Słowo na 29 marca 2021. Ewangelia i rozważanie, msza o uzdrowienie na żywo.
29 lutego 2021, Poniedziałek
Poniedziałek Wielkiego Tygodnia, Wielki Post, Rok B, I,
● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homilie (~10-25′)
● Msze na żywo
+ Komplet Czytań – rozwiń
1. czytanie (Iz 42, 1-7)
Sługa Boży ofiarowany za zbawienie świata
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan:
«Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi ledwo tlejącego się knotka. On rzeczywiście przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy».
Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą.
«Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności».
Psalm (Ps 27 (26), 1bcde. 2. 3. 13-14 (R.: 1b))
Pan moim światłem i zbawieniem moim
Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Pan moim światłem i zbawieniem moim
Gdy mnie osaczają złoczyńcy, *
którzy chcą mnie pożreć,
oni sami, moi wrogowie i nieprzyjaciele, *
chwieją się i padają.
Pan moim światłem i zbawieniem moim
Nawet gdy wrogowie staną przeciw mnie obozem, *
moje serce nie poczuje strachu.
Choćby napadnięto mnie zbrojnie, *
nawet wtedy ufność swą zachowam.
Pan moim światłem i zbawieniem moim
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Pan moim światłem i zbawieniem moim
Aklamacja
Chwała Tobie, Królu wieków
Witaj, nasz Królu i Zbawicielu,
Ty sam zlitowałeś się nad grzesznymi.
Chwała Tobie, Królu wieków
↑ Ewangelia (J 12, 1-11)
Namaszczenie w Betanii
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego, drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi stopy, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku.
Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z Jego uczniów, ten, który Go miał wydać: «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?» Powiedział zaś to nie dlatego, że dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem i mając trzos, wykradał to, co składano.
Na to rzekł Jezus: «Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, Mnie zaś nie zawsze macie».
Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili zabić również Łazarza, gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa.
Oto Słowo Pańskie.
↑ Komentarz Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).
Wonny dar miłości
Miłość, która zostaje przyjęta… Oto głębokie źródło sensu życia. Serce wypełnia wówczas radość istnienia. Miłość odrzucona powoduje cierpienie umierania. Egzystencja staje się wtedy synonimem zranionej pustki, tchnienie niebytu. Miłość odwzajemniona i przeobrażona w duchowy dialog daje doświadczenie Ożywiającej Pełni, woń Boskiego Bytowania.
Wieczne Piękno objawia swój blask, gdy szczere „kocham Cię” wyzwala zwrotne „kocham Cię”. Takie wyznanie może być wyrażona poprzez różne sposoby zachowania. Nie są istotne słowa, ale stan ducha „dawcy” i „odbiorcy”. Pierwszoplanowe znaczenie ma fakt, że jedno życie przyjmuje w siebie dar drugiego życia. Zarazem obdarowany jest pełen wdzięczności i szczęścia z powodu otrzymanego daru. Taka wymiana tworzy pomiędzy dwiema osobami przestrzeń duchową, w której różnorodność staje się tworzywem jedności. Im głębszy poziom wzajemności, tym bardziej zanikają rozdzielające granice i powstaje klimat uczestniczenia we wspólnym bezkresie.
Absolutnie źródłowym Inicjatorem miłości jest Bóg, który w Chrystusie składa dar Miłości Ucieleśnionej. Wspaniałym obrazem „dialogu miłości” jest spotkanie, jakie miało miejsce pomiędzy Jezusem i Marią w jej domu w Betanii. W trakcie uczty Maria „wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowe nogi, a włosami je otarła” (por. J 12, 1-11). W ten sugestywny sposób Maria odpowiedziała na otrzymany wcześniej dar Bożej miłości. Z reguły, aby wyrazić szacunek, gospodarz skrapiał kilkoma kroplami olejku głowę gościa. Tym razem obficie namaszczone zostały nogi, co było świadomym i wolnym aktem głębokiego uniżenia. To nie było autodestrukcyjne samoponiżenie. Uniżenie Marii było odzwierciedleniem pragnienia, jakie powstaje w sercu wobec człowieka wypełnionego miłością.
