4 kwietnia 2024. Słowo na czwartek Oktawy Wielkiej Nocy. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
4 kwietnia 2024, Czwartek
Czwartek I tygodnia okresu Wielkanocnego (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Benedykt Czarny
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na czwartek w Oktawie Wielkiej Nocy
1. czytanie (Dz 3, 11-26)
Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy chromy, uzdrowiony, trzymał się Piotra i Jana, cały lud zdumiony zbiegł się do nich w krużganku, który zwano Salomonowym.
Na ten widok Piotr przemówił do ludu: «Mężowie izraelscy! Dlaczego dziwicie się temu? I dlaczego także patrzycie na nas, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi? Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami.
I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego oglądacie i którego znacie, imię to przywróciło siły. Wiara wzbudzona przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie.
Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków.
Powiedział przecież Mojżesz: „Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu”. Zapowiadali te dni także wszyscy prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców.
Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: „Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi”. Dla was najpierw wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 8, 2ab i 5. 6-7. 8-9 (R.: por. 2ab))
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
albo: Alleluja
O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
albo: Alleluja
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
albo: Alleluja
Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
albo: Alleluja
Można odmawiać sekwencję: Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
SEKWENCJA
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
Aklamacja (Ps 118 (117), 24)
Alleluja, alleluja, alleluja
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Łk 24, 35-48)
Musiały się wypełnić zapowiedzi Pisma
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.
A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!»
Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?» Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich.
Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.
I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (Czwartek w Oktawie Wielkiej Nocy, rok liturgiczny B I)
Dusza i ciało
Czy decyzje są rodzajem „wolnych strzelców”? Czy podejście do życia jest tylko kwestią preferowanych wyborów? Skąd biorą się nieporozumienia międzyludzkie? Szukając odpowiedzi, trzeba mocno pokreślić, że wszelkie nasze działania są nasycone posiadaną koncepcją człowieka. W oparciu o to, jak rozumiemy bycie człowiekiem, tak postępujemy. Zarazem często to, co dla jednego jest istotne w człowieczeństwie, dla drugiego jest tylko czymś drugorzędnym, lub wręcz marginalnym. W tym kontekście warto uświadomić sobie trzy fundamentalne koncepcje człowieka w aspekcie relacji ciało-dusza.
Pierwsza koncepcja ma charakter materialistyczny. Człowiek utożsamiany jest z ciałem. Nie uznaje się istnienia duszy jako samodzielnej substancji. Znaczy to, że moment śmierci jest postrzegany jako definitywny koniec człowieka. Zmarły może co najwyżej dalej istnieć w pamięci żyjących. Wielu materialistów przed przewidywaną śmiercią stara się czerpać „garściami z życia”. Mechanizm taki jest konsekwencją pragnienia, aby mieć jeszcze jak najwięcej przeżyć na ziemi, bo potem już nic nie będzie. Oczywiście prawda o zmartwychwstaniu Jezusa jest tutaj odrzucana. Jezus jest co najwyżej wielką postacią cywilizacji ludzkiej. Niestety, niektórzy ludzie, określający się mianem chrześcijan, redukują człowieka tylko do ciała i nie wierzą, że Jezus zmartwychwstał.
Drugie ujęcie ma wydźwięk spirytualistyczny. Tym razem człowiek jest utożsamiany z duchem (spiritus, po łacinie). Dusza jest istotną treścią ludzkiego istnienia, zaś ciało tylko zbędnym dodatkiem. Ciało zyskuje konotacje zdecydowanie negatywne, jako „element obciążający”, swoiste „więzienie duszy”. Rozwój duchowy jest definiowany jako coraz większe porzucanie pragnień cielesnych i ograniczanie się jedynie do sfery duchowej. W tym świetle śmierć przybiera postać pozytywnego wyzwolenia z doczesnych ograniczeń materii. Celem jest wieczność, gdzie człowiek wreszcie będzie w „czystej”, duchowej postaci, bez domieszki materii. Taka wrażliwość bardzo dobrze koresponduje z prawdą, że Jezus po śmierci nadal żyje. Ale życie pośmiertne jest tutaj zredukowane do nieśmiertelności duszy. Zmartwychwstałe ciało Jezusa i każdego człowieka jest interpretowane jedynie jako ulotna lub pozorna powłoka dla „cudnej duszy”.
Trzecia wizja człowieka może być określona mianem chrześcijańskiej. Człowiek jest tutaj postrzegany jako ten, który stanowi integralną całość duchowo-cielesną. Być człowiekiem, to mieć jednocześnie duszę i ciało. To są dwie odrębne zasady, które zarazem stanowią całość. Samo ciało, to zwierzę. Sama dusza, to anioł. Rozwój człowieka polega na tym, aby pierwiastek duchowy i cielesny były ze sobą coraz bardziej zintegrowane. Przy takim rozumieniu śmierć oznacza realny rozpad jedności duchowo-cielesnej, czyli człowiek umiera.
W tej perspektywie, zmartwychwstanie Jezusa jest zwycięstwem nad śmiercią, dzięki czemu człowiek znów może istnieć. Zmartwychwstały Jezus jest Bogiem, ale i niezmiennie pełnym Człowiekiem. A to oznacza, że po opuszczeniu grobu jest nadal „z duszy i ciała”. Znamienny jest fragment Ewangelii, gdy zmartwychwstały Jezus, dostrzegłszy, że uczniowie patrzą na Niego jak na ducha, mówi: „Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam” (por. Łk 24, 35-48). Co więcej, zmartwychwstały Jezus poprosił o coś do zjedzenia. W odpowiedzi uczniowie podali Mu „kawałek pieczonej ryby”, który On „wziął i jadł wobec wszystkich”. Jakże bezdyskusyjne argumenty świadczące o cielesności Jezusa po zmartwychwstaniu. Zarazem Jego ciało miało „duchową lekkość”, stąd zapewne uczniowie mieli wrażenie, „że widzą ducha”.
Warto zdawać sobie sprawę z istnienia tych trzech koncepcji. Kto chce być autentycznym uczniem Jezusa, teraz i w wieczności, jest zaproszony do tego, aby rozumieć człowieka jako integralne zespolenie duszy i ciała. Niech Duch Święty sprawia, aby w naszym życiu sfera cielesna i duchowa coraz bardziej wzajemnie się przenikały. Oto droga, która wspaniale przygotowuje do bycia szczęśliwym człowiekiem, ciałem i duszą, w Chrystusie Zmartwychwstałym…
9 kwietnia 2015 (Łk 24, 35-48)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1314 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka