
5 lipca 2025. Słowo na sobotę 13 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
5 lipca 2025, Sobota
Sobota XIII tygodnia zwykłego (rok I) pierwsza sobota miesiąca (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
święty pustelnik dziś wspominany: Święty Atanazy z Góry Athos, opat
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na sobotę 13 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Rdz 27, 1-5. 15-29)
Jakub otrzymuje błogosławieństwo przeznaczone dla Ezawa
Czytanie z Księgi Rodzaju
Gdy Izaak zestarzał się i jego oczy stały się tak słabe, że już niedowidział, zawołał na Ezawa, swego starszego syna: «Synu mój!» A kiedy ten odezwał się: «Jestem», Izaak rzekł: «Oto zestarzałem się i nie znam dnia mojej śmierci. Weź więc teraz przybory myśliwskie, twój kołczan i łuk, idź na łowy i upoluj coś dla mnie. Potem przyrządź mi smaczną potrawę, jaką lubię, podaj mi ją, abym jadł i abym ci pobłogosławił, zanim umrę».
Rebeka słyszała, co Izaak mówił do swego syna, Ezawa. Gdy więc Ezaw poszedł już na łowy, aby przynieść coś z upolowanej zwierzyny, Rebeka wzięła szaty Ezawa, swego starszego syna, najlepsze, jakie miała u siebie, ubrała w nie Jakuba, swojego młodszego syna, i skórkami koźląt owinęła mu ręce i nieowłosioną szyję. Po czym dała Jakubowi ową smaczną potrawę, którą przygotowała, i chleb.
Jakub, wszedłszy do swego ojca, rzekł: «Ojcze mój!» A Izaak: «Słyszę; który ty jesteś, synu mój?» Odpowiedział Jakub ojcu: «Jestem Ezaw, twój syn pierworodny. Uczyniłem, jak mi poleciłeś. Podnieś się, siądź i zjedz potrawę z upolowanej przeze mnie zwierzyny, i pobłogosław mi!» Izaak rzekł do syna: «Jakże tak szybko mogłeś coś upolować, mój synu?» A Jakub na to: «Pan, Bóg twój, sprawił, że tak mi się właśnie trafiło».
Wtedy Izaak rzekł do Jakuba: «Zbliż się, abym dotknąwszy ciebie, mógł się upewnić, czy to mój syn, Ezaw, czy nie». Jakub przybliżył się do swego ojca, Izaaka, a ten, dotknąwszy go, rzekł: «Głos jest głosem Jakuba, ale ręce – rękami Ezawa!» Nie rozpoznał jednak Jakuba, gdyż jego ręce były owłosione jak ręce Ezawa. A mając udzielić mu błogosławieństwa, zapytał go jeszcze: «Ty jesteś syn mój, Ezaw?» Jakub odpowiedział: «Ja jestem».
Rzekł więc Izaak: «Podaj mi, abym zjadł to, co upolowałeś, synu mój, i abym ci sam pobłogosławił». Jakub podał mu i on jadł. Przyniósł mu też i wina, a on pił. A potem jego ojciec, Izaak, rzekł do niego: «Zbliż się i pocałuj mnie, mój synu!» Jakub zbliżył się i pocałował go. Gdy Izaak poczuł woń jego szat, dając mu błogosławieństwo, mówił:
«Oto woń mego syna jak woń pola, które pobłogosławił Pan!
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 135 (134), 1b-2. 3-4. 5-6 (R.: por. 3a))
Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry
albo: Alleluja
Chwalcie imię Pana, *
chwalcie, Pańscy słudzy,
którzy stoicie w domu Pana, *
na dziedzińcach domu Boga naszego.
Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry
albo: Alleluja
Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry, *
śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
Pan bowiem wybrał sobie Jakuba, *
na własność wyłączną wybrał Izraela.
Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry
albo: Alleluja
Wiem, że Pan jest wielki, *
że nasz Pan jest nad wszystkimi bogami.
Cokolwiek spodoba się Panu, †
uczyni na niebie i na ziemi, *
na morzu i na wszystkich głębinach.
Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry
albo: Alleluja
Aklamacja (Por. J 10, 27)
Alleluja, alleluja, alleluja
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mt 9, 14-17)
Nie można stosować zwyczajów Starego Przymierza do Nowego
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.
Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (13 sobota zwykła, rok liturgiczny C I)
Wolność w Chrystusie
Jest w człowieku pewne głębokie pragnienie. To głód wolności. Pokusa wskazuje na konieczność usunięcia wszelkich ograniczeń, aby ten cel osiągnąć. Szczególnie Boże przykazania jawią się jako bolesne ograniczenie wolnościowej tęsknoty. Wielu postrzega je jako łańcuchy, które pętają i zabijają urok życia.
Każda pokusa ma to do siebie, że jest pozorem. Rzeczywistość wygląda inaczej. Najważniejsze Dziesięć Przykazań, które otrzymaliśmy od Boga, to najczystsze źródło prawdziwej wolności. Najpiękniejszy zespół drogowskazów ukazujących, jak jechać przez życie. Brak zastosowania się do tych „świętych wskaźników” może początkowo oznaczać smak szaleństwa bez ograniczeń. Zawrót głowy niczym nie skrępowanej wolności. Wkrótce jednak następuje mniej lub bardziej ewidentne rozbicie. Podobnie jak człowiek szarżujący samochodem. Wariacka jazda, po czym tragiczny wypadek.
Tak! Przykazania Boga nie niszczą wolności. Prawdę mówiąc, pozwalają tę wolność uzyskać. Nie są okrutnymi kajdanami, ale zbawiennymi drogowskazami. Niestety, często jest to zupełnie inaczej rozumiane. Na plan pierwszy wysuwają się zwłaszcza dwie postawy zaślepienia. Bolesne wypaczenie sensu Bożego daru. Jedna z nich polega na sprowadzeniu przykazań do czysto moralnych dyrektyw. Obowiązek ciążący na plecach niczym wielki wór kamieni. Niosący przeklina doznawany trud lub gorszy się tymi, którzy tego ciężaru nie biorą na swe barki. Nieraz w końcu sam porzuca znienawidzony ciężar.
Druga postawa traktuje przykazania jako czysto teoretyczne refleksje. Teoria, która nie ma z założenia przekładu na życie. Wówczas bardzo szybko inne sposoby myślenia stają się bardziej atrakcyjne. Przykazania pochodzące z zamierzchłej przeszłości stają się synonimem zacofania i głupoty. Powstaje nowy kanon zasad etycznych, które są powodem do dumy dla zarozumiałego „intelektualisty”. Boże przykazania przeobrażają się w śmieszny zespół zasad ludów prymitywnych lub współczesnych prostaczków.
W świetle tej moralizatorskiej lub intelektualistycznej pokusy, na horyzoncie ukazuje się prawdziwy uczeń Jezusa Chrystusa. Pragnę nim być. Jako chrześcijanin z prostotą i zaufaniem przyjmuję Dziesięć Przykazań jako dar od Boga Ojca potwierdzony przez jego Syna Jezusa Chrystusa. Duch Święty zaś przeobraża przykazania w doświadczenie wewnętrznej wolności. Ciało człowieka jest Bożą świątynią. Przykazanie przeniknięte Duchem Świętym chroni przed uczynieniem z ciała materiału na sprzedaż. Dokonuje się zmartwychwstanie Bożego życia.
Bez przykazań bardzo łatwo wpaść w kupczenie swoim i innych ciałem oraz życiem. Dokonuje się zniewolenie przez pieniądz. Umiera radość wolnego życia. Z kolei respektowanie przykazań z miłością Ducha Świętego rodzi całkiem inny świat. To świat wolności, gdzie siebie i innych szanuję. Wówczas życie coraz pełniej przenika radość istnienia.
Boże, daj nam lepiej zrozumieć, że Twe przykazania są drogowskazami wolnego życia. Jezu Chryste poprzez swojego Ducha Świętego prowadź nas ku Zmartwychwstaniu…
6 lipca 2013 (Mt 9, 14-17)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1771 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka