Sobota, 8 czerwca 2024. Słowo na wspomnienie Niepokalanego Serca NMP. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia kard Rysia
8 czerwca 2024, Sobota
Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
polscy patroni i patronki dnia: święta Jadwiga Król Polski
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia kard. Rysia
Czytania +
Czytania na Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny
1. czytanie (Iz 61, 9-11)
Ogromnie się weselę w Panu
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Plemię ich będzie znane wśród narodów i między ludami – ich potomstwo. Wszyscy, co ich zobaczą, uznają, że oni są błogosławionym szczepem Pana.
«Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów.
Oto Słowo Boże
Psalm (1 Sm 2, 1bcde. 4-5. 6-7. 8abcd (R.: por. 1b))
Całym swym sercem raduję się w Panu
Moje serce raduje się w Panu, *
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom, *
bo cieszyć się mogę Twoją pomocą.
Całym swym sercem raduję się w Panu
Łuk potężnych się łamie, *
a mocą przepasują się słabi.
Syci za chleb się najmują, głodni zaś odpoczywają, *
niepłodna rodzi siedmioro, a matka wielu dzieci usycha.
Całym swym sercem raduję się w Panu
Pan daje śmierć i życie, *
wtrąca do otchłani i z niej wyprowadza.
Pan czyni ubogim lub bogatym, *
poniża i wywyższa.
Całym swym sercem raduję się w Panu
Biedaka z prochu podnosi, *
z błota dźwiga nędzarza,
by go wśród książąt posadzić *
i dać mu tron chwały.
Całym swym sercem raduję się w Panu
Aklamacja (Por. Łk 2, 19)
Alleluja, alleluja, alleluja
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo,
zachowałaś słowa Boże i rozważałaś je w sercu swoim.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Łk 2, 41-51)
Maryja rozważała wszystko w swoim sercu
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie».
Lecz On im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu.
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (Wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi, rok liturgiczny B I)
Serce przy Sercu
Cierpienie… dotkliwe doświadczenie braku. Spontanicznie, przyczynę upatrujemy w zewnętrznych uwarunkowaniach. Ktoś nie daje tego, co wedle naszych wyobrażeń umożliwiłoby szczęście. Najbardziej doskwiera niedobór lub zupełny brak miłości. Serce boleje i obumiera, gdyż „z zewnątrz” nie otrzymuje tego, czego pragnie. Rzeczywiście, niejednokrotnie tak jest…
Istnieje jednak wiele dobra, którym się nie nasycamy, gdyż nasze serca pozostają ślepe i zamknięte. Są to promienie miłości, które pragną wniknąć do naszego wnętrza i nas uszczęśliwić, ale nie mogą, gdyż serce nie jest otwarte, aby je przyjąć. W wyniku tego tracimy otrzymywany czysty strumień dobroci, skazując się na „brudny staw” złych uczuć i nastawień. Oto stan duchowy, gdy wobec Dobra serce nie przypomina odważnie otwartej bramy, ale lękliwie zaryglowane wrota.
W świetle uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa można powiedzieć, że Chrystus wypromieniowuje ze swego Serca promienie miłości, którymi pragnie wypełniać w niepowtarzalny sposób każdego człowieka. Ale ludzkie serce wobec tego daru może odpowiedzieć postawą otwarcia lub zamknięcia: „Pragnę, przyjdź, wypełnij mnie i uświęć” lub „Nie chcę, odejdź, nie potrzebuję”.
Dzisiejsze wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny jest wspaniałą pomocą w tych zmaganiach z samym sobą, wobec świętości, miłości, cierpienia i szczęścia. Niegdyś serce Maryi było szczególnie czczone jako „Najświętsze Serce Maryi”. Obecnie, od XIX wieku akcent pada na przymiot „niepokalane”, stąd aktualna nazwa wspomnienia; określenie „najświętsze serce” pozostaje zarezerwowane dla Jezusa. W ten sposób zostaje wydobyta cenna prawda. Otóż pomiędzy Jezusem i Maryją istnieje ścisła relacja. Jezus jest Bogiem, dlatego jego Serce jest najświętsze. Maryja jest człowiekiem. Jej serce jest niepokalane i święte dzięki obdarowaniu przez Boga. Wielkość Maryi polega na tym, że doskonale „na oścież” otworzyła swe serce na uszczęśliwiające, uświęcające i nasycające promienie, którymi Bóg zapragnął ją wypełnić. Przyjęła w siebie wszystko, czym miłujące Serce Jezusa postanowiło ją obdarzyć.
Maryja jest święta świętością Chrystusa, a nie sama z siebie. Nie jest samowystarczalną boginią. Tę prawdę dobrze ilustruje metafora Słońca i Księżyca. Słońce świeci własnym światłem. Księżyc natomiast jest widoczny w nocy, gdyż odbija światło słoneczne; jest niejako otwarty na promienie Słońca, nasyca się nimi i przekazuje dalej. Dzięki temu Księżyc lśni na nieboskłonie na wzór Słońca, mocą energii słonecznej. Maryja jest jak „święty Księżyc”, promieniująca „super-świętością Słońca”, którym jest Chrystus.
Ta metafora pomaga także dostrzec dwie pokusy. Otóż przy pierwszej, Księżyc „widzi” tylko ciemność wokół siebie, nic więcej. To przypadki, gdy serce zamyka się w swym cierpieniu i odrzuca wszelki strumień dobra. Skutkiem tego jest obumieranie. Serce jest nieszczęśliwe, błędnie sądząc, że nie istnieje światło miłości. W drugim przypadku, Księżyc popada w iluzję bycia Słońcem. Jest to pyszne postrzeganie siebie jako bogini/bóstwo, która/e emanuje własnym boskim światłem. Taki człowiek odwraca się od Boga. Ewentualnie „jakoś” otwiera się, ale ze wszystkim robi Bogu i człowiekowi łaskę; tak, jakby Księżyc mówił wyniośle do Słońca: „Dziękuj za moje światło”. Taka pycha prowadzi do upadku i wewnętrznej ciemności, co pokazuje tragedia szatana i jego naśladowców.
Maryja daje nam realistyczny przykład, jak otwierać swe serce na Chrystusa. Przede wszystkim pokornie godzi się na doświadczenia, które ją spotykają. Otwiera swe serce, choć nie rozumie Bożych planów. Następnie jest tą, która „chowała wiernie te wspomnienia w swym sercu” (por. Łk 2, 41-51). Jest to swoiste „duchowe wchłanianie” otrzymanych Bożych promieni. W ten sposób Maryja coraz głębiej rozumiała Boży sens tego, czym została obdarowana. Na ziemi w pełni otworzyła swe serce na promienie Bożej miłości. Dzięki temu, doznaje teraz niebiańskiego ukojenia. Na wieki raduje się uszczęśliwiającą Obecnością Bożej Miłości. Maryjo, módl się za nami…
13 czerwca 2015 (Łk 2, 41-51)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1379 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia oraz konferencja poświęcona świętej Jadwidze, Królowej.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Konferencja o św. Jadwidze
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka