26 października 2023. Słowo na czwartek 29 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
26 października 2023, Czwartek
Czwartek XXIX tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polscy patroni i patronki dnia: bł. Celina Borzęcka, zakonnica
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na czwartek 29 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Rz 6, 19-23)
Po wyzwoleniu z grzechu oddać się na służbę Bogu
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Ze względu na przyrodzoną waszą słabość posługuję się porównaniem wziętym z ludzkich stosunków: jak oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia.
Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć.
Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego – życie wieczne. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana – to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6 (R.: por. Ps 40 [39], 5a))
Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych, †
nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.
Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana, *
a droga występnych zaginie.
Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
Aklamacja (Flp 3, 8b-9a)
Alleluja, alleluja, alleluja
Wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci,
bylebym pozyskał Chrystusa i w Nim się znalazł.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Łk 12, 49-53)
Ewangelia powodem rozłamu
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Chrzest mam przyjąć, i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie.
Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie podzielonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (22 października, wspomnienie świętego Jana Pawła II, 29 czwartek zwykły, rok liturgiczny B I)
Miłość i rozłam
Wszystkim dogodzić… Oto największe pragnienie, które towarzyszy niektórym ludziom. Aby ten cel osiągnąć, angażowane są ogromne ilości energii. Podejmowane są różne zabiegi i starania, aby każdy był zadowolony. Towarzyszy temu niejednokrotnie „przesłodzony wizerunek” Jezusa. Pomimo pozorów serdecznej dobroci, nie jest to jednak kierunek zgodny z nauką chrześcijańską. Chrześcijanin troszczy się przede wszystkim o to, aby wypełnić wolę Bożą. Realizacja tego priorytetu oznacza, że mogą pojawić się sytuacje konfliktowe i ostre spory, nawet w gronie najbliższej rodziny. Pewnego razu Jezus dobitnie wyjaśnił: „Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam” (por. Łk 12, 49-53).
Te słowa mogą w pierwszej odsłonie poważnie zaskoczyć, wręcz zszokować. Jesteśmy przyzwyczajeni, aby Jezusa traktować jako dawcę pokoju i pojednania. A oto tym razem sam Jezus deklaruje, że nie obdarzy pokojem, lecz przyniesie rozłam. Nie ma tu nic z uwodzicielskiej słodkości, lecz zostają ukazane twarde zasady wiary i prawidłowa hierarchia wartości dla chrześcijanina. Należy precyzyjnie rozróżnić „rozłam Jezusowy” i „rozłam diabelski”.
Otóż diabeł stawia sobie z cel, aby rozbijać wszelką ludzką jedność. Wygenerowanie sytuacji konfliktowej i wzajemne skłócenie ze sobą ludzi to priorytet szatańskiego działania. Dzieje się tak, gdyż nie ma miłości, bez której prym zaczyna wieść nienawiść. W przypadku Jezusa sprawy wyglądają diametralnie inaczej. Mistrz mówi o sobie: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął”. Ogień jest tutaj symbolem miłości i wskazuje na Ducha Świętego. Mistrz przeżywa gorące pragnienie, aby każdy człowiek doświadczył w sobie płomienia miłości, którego dawcą jest Duch Święty.
Niestety w tym miejscu ma miejsce tragiczne rozejście się życiowych dróg. Jedni ludzi otwierają swe serca na Boży dar, inni natomiast zakładają blokady i odpowiadają złością. Duch Święty oświeca rozum, zaś serce rozgrzewa. Zły duch staje w radykalnej opozycji do tego świętego działania. W rezultacie Boża miłość wywołuje sytuacje konfliktowe nawet w rodzinach. Podziały te nie są jednak celem działania Jezusa, lecz jedną z konsekwencji głoszonej miłości. Prawdziwa miłość oczyszcza i wypala wszelkie zło. Spokój mógłby być zachowany jedynie za cenę rezygnacji z miłości i prawdy. Lepiej tak jednak nie czynić, gdyż z tego wyniknie później jeszcze większe zło. Nawet jeśli komuś bardzo nie podobają się dane prawdy, to nie można z nich zrezygnować. Tak więc nie jest dobrze dążyć do rozłamów, ale grzechem jest także rezygnacja z mądrej miłości, aby zachować pozorny spokój.
Prawidłowa droga polega na tym, aby świadczyć o miłości i potem pokornie przyjmować to, co się wydarzy. Rodzice często stają przed dylematem, jak postępować wobec dorosłych dzieci, które odeszły od praktykowania zasad wiary. Smutne, gdy Msza Święta znika z niedzielnego krajobrazu lub ignorowane są chrześcijańskie zasady małżeńskie. Ważne, aby zachęcać do odejścia od grzechu. Bardzo ważna jest forma. Nie może to być agresywna presja, ale najlepsze owce przynosi serdeczne świadectwo i zachęta. Niestety nawet wzorcowe zachowanie może wywołać złość i sprzeciw. Jest to bolesne. Ale dzięki temu osoby błądzące otrzymują drogowskaz, z którego kiedyś być może skorzystają. Milczenie dla świętego spokoju byłoby bardzo krzywdzące, gdyż utwierdzałoby w złudnym poczuciu, że wszystko jest w porządku.
Dzisiaj wspominamy w liturgii św. Jana Pawła II, który świetnie naśladował przykład Jezusa. Wszędzie rzucał „ogień miłości”, dążył do jedności, ale nie bał się wywoływać opór, a nawet nienawiść. Niektórzy mocno podważali różne aspekty jego nauczania, np. odnośnie rodziny. Niezmiennie jednak głosił Boże prawdy; wdzięcznie przyjmowane przez serca inspirowane Duchem Świętym. Serca pod wpływem złego ducha odpowiadały obojętnością lub lekceważeniem.
Św. Janie Pawle II, wspieraj nas na Chrystusowej drodze…
22 października 2015 (Łk 12, 49-53)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1153 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka