jerozolimy, miasta tak bardzo ukochanego. Przyniósł pokój. Ileż razy dał ewidentne świadectwo swej miłości. Ale Jerozolima nie zaufała Jezusowi. Jerozolima dała się zwieść przewrotnym intrygom ludzi zawistnych i zazdrosnych; zamiast przyjąć Miłość, Miłość odrzuciła i zabiła. Jerozolima zmarnowała swą niepowtarzalną szansę. Nie rozpoznała dnia, „co służy pokojowi”…

Autorzy mistyczni przez wieki ukazywali Jerozolimę jako obraz ludzkiej duszy. Dlatego tragedia tej beznadziejnej głupoty umysłu i lodowatości serca jest wielkim ostrzeżeniem dla każdej duszy. Bóg przyszedł w Jezusie jako Człowiek. Teraz Jezus wciąż przychodzi jako Bóg w konkretnym człowieku. Warto wyciągnąć wnioski z Jerozolimskiej historii, aby nie doprowadzić do zdruzgotania swej duszy. Zmarnowana szansa przyniesie tragiczne konsekwencje. Choć może nie od razu. Jerozolima doznała zniszczenia wiele lat po swym przerażającym akcie ślepoty i odrzucenia…

Dziś w Kościele przeżywamy Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny. W kontekście zaprzepaszczonej szansy przez Jerozolimę otrzymujemy świetlany przykład rewelacyjnie podjętej życiowej szansy. Maryja została przez Boga wybrana. Bóg przyszedł do niej pewnego dnia w konkretnej postaci Anioła. Konkretna propozycja i rozmowa. Pojawił się zwykły lęk: „Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie”. (Łk 1, 29). Ale gdy usłyszała: „Nie bój się”, ufnie odpowiedziała: „niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1, 38). Nie zmarnowała otrzymanej niepowtarzalnej życiowej szansy. Nie przeoczyła tej jedynej chwili. Ufnie podjęła propozycję Bożego Posłańca. Powiedziała „tak” i dzięki temu doświadczyła Oceanu Błogosławieństwa. Błogosławieństwo, które z czasem zaczęło objawiać swój uszczęśliwiający płomienny blask…

21 listopada 2013 (Łk 19, 41-44)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →