7 stycznia 2023, Sobota

7 stycznia po Objawieniu Pańskim, pierwsza sobota miesiąca (poza Polską możliwy dzień powszedni przed Uroczystością Objawienia Pańskiego; patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania i Ewangelia na dzień powszedni 7 stycznia przed Objawieniem Pańskim (poza Polską)    +

Czytania i aklamacja na 7 stycznia po Objawieniu Pańskim (w Polsce)    +

↑  Ewangelia na 7 stycznia po Objawieniu Pańskim w Polsce (Mt 4, 12-17. 23-25)

Bliskie jest królestwo niebieskie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».

Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie». I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.

A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których nękały rozmaite choroby i dolegliwości: opętanych, epileptyków i paralityków. A on ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Lampa Boskiej Światłości

Zwykły stół. Przy nim sympatyczny staruszek. Na stole zdjęcie starszej kobiety, obok zestaw obiadowy. Dla zapędzonego przechodnia, banalna sytuacja. Ot, spokojny żywot leciwego pana, który może bez pośpiechu spokojnie zjeść. Aha, jeszcze jakieś zdjęcie przy talerzach… No cóż, na stare lata ludzie miewają różne pomysły …

Ale kontemplacyjny obserwator, widząc ten epizod, od razu chwyta „tajemnicze promienie miłości”. Właśnie ma miejsce niezwykła rozmowa starszego małżeństwa, przy stole, w trakcie zwyczajnego posiłku. Całość rozgrywa się w promieniach lampy. Lampy tej oczami nie widać, ale na jej obecność wskazuje „Boskie Światło”, które tworzy atmosferę „niebiańskiej scenerii”. Wyraźnie wyczuwa się, że jakieś ciemności zostały rozproszone; teraz z lampy emanuje światło, które wywołuje skojarzenie z Boską Światłością.

Kontemplacyjna koncentracja pozwala uchwycić i dostrzec to, co hałas, harmider i pęd skutecznie zagłuszają i zaciemniają. Powyższa sytuacja dotyczy pewnego małżeństwa. Po śmierci żony, mąż odnalazł wiele sposobów, aby pomimo fizycznej rozłąki nadal trwać w duchowej jedności. Czyż po dziesiątkach lat wspólnych posiłków można tak po prostu zgodzić się na ich zaprzestanie? Czy śmierć ma moc unicestwić to, co stało się „nieśmiertelnym zjednoczeniem”? Jedno ciało w obecności drugiego ciała. Wszak „wewnątrz” tej fizycznej współobecności dokonywało się jeszcze głębsze współistnienie duchowe. Śmierć unicestwiła jedynie pewną formę wspólnego „bycia jedno”. Duchowa istota spotkania nie została ani troszkę nadszarpnięta.

Dla owego staruszka było oczywistością, że pomimo śmierci nadal będzie wspólnie z żoną jadał posiłki. Zarazem dobrze rozumiał, że sama duchowa pamięć nie wystarczy. Do realności spotkania konieczny jest pewien „widzialny znak”, który ucieleśnia „niewidzialny świat”. W sensie absolutnym tę prawdę obrazuje Misterium Eucharystii. Maluteńki „kawałek chleba” umożliwia Duchowi Świętemu, aby poprzez słowa konsekracji dokonało się realne uobecnienie Jezusa, Boga i Człowieka.

W tej logice, ów starszy pan zaczął stawiać na stole, przy każdym posiłku, zdjęcie swej zmarłej żony. Stawiane zdjęcie, „konsekrowane” spojrzeniem miłości męża, umożliwiało „cud zmartwychwstania żony”… Znów siadała przy stole. Mąż z uznaniem mówił: „Ależ ty świetnie gotujesz!”. Poprzez zdjęcie padało wdzięczne: „Oj, to cieszę się, że ci smakuje”.

Zapędzony człowiek, patrząc z boku, powiedziałby: „Biedny, stary człowiek… Ze zdjęciem rozmawia…” Hm… Wierzący w Jezusa-Eucharystię, świetnie to jednak rozumie. Wszak sam często podobnie czyni… A przecież z zewnątrz wygląda to tak, jakby zwariował, bo z „czymś białym” rozmawia…

Zdjęcie kochanej osoby, noszone w portfelu, co pewien czas oglądane, to znak pewnej stałej pamięci. Ale warto wydobyć także różne formy specyficznych głębokich spotkań. Postawić zdjęcie na stole, przed rozpoczęciem posiłku, to tak jakby powiedzieć nieobecnej osobie: „Cieszę się, że jesteś. Usiądźmy. Jak się czujesz?”.

Jakże to kojąca możliwość spotkania po śmierci bliskiej osoby. Ale jest przecież tak wiele innych sytuacji, gdy tęsknota zżera od środka, bo nie ma „jej”, „jego”, tu i teraz. „Mówienie do zdjęcia” ma wtedy sens. Jeśli kochasz, to czujesz, że gdy nie ma bliskiej osoby, to wtedy jej zdjęcie pragnie wyjść z portfela, aby wspólnie z tobą usiąść i patrzeć ci w oczy… Spełnia się proroctwo Izajasza: „Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło” (por. Mt 4, 12-17. 23-25).

To właśnie Jezus jest tą Wielką Światłością, która może rozproszyć nawet największe ciemności. Chrystus najpełniej promieniuje swym niebiańskim światłem poprzez Najświętszą Hostię, która jest Lampą Boskiej Światłości. Ale Jezus pragnie rozświetlać nasze ciemności także z pomocą wielu innych lamp. Zdjęcie nieobecnej fizycznie osoby, w trakcie posiłku, jest jak Chrystusowa lampa. W jej blasku rozlega się serdeczne: „Jak się czujesz?”… Zaczyna się rozmowa… Dla niewierzących to niemożliwe. Ale dla wierzących w Światłość Chrystusa wszystko jest możliwe…

7 stycznia 2015 (Mt 4, 12-17. 23-25)

---

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii (Mt 4, 12-17. 23-25), proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 861 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu  (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza konferencja (do Ewangelii Łk 14, 12-24) oraz dwie dzisiejsze homilie Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.

Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka

Homilia 2
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka

Konferencja
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka

---