24 marca 2023, Piątek

Piątek IV tygodnia Wielkiego Postu (patron dnia: tu)

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Droga Krzyżowa online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania na piątek 4 tygodnia Wielkiego Postu

1. czytanie (Mdr 2, 1a. 12-22)

Spisek przeciw sprawiedliwemu

Czytanie z Księgi Mądrości

Mylnie rozumując, bezbożni mówili sobie:

«Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszemu działaniu, zarzuca nam przekraczanie Prawa, wypomina nam przekraczanie naszych zasad karności. Głosi, że zna Boga, zwie siebie dzieckiem Pańskim.

Jest potępieniem naszych zamysłów, sam widok jego jest dla nas przykry, bo życie jego niepodobne do innych i drogi jego odmienne. Uznał nas za coś fałszywego i stroni od dróg naszych jak od nieczystości. Kres sprawiedliwych ogłasza za szczęśliwy i chełpi się Bogiem jako ojcem.

Zobaczmy, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zgonie. Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z rąk przeciwników.

Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo – jak mówił – będzie ocalony».

Tak pomyśleli – i pobłądzili, bo własna złość ich zaślepiła. Nie pojęli tajemnic Bożych, nie spodziewali się nagrody za prawość i nie docenili odpłaty dla dusz czystych.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 34 (33), 17-18. 19-20. 21 i 23 (R.: por. 19a))

Pan zawsze bliski dla skruszonych w sercu

Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, *
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.

Pan zawsze bliski dla skruszonych w sercu

Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, *
ale Pan go ze wszystkich wybawia.

Pan zawsze bliski dla skruszonych w sercu

On czuwa nad każdą jego kością *
i żadna z nich nie zostanie złamana.
Pan odkupi dusze sług swoich, *
nie zazna kary, kto się do Niego ucieka.

Pan zawsze bliski dla skruszonych w sercu

Aklamacja (Mt 4, 4b)

Chwała Tobie, Królu wieków

Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

Chwała Tobie, Królu wieków

↑ Ewangelia (J 7, 1-2. 10. 25-30)

Przeciwnicy zamierzają pojmać Jezusa, lecz godzina Jego jeszcze nie nadeszła

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi zamierzali Go zabić.

A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie.

Niektórzy z mieszkańców Jerozolimy mówili: «Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? A oto jawnie przemawia i nic mu nie mówią. Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest».

A Jezus, nauczając w świątyni, zawołał tymi słowami: «I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam z siebie; lecz prawdomówny jest Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie. Ja Go znam, bo od Niego jestem i On Mnie posłał».

Zamierzali więc Go pojmać, jednakże nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ godzina Jego jeszcze nie nadeszła.

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Odkrywanie Boga

„Wierzę, że Bóg jest w Tobie”. Oto postawa, która jest znakiem dobroci serca. Niestety, nieraz prym wiedzie całkiem odmienne przekonanie: „Wiem doskonale, kim jesteś. Nie ma w tobie Boga”. Takie stygmatyzowanie jest swoistą barykadą, która uniemożliwia przyjęcie Jezusa jako Zbawiciela. Rdzeń problemu wyraziście widać w stwierdzeniu niektórych mieszkańców Jerozolimy, którzy nie chcieli uznać, że Jezus jest Boskim Mesjaszem: „Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest” (por. J 7, 25-30). Warto dostrzec trzy niebezpieczne zjawiska w takim zachowaniu.

Przede wszystkim jest to niedopuszczalne spłycenie ludzkiego życia. Znajomość pewnych zewnętrznych faktów i informacji jest traktowana tutaj jako materiał do formułowania tez na temat tożsamości drugiego człowieka. Takie myślenie jest przejawem lekceważącej powierzchowności. Trzeba podkreślić, że myślenie głębsze uznaje istnienie niewidzialnego wnętrza, ukrytego dla ludzkich oczu. Tak naprawdę nigdy nie wiemy, „skąd” drugi człowiek przybywa. Wkładanie jego „niepowtarzalnej historii” w skonstruowane przez siebie „prymitywne ramki” uniemożliwia odkrywanie w nim Bożego działania.

