3 września 2021, Pierwszy Piątek Miesiąca

Piątek XXII tygodnia zwykłego, Rok B, I wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła, pierwszy piątek miesiąca (inne oficjum: tu)
Łódzkie Jerycho Modlitewne  w sześciu parafiach diecezji łódzkiej: Matki Boskiej Fatimskiej, Łódź, ul. Kilińskiego 228, Karmelitanek Bosych, Łódź, ul. Św. Teresy 6, św. Archaniołów Gabriela, Michała i Rafała w Aleksandrowie Łódzkim, Matki Kościoła i św. Barbary w Bełchatowie (Sercanie), Niepokalanego Poczęcia NMP w Łasku oraz Świętej Rodziny w Tomaszowie Mazowieckim w dniach 1 – 8 września 24h

● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homilie (~10-25′)
● Msze i nabożeństwa na żywo

+   Komplet Czytań – rozwiń

↑  Ewangelia (Łk 5, 33-39)

Nowość nauki Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa:

«Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją».

A Jezus rzekł do nich: «Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli».

Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego.

Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Komentarz Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Słowa i ludzie

        Ludzie odchodzą … Zostaną po nich tylko słowa… A może aż słowa? Wszystko zależy od tego, jak spojrzymy na ludzkie przemijanie, doczesność i Wieczność. Jeśli śmierć jest totalnym unicestwieniem, to wtedy słowa są jedynie pamiątką po zmarłej osobie, symbolem już nieobecnej obecności, bladym wspomnieniem nieodwracalnie minionego czasu. Tak jest zarówno wtedy, gdy chodzi o śmierć w sensie fizycznym, dosłownym, jak i duchowym, metaforycznym.

         Ten drugi przypadek oznacza sytuacje, gdy człowiek wprawdzie nadal żyje w doczesności, ale praktycznie jest tak, jakby go już w realiach tego świata nie było. Św. Charbel, gdy został mnichem a potem także pustelnikiem, mocno akcentował, że umarł dla świata. Wcześniejsze formy zwyczajnego kontaktu przestały być możliwe, także dla najbliższych. Gdy przez pewien czas przebywał z innymi ludźmi, z pochyloną głową trwał zasadniczo w milczeniu, bardziej przypominając niewidoczne powietrze, aniżeli aktywnie obecną widoczną osobę. Podobnie, kto wstępuje do Zakonu Kartuzów, umiera dla zewnętrznego świata, znikając za monastycznymi murami, zanurzony w milczeniu. Telefon staje się wynalazkiem techniki całkowicie bezużytecznym. Wyjście na zewnątrz jest możliwe, ale serce niezmiennie jest już w nowym stanie „niebycia” w świecie. Mnich ma głęboką samoświadomość: „umarłem dla świata”.

         Warto zauważyć, że przy śmierci w sensie duchowym, w chwili gdy czytamy słowa „umarłej osoby”, nigdy tak naprawdę nie wiadomo, czy ta osoba nadal fizycznie żyje, czy może już odeszła z tego świata także fizycznie. Ale gdy śmierć nie jest absolutnym końcem, lecz „tylko” przejściem z życia doczesnego do wiecznego, słowo nabiera wtedy „zbawiennej” wartości. Pomiędzy słowem i jego autorem ujawnia się niezniszczalna tożsamość. Dlatego gdy osoba odchodzi, nie pozostaje po niej „tylko” słowo, ale „aż” słowo. Słowo przestaje być jedynie prostym „znakiem kogoś”, przybierając postać żywego „uobecnienia kogoś” w teraźniejszości. Wypływają z tego niesamowite konsekwencje zarówno w odniesieniu do śmierci metaforycznej, jak i dosłownej. Przede wszystkim osłabione zostaje poczucie nieodwracalnej utraty i nieobecności; z wielką intensywnością wydobyty zostaje fakt niezmiennego trwania i nowej formy obecności. Rozbłyska prawda, że życie się nie kończy, lecz „jedynie” zmienia.

         Gdy ktoś duchowo odchodzi od świata, wtedy jego słowo pozwala niejako kontynuować wcześniejsze rozmowy. Zachowane lub nowo powstające słowo przestaje być tylko materiałem do „bezosobowego przeczytania”, stając się realnym tworzywem „osobowego spotkania”. Gdy nastąpi także śmierć fizyczna, pozostawione słowo stanie się doczesną zapowiedzią nieustannej współobecności w Domu Ojca. To oznacza coś niesamowitego! Czytane słowo przestaje być „smutnym wspomnieniem”, stając się „radosną obietnicą”, że to, co było, wciąż trwa i w Wieczności będzie jeszcze bardziej.

         W Jezusie istnieje absolutna tożsamość, bytowa i moralna, pomiędzy Jego osobą i słowem. W obecnych realiach potrzeba jednak wiary, aby czytając słowa Jezusa zapisane w Ewangelii spotykać się także z Nim osobiście. W tym celu warto czerpać z bezcennej wskazówki, jaką sam Pan daje: „Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli” (Łk 5, 33-39). Tak! Post i wszelkie ofiary podejmowane z miłości są bezcenną pomocą, aby poprzez powstałe uczucie braku z gorącym pragnieniem otworzyć się na Ducha Świętego. Z kolei tylko Duch Święty może sprawić, że lektura Ewangelii będzie jednocześnie spotkaniem z żywym Jezusem na drodze ku pełni zjednoczenia w Wieczności.

         Ten „Chrystusowy Wzorzec” jest najdoskonalszym punktem odniesienia do przeżywania relacji słowo-osoba w przypadku każdego człowieka. Post i ofiara to wielka pomoc, aby przyjmować Ducha Świętego i w Duchu Świętym uczestniczyć w spotkaniu z Jezusem Zmartwychwstałym. Z kolei w Jezusie Zmartwychwstałym możemy prowadzić dialog z człowiekiem poprzez pozostawione przez niego słowo.

4 września 2015 (Łk 5, 33-39)

Powyższe rozważanie w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.

↑   Komentarze i Dobra Homilia

Zoom Mocnych w Duchu (~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (~5-7′). Poniżej wyłącznie aktualny odcinek, poprzednie dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video):

Najbardziej aktualna albo dzisiejsza (jeśli jest dostępna) homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′) oraz zaproszenie na 11 września na międzynarodowy projekt muzyczny „Dziesięć prostych słów”.

↑   Msza z Różańcem w Sanktuarium

Transmisja na żywo wieczornej Mszy Świętej w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi o godzinie 18:00, poprzedzonej Różańcem o 17:30.
Dostępne homilie i transmisje mszy z Abp Rysiem – TUTAJ.
Piątek, 3 września 2021 transmisja z Sanktuarium: 17:30 – różaniec, 18:00 msza święta.

Rok Świętej Rodziny

---

Wszystkie nasze najnowsze artykuły możecie znaleźć na stronie głównej fioletowemirabelki.pl