3 sierpnia 2022, Środa

Środa XVIII tygodnia okresu zwykłego (rok II; inne oficjum: tu)

● Czytania
● Ewangelia
● Rozważanie Ojca Pustelnika (lectio ~2-3′)
● Inne komentarze (video ~3-35′)

+   Wszystkie czytania – rozwiń

↑  Ewangelia (Mt 15, 21-28)

Wiara niewiasty kananejskiej

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.

Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».

Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».

A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».

On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».

A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».

Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Z głęboką wiarą

     „W pełni uznaję wszystkie prawdy wiary”. Czy takie stwierdzenie oznacza automatycznie postawę głębokiej wiary? Żadną miarą! Wiara nie utożsamia się z intelektualnym przyjęciem określonego zestawu tez dogmatycznych. Taki ubogi intelektualizm generuje wiele konfliktów międzyludzkich. Na plan dalszy schodzi postawa pokornej miłości, a liczy się tylko doktrynalna prawowierność. W konsekwencji świat bardzo szybko zaczyna dzielić się na „lepszych prawowiernych” i „gorszych niewiernych”. Paradoksalnie, taka redukcja wiary do suchych prawd zamiast zbliżać do Boga, od Niego oddala. Najważniejsze staje się własne „ja”, które bezlitośnie punktuje wszelkie dogmatyczne odstępstwa.

      W Ewangelii znajdujemy pochwałę, którą Jezus wypowiada wobec kobiety kananejskiej: „Kobieto! Wielka jest twoja wiara! Niech więc ci się stanie tak, jak chcesz”. Słowa te nie są odpowiedzią na usłyszany uprzednio, pięknie wyrecytowany kompletny zestaw Bożych prawd. Kananejka była poganką i nie miała większej wiedzy na temat treści zapisanych w świętych księgach Izraela. W żaden sposób nie mogła konkurować z uczonymi w Piśmie. A jednak nikt z uczonych nie usłyszał jakiejkolwiek pochwały odnośnie swej wiary. Tylko ta biedna kobieta, pochodząca z pogańskich okolic Tyru i Sydonu. Fakt ten daje wiele do myślenia na drodze poszukiwania, czym jest głęboka wiara. Cóż więc takiego zrobiła owa kobieta?

      Przede wszystkim przyszła do Jezusa z wielką ufnością i zaczęła wołać „Zmiłuj się nade mną”, prosząc o uzdrowienie córki. W odpowiedzi, spotkała się ze strony Jezusa z pozornie obojętnym milczeniem: „Ale On nie odezwał się do niej ani słowem”. Co więcej, na dalsze wołanie, Mistrz szorstko zareagował: „Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom”. Powiedzmy szczerze, taka odpowiedź nie kojarzy się z ciepłym współczuciem wobec potrzebującego, biednego człowieka. Kananejka jednak nie zraziła się. Wręcz przeciwnie, ze zdwojoną pokorą odrzekła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów”. Po takiej reakcji Jezus wyraził zachwyt nad postawą jej wiary i dokonał upragnionego uzdrowienia córki.

      Sytuacja ta pomaga nam uchwycić, co tak naprawdę stanowi istotę autentycznej wiary. Oczywiście wiedza jest ważna, ale zdecydowanie nie jest najważniejsza. Często intelektualna znajomość prawd staje się materiałem do wiary w siebie, a nie w Boga. Głęboka wiara wyraża się w postawie całego człowieka. Przede wszystkim jest to pełne determinacji rzucenie się w ramiona Boga z ufnym wołaniem: „Panie, zmiłuj się nade mną”. Ale to dopiero początek. Trzeba być przygotowanym na „mur milczenia”. Jak gdyby Bóg nic nie słyszał. Co więcej, w odpowiedzi można usłyszeć pozornie lekceważące lub nawet skrajnie upokarzające słowa. Mogą być wypowiedziane przez Boga bezpośrednio w sumieniu lub pośrednio poprzez drugiego człowieka. Takie ewangeliczne „jesteś psem”. To jest moment newralgiczny. U wielu ludzi rodzi się wtedy wątpliwość odnośnie Bożej miłości. Pycha daje o sobie znać. Wołanie ustaje. Pojawia się nawet pełne oburzenia zgorszenie.

      Postawa wiary charakteryzuje się pokorą i posłuszeństwem. Człowiek godzi się na jakąkolwiek reakcję ze strony Boga. Jest to ufność, że cokolwiek Bóg robi lub mówi na pewno obdarza miłością. Jest to całościowe skoncentrowanie swego życia na osobie Jezusa. Pięknie pokazała to Kananejka, która usłyszawszy, że jest psem, w żaden sposób się nie obraziła, ale pokornie przyjęła otrzymany status.

      Wreszcie wiara ściśle łączy się z wytrwałą cierpliwością. Człowiek wierzący nie ustaje, ale pokornie woła aż do skutku. Tym skutkiem jest uzyskanie wewnętrznego przekonania, że wołanie zostało wysłuchane.

      Panie, ucz mnie wiary, która jest pokornym patrzeniem „w górę”, a nie „z góry” …

7 sierpnia 2013 (Mt 15, 21-28)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Inne komentarze

1) Wieczorne wprowadzenie do Lectio Divina księży Salwatorianów, odcinek 704 (~5-35′).
Odpowiedni odcinek dostępny jest w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku) od godziny 21:00 dnia poprzedniego.

Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie

2) Zoom Mocnych w Duchu (dostępny od 5:00 rano ~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (dostępne od godziny 00.00 ~5-7′). Przycisk powinien wyświetlać najbardziej aktualny odcinek, czasem jednak trzeba go odszukać w rozwijanej playliście.

3) Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):

Abp Ryś – homilia
Źródło: Archidiecezja Łódzka

---