
31 lipca 2025. Słowo na czwartek 17 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia
31 lipca 2025, Czwartek
Czwartek XVII tygodnia zwykłego (rok I) – wspomnienie św. Ignacego z Loyoli, kapłana (u Jezuitów: Uroczystość) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polski patron dnia: błogosławiony Michał Oziębłowski, kapłan i męczennik
Czytania +
Czytania na czwartek 17 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Wj 40, 16-21. 34-38)
Mojżesz wznosi Namiot Spotkania
Czytanie z Księgi Wyjścia
Mojżesz wykonał wszystko tak, jak mu nakazał Pan. Wzniesiono przybytek pierwszego dnia pierwszego miesiąca roku drugiego. Postawił Mojżesz przybytek: założył podstawy, ustawił deski, umieścił poprzeczki oraz ustawił słupy. I rozciągnął namiot nad przybytkiem, i nakrył go przykryciem namiotu z góry, jak to Pan nakazał Mojżeszowi. Następnie wziął Świadectwo i położył je w arce, włożył też drążki do pierścieni arki i przykrył arkę z wierzchu przebłagalnią. Wniósł następnie arkę do przybytku i zawiesił zasłonę zakrywającą, i zakrył nią Arkę Świadectwa, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek. I nie mógł Mojżesz wejść do Namiotu Spotkania, bo spoczywał na nim obłok i chwała Pana wypełniała przybytek. Ile razy obłok wznosił się nad przybytkiem, Izraelici wyruszali w drogę, a jeśli obłok nie wznosił się, nie ruszali w drogę aż do dnia uniesienia się obłoku. Obłok bowiem Pana za dnia zakrywał przybytek, a w nocy błyszczał jak ogień na oczach całego domu izraelskiego w czasie całej ich wędrówki.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 84 (83), 3-4. 5-6a i 8a. 11 (R.: por. 2))
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, *
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie. *
Mocy im będzie przybywać.
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące.
Wolę stać w progu domu mojego Boga, *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Aklamacja (Por. Dz 16, 14b)
Alleluja, alleluja, alleluja
Otwórz, Panie, nasze serca,
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mt 13, 47-53)
Przypowieść o sieci
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Jezus powiedział do tłumów:
«Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».
Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (17 czwartek zwykły, rok liturgiczny C I)
Opowieść wysłuchana
Dwa bardzo ważne spotkania. Zewnętrznie całkowicie odmienne. Najpierw starsza, samotna kobieta opowiedziała o swym codziennym życiu. Później młody mężczyzna spontanicznie podzielił się radością wyzwolenia z doświadczanego zniewolenia. W obydwu przypadkach wystąpiła jednak pewna wspólna rzeczywistość. Właściwie można powiedzieć, że to były dwie formy „tego samego”. Cóż więc było tą wspólną istotą? To pełne zaangażowania opowiadanie historii swego życia.
Tak! Człowiek posiada bogaty świat przeżyć, odczuć i myśli. Samo przeżywanie jednak nie wystarczy. Istnieje potrzeba opowiedzenia tego wszystkiego. Wewnętrzny świat wręcz domaga się zewnętrznego wyrażenia, które zostanie przyjęte. Człowiek pragnie, aby jego historia życia została wysłuchana. Czyż to nie tutaj pojawia się problem samotności?
Ależ tak! Dramat samotności polega w dużej mierze właśnie na braku słuchacza. Żyję i zderzam się z bolesnym faktem, że nikogo nie interesuje moja historia. W konsekwencji niejako przestaję istnieć. Człowiek na tyle ma poczucie swego istnienia, na ile doświadczy bycia wysłuchanym w historii swojego życia. Tu wyłania się niezwykle interesująca propozycja „prezentu”, jaki można dać drugiemu. To znaczy?
Otóż mam na myśli dar, który składa się z dwóch części. Pierwsza cześć to pomoc drugiemu w wypowiedzeniu doświadczanego świata przeżyć. Niektórzy nie mają z tym problemów. Często jednak życie pozostaje niejako uwięzione w nieumiejętności wyrażenia. To wielka sprawa tak stawiać pytania, by ktoś zaczął spontanicznie mówić. Dokonuje się wyzwolenie historii życia. Druga część daru to uważne słuchanie opowiadanej historii. Zewnętrzny świat przestaje odgrywać znaczenie. Istnieje tylko opowiadający i słuchający. Presja czasu znika. Cały staję się „słuchaniem”. Nie chodzi o to, aby drugiemu coś wyjaśniać. Istota daru polega na tym, aby z uwagą słuchać opowiadanej historii. Wyrażanie swego życia i świadomość bycia słuchanym przywraca poczucie bycia człowiekiem. Dokonuje się przechodzenie z „części anonimowej masy” do „niepowtarzalnej osoby”. Warto rozdawać takie prezenty. Warto zatrzymać się, aby ktoś nam opowiedział swą historię. To może być tylko pewien niewielki epizod.
Swoisty cud polega na tym, że kilka minut może przekształcić się w posmak wieczności. Czyż to niezbyt odrealnione stwierdzenie? Żadną miarą! Bóg słucha bowiem w stopniu absolutnym. Dlatego modlitwa serca przywraca poczucie bycia człowiekiem. Daje posmak Królestwa niebieskiego. Opowiadam i czuję się wysłuchany. Zaczynam żyć. Zaczynam dawać życie…
1 sierpnia 2013 (Mt 13, 47-53)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1797 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia księdza kardynała Konrada Krajewskiego.
Homilia
Kard. Krajewski
Źródło: Archidiecezja Łódzka