Dobrowolne uniżenie wobec miłości nie upokarza, ale daje odczucie bycia wywyższonym i ukojonym poprzez akt bezinteresownego obdarowania. Jednocześnie nie ma tu nic z przepaści, jaka pojawia się pomiędzy panem i niewolnikiem, który przez swego „właściciela” jest poniżany i traktowany jak rzecz. Poprzez otarcie stóp włosami ten sam olejek namaścił stopy Jezusa i głowę Marii. Ten gest był symbolem serdecznej bliskości i zażyłości. Jakże wzruszające piękno czystej miłości.
Wielkie znaczenie ma także to, że namaszczenie zostało dokonane z pomocą olejku o wielkiej wartości, równowartość rocznego dochodu ówczesnego pracownika. Dla człowieka, który nie kocha i jako skąpiec tkwi jedynie w logice zimnej ekonomii, takie zachowanie jest budzącym oburzenie przejawem rozrzutności. W ten sposób zareagował Judasz, który pod pozorem troski o biednych, tak naprawdę okazał swój brak miłości dla Jezusa. Objawem „chorego serca” jest patrzenie na drugiego człowieka jedynie w perspektywie wydanych pieniędzy w powiązaniu z jego istnieniem. Jest to postawa adekwatna do rzeczy, a nie do osoby. Miarą autentycznej miłości jest to, że nie ma miary. Dlatego nieraz „szalony wydatek”, z Ducha Bożego, może być pięknym świadectwem miłości.
Maria „zaszalała”, ofiarowując poprzez widzialny znak olejku niewidzialny dar swego serca. Jezus doskonale uchwycił to przesłanie, pełne najgłębszych uczuć. Wszak sam jako pierwszy dał przykład szaleństwa w miłości, czego Krzyż stał się ukoronowaniem. Jezus potraktował gest Marii z wdzięcznym szacunkiem, karcąc Judasza: „Zostaw ją!”. Co więcej, ujął w słowa to, co Maria intuicyjnie i proroczo uczyniła. „Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu”. Jak to rozumieć?
Otóż Maria jeszcze za życia namaściła ciało Jezusa, co stanowiło zapowiedź Jego zmartwychwstania. Uczczenie ciała Jezusa poprzez namaszczenie stanowiło przygotowanie do uwielbienia sanktuarium Jego zmartwychwstałego ciała. Ten gest czyni z Marii „symbol oblubienicy”, której miłość Jezus przyjmuje. Dzięki swej wielkoduszności każdy kochający człowiek będzie mógł uczestniczyć w niebiańskiej uczcie z Jezusem. Woń olejku wskazuje także, że „Boży zapach” winien być przechowywany w pamięci zawsze: teraz, aż do śmierci i po śmierci.
Otwierajmy się na dar Bożej miłości, bezpośrednio lub pośrednio poprzez człowieka. Niezwykłe jest piękno wzajemnego daru miłości w Chrystusie…
30 marca 2015 (J 12, 1-11)
Powyższy tekst i ilustracja w całości pochodzą ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.
↑ Komentarze video
Krótkie komentarze video do Słowa Bożego – jezuicki (~3′) i franciszkański (~5-7′) – z kapłańskim błogosławieństwem na dziś (jeżeli są dostępne).
↑ Dobra Homilia – Mocne Kazanie
Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia oraz mocne kazanie z Sanktuarium o ile jest dostępne (najwcześniej po transmisji mszy świętej) (~10-25′).
↑ Msza z Abp Rysiem oraz Msza z Różańcem
Transmisja mszy porannej o 7:30 i wieczornej Mszy Świętej o uzdrowienie w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi o godzinie 18:00. Dzisiejsza msza wieczorna celebrowana jest przez Abp Grzegorza Rysia w ramach rekolekcji wielkopostnych dla Łodzi.
Poniedziałek, 29 marca 2021, godzina 7:30 i 18: 00.