Jeszcze poważniejszą kwestią jest czynienie zła pod pretekstem dobrych celów moralnych i religijnych. Jest to forma oszukiwania siebie i otoczenia. Rzeczywistym motywem jest bowiem chęć zneutralizowania człowieka, który postrzegany jest jako zagrożenie. Duże znaczenia odgrywa także motyw zazdrości i zawiści. Niektórzy zamiast cieszyć się perspektywą czyjegoś szczęścia, robią wszystko, co możliwe, aby je unicestwić. Człowiek, który ma odwagę być wierny Bogu, staje się zawistnie wrogiem „do odstrzału”.

Wreszcie, zwłaszcza u ludzi religijnych, istnieje pokusa pouczania Boga, jaki powinien być. Jeśli Bóg ośmieli się być „Inny”, zostaje bezwzględnie skazany na śmierć. Od rzeczywistego Boga ważniejsze są własne oczekiwania i wyobrażenia. Człowiek ośmiela się Bogu mówić: „Ja wiem lepiej, kim jesteś i co masz robić”. Niektórzy Judejczycy, zniewoleni swymi stereotypami, zapamiętale odrzucali prawdę, że Jezus jest Bogiem. Pochodną takiego myślenia jest nieuprawnione „unicestwianie” lub „stwarzanie” czyjejś drogi życiowej. Hołubione schematy myślowe stają się podstawą do wyrokowania o drugim człowieku.

„Boży człowiek” postępuje inaczej. Przede wszystkim, poznając kogoś, zachowuje pokorną świadomość, że posiadana wiedza na jego temat jest tylko małym szkiełkiem w wielkim witrażu całego jego życia. To chroni przed stosowaniem powierzchownych etykietek i otwiera na egzystencjalną głębię drugiego człowieka. W powiązaniu z tym, ujawnia się miłość, która pragnie nieustannie poznawać, coraz lepiej rozumieć i jak najbardziej dodawać sił do życia. Znaczy to, że znika tendencja do niszczenia i zabijania. Posiadane słabości są traktowane jako wyzwanie do własnego nawrócenia, a nie powód, aby zabić niewygodnego proroka.

Serce dobrego człowieka wypełnia pragnienie, aby każdy mógł osiągnąć szczęście, do którego zdąża. Nie ma zawistnego „podcinania”, ale „serdeczne błogosławienie”. Dobroć nie musi wszystkiego rozumieć, aby szczerze wspierać; oczywiście pod warunkiem respektowania Dekalogu. W ten sposób pokornie chylimy głowę przed Bogiem, który działa w drugim człowieku. Jednocześnie jest to podporządkowanie swych oczekiwań i koncepcji temu, co stanowi święte plany Boga na różnych ludzkich drogach.

Nie należy takiej „Bożej postawy” traktować jako gwarancji spokojnego życia, w którym nie ma żadnego wroga. Niestety misterium zła charakteryzuje się tym, że czysta dobroć wyzwala w ludziach o złym sercu żądzę zabijania Bożych świadków. Dlatego każdy, kto na serio podejmuje drogę do świętości, powinien mieć świadomość, że potencjalni zabójcy będą się czaić i szukać dogodnej chwili, aby uderzyć. Najczęściej pod płaszczykiem dobra, zło czyjegoś serca będzie chciało dać upust swej nienawiści wobec Bożej miłości. Nie można się lękać. Na wzór Jezusa, trzeba po prostu spokojnie wypełniać odczytywaną w sumieniu wolę Boga Ojca. Kto trwa przy Jezusie, niech bierze pod uwagę, że będzie cierpiał… Ale potem będzie Zmartwychwstanie…

20 marca 2015 ( J 7, 1-2. 10. 25-30)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →