8 grudnia 2023, Piątek

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (patron dnia: tu)

↑   Godzina Łaski na żywo

↑   Zgodnie z obietnicami przekazanymi przez Maryję 8 grudnia 1947 roku w Montichiari, każdego roku w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, przypada szczególna godzina wielkich łask, które w tym czasie można wyprosić. Maryja prosi nas, byśmy ze szczególnym oddaniem modlili się do Niej 8 grudnia od 12:00 do 13:00, o ile to możliwe w świątyni.

Osoby, które pragną wypełnić prośbę Najświętszej Maryi Panny a nie mogą przybyć do kościoła, mogą skorzystać z poniższej transmisji nabożeństwa Adoracji Najświętszego Sakramentu z Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus przy ulicy Sienkiewicza 60 w Łodzi lub z transmisji nieustannej adoracji z kościoła sióstr Klarysek w Słupsku.

Transmisja na żywo 8 grudnia 2023 roku o godzinie 12:00.

Czytania i aklamacja przed Ewangelią    +

↑   Ewangelia (Łk 1, 26-38)

Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».

Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»

Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».

Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego».

Wtedy odszedł od Niej anioł.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, rok liturgiczny C II)

Przebaczyć sobie

Najtrudniej przebaczyć sobie samemu… Zwłaszcza wtedy, gdy konsekwencje popełnionych grzechów i błędów dają o sobie dotkliwie znać. Ten ból w głębinach duszy jest pierwotnym źródłem wielu późniejszych aktów nieprzebaczenia wobec innych ludzi. Myśli przybierają postać dręczących pytań: „Dlaczego zrobiłem tak, a nie inaczej?”, „Jak mogłam nie widzieć tego, co teraz wręcz poraża swą oczywistością?”. W sercu powstaje złość na samego siebie, której powodem jest świadomość zaistniałej „straty” oraz przygnębiająca niemożność cofnięcia czasu. Uczucie bólu potęguje złudne wrażenie, że negatywne konsekwencje będą już trwać „na zawsze”. Daje o sobie znać także syndrom „raju utraconego”. To bardzo głęboki mechanizm psychologiczny i duchowy, który odzwierciedla tragedię grzechu pierworodnego. Najpierw „raj był”, a potem z powodu grzechu „już raju nie było”. Do tego dochodzi specyfika działania szatana, który wpierw kusi do niewłaściwych rozwiązań, a potem dręczy myślami, wskazując „lepsze rozwiązania”, które powinny mieć miejsce. W ten sposób powstaje w duszy swoiste „egzystencjalne zakleszczenie”, które powoduje trwałe cierpienie na skutek „zmarnowanego dobra” lub „zaprzepaszczonej szansy”.

Powiedzmy szczerze, gdy człowiek pozostanie na poziomie takiego rozpamiętywania, skoncentrowany na sobie, będzie to oznaczać postępujący proces „piekielnego obumierania”, swoisty przypadek duchowego nowotworu złośliwego. Cóż więc robić, aby wydostać się z uścisku macek nieprzebaczenia sobie?

Dzisiejszy dzień daje nam dwie „gigantyczne odpowiedzi”. Najpierw, jak co roku 8 grudnia, jesteśmy zaproszeni, aby kontemplować prawdę o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Maryja, na zasadzie łaski uprzedzającej, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, została od chwili poczęcia uchroniona od grzechu pierworodnego. Dlatego jest niepokalanie poczęta; wręcz jest „niepokalanym poczęciem”. Ten pierwotny dar został w pełni podjęty przez Maryję, czego pięknym owocem stał się u niej brak jakiegokolwiek grzechu w ciągu całego późniejszego życia. Trzeba podkreślić, że Maryja wytrwała w łasce bezgrzeszności dzięki ciężkiej pracy duchowej, która wyrażała się w nieustannie ponawianym akcie wiary w bycie obdarowaną „bezgraniczną dobrocią Boga”. Świetnie ilustruje to scena Zwiastowania, gdy prowadzi dialog z Archaniołem Gabrielem. Na zawołanie anielskie „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”, ostatecznie odpowiedziała: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (por. Łk 1, 26-38). Heroizm duchowy Maryi polegał na tym, że koncentrowała się przede wszystkim na przyjęciu Bożej woli.

Takie rozumowanie to bezcenny fundament na drodze przebaczania sobie. Nie można zadręczać się „zawinionym brakiem czegoś”, ale trzeba przede wszystkim powtarzać sobie: „Przyjmuję to, co teraz mam”. Od posiadanej wizji „swego ideału” ważniejszy jest konkretny fakt, który zaistniał za Bożym przyzwoleniem. Tylko z takim Maryjnym „niepokalanym przeżywaniem”, będziemy w stanie w pełni podjąć drugą „wyzwalającą odpowiedź”. A jaką?

Otóż rozpoczynamy dzisiaj Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, który będzie trwał aż do 20 listopada 2016 r. Inaugurując Rok Święty, Papież Franciszek otworzy w Bazylice św. Piotra w Watykanie Drzwi Święte, które staną się symboliczną Bramą Miłosierdzia. To wielkie zaproszenie, aby w tym wyjątkowym czasie łaski przyjąć prawdę, że Miłosierdzie Boże jest większe od każdego ludzkiego grzechu i błędu. Otwarte Drzwi symbolizują otwarte ramiona Miłosiernego Ojca, który pragnie przebaczyć nam wszystko, co zrobiliśmy niezgodnie z Jego wolą.

Z tego wynika niesamowite przesłanie. Skoro Bóg pragnie mi przebaczyć, to znaczy, że także sam sobie mogę bez żadnych obaw przebaczyć. W ten sposób pięknie naśladuję Boga. Zarazem dopiero wtedy, kiedy sobie przebaczę jako winowajcy, mogę zacząć doświadczać Bożego przebaczenia. Dzięki temu skutki „przeszłego zła” zostają spożytkowane do „większego przyszłego dobra”. Gdy przebaczam sobie, wtedy Miłosierdzie Boże wypełnia serce pokojem i nadzieją. Świadomość zaistniałej własnej ograniczoności i grzeszności przestaje dołować, stając się pomocnym środkiem do radosnego uwielbiania bezkresu Bożego Miłosierdzia.

8 grudnia 2015 (Łk 1, 26-38)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1196 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---