14 lipca 2021, Środa

Środa XV tygodnia zwykłego, Rok B, I (inne oficjum: tu)

● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homilie (~10-25′)
● Msze i nabożeństwa na żywo

+   Komplet Czytań – rozwiń

↑  Ewangelia (Mt 11, 25-27)

Tajemnice królestwa objawione prostaczkom

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Komentarz Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Maryjna pokora

        Maryja jest świadkiem Bożego Miłosierdzia. Jest to możliwe dzięki jej wielkiej pokorze. W wieczornej modlitwie Kościoła, w nieszporach, każdego dnia odmawiany jest tekst „Magnificat”. To wspaniała okazja, aby kontemplować rzeczywistość dobrze przeżywanej pokory. Otóż Maryja w scenie Zwiastowania wypowiada radosne słowa: „Wielbi dusza moja Pana”. W tym wersecie wyrażone jest uwielbienie Boga. Maryja potrafiła dostrzec bezmiar otrzymanej łaski. Uświadomiła sobie, że będzie Matką Zbawiciela. Przyjęła to jako bezinteresowny i darmowy dar Bożego Miłosierdzia. W ten sposób, inspirowana przez Ducha Świętego, uniknęła dwóch niebezpiecznych pułapek. Pierwszą z nich można określić mianem pychy, zaś druga dyskretnie skrywa się pod postacią fałszywej pokory.

         Pycha polega na tym, że człowiek tylko sobie przypisuje czynione dobro. Pyszałek siebie uważa za ostatecznego autora i właściciela posiadanych dóbr. W niepamięć odchodzi fakt, że to Bóg jest Stwórcą, który umożliwił zaistnienie określonych zdolności lub aktualnie posiadanych zdobyczy materialnych, intelektualnych, moralnych i duchowych. Smutne, gdy np. właściciel dobrze prosperującej firmy stawia się na piedestale i traktuje z lekceważeniem tych, którym wiedzie się znacznie gorzej. Jakże bolesne, gdy ktoś szczyci się wysokim stanowiskiem i chlubi się faktem, że od jego decyzji zależy „być albo nie być” wielu ludzi. Pycha ujawnia się także w wymiarze intelektualnym, gdy własny pogląd jest zawsze najlepszy i wszyscy ludzie dokoła są traktowani jako głupsi. Wreszcie pyszna postawa może wystąpić także u osoby głęboko zaangażowanej w problematykę duchową. W Ewangelii mocnym tego przykładem są faryzeusze. Własną modlitwę i życie duchowe traktowali jako argument do wynoszenia się ponad innych. Nieraz ktoś podejmujący współcześnie popularne modlitwy naśmiewa się z prostej i pozbawionej spektakularności modlitwy starszych osób w kościele. W każdym z tych przypadków w sercu pojawia się pyszny śpiew: „Wielbi dusza moja siebie samego”.

         Oprócz pychy może pojawić się także tzw. fałszywa pokora. Na czym polega? Otóż tym razem człowiek zewnętrznie nie szczyci się danym darem lub nawet nie potwierdza jego istnienia. Jednak wewnętrznie przeżywa podobnie jak człowiek pyszny. Np. ktoś ma piękny głos, lecz mówi, że nie ma talentu wokalnego; tak naprawdę jednak uważa się za „super śpiewaka”. Często fałszywa pokora pojawia się w sytuacjach pochwał. Po dobrym czynie pada dobre słowo pochwały ze strony drugiego człowieka. Wówczas pojawia się zaprzeczenie, aby tak naprawdę uzyskać efekt jeszcze bardziej wzmocnionej pochwały. Specyfiką takiej postawy jest zewnętrzny brak potwierdzenia posiadanego dobra, przy jednoczesnym wewnętrznym przypisywaniu go sobie. Jest to swoiste wypowiadanie ustami: „Nic nie mam”. Natomiast w sercu rozbrzmiewa: „Wielbi dusza moja siebie”. A jak zachowywała się Maryja?

         Otóż Maryja w pełni uznaje fakt, że będzie Matką Boga. Otwarcie potwierdza, że Wszechmocny uczynił jej wielkie rzeczy. Stwierdza proroczo, że będzie wychwalana przez całe wieki. Nie ma tu cienia fałszywej pokory. Potwierdza uczciwie zaistniałą rzeczywistość. Patrząc powierzchownie, można odnieść wrażenie, że takie zachowanie nosi znamiona pychy. Wątpliwości jednak rozprasza wyraziste oddanie chwały Bogu. Dziękując za otrzymane dobra, Maryja w absolutny sposób uznaje, że są one bezinteresownym darem Boga. Nie oddaje chwały sobie, ale Bogu jako jedynemu Stwórcy. W ten sposób Maryja stała się pięknym świadkiem prawdy: o otrzymanym darze i rzeczywistym Dawcy. To autentyczna i zdrowa postawa pokory. Jest to szczere uznanie własnej ludzkiej niemocy i zarazem głębokie uniżenie wobec wszechmocy Bożego Miłosierdzia.

         Maryjo, wspieraj nas, abyśmy dostrzegali otrzymane od Boga dobra materialne i duchowe. Pomagaj nam zrozumieć, że nawet najmniejsza drobina dobra jest przejawem darmowego daru Bożego Miłosierdzia. Niech nasze serca każdego dnia wypowiadają proste i szczere: „Wielbi dusza moja Pana, bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”…

15 lipca 2015 (Mt 11, 25-27)

Powyższe rozważanie wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.

↑   Komentarze i Dobra Homilia

Zoom Mocnych w Duchu (~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (~5-7′). Poniżej wyłącznie aktualny odcinek, poprzednie dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video):

Najbardziej aktualna albo dzisiejsza (jeśli jest dostępna) homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′).

↑   Msza z Różańcem w Sanktuarium

Transmisja na żywo wieczornej Mszy Świętej w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi o godzinie 18:00, poprzedzonej Różańcem o 17:30.
Dostępne homilie i transmisje mszy z Abp Rysiem – TUTAJ.

Środa, 14 lipca 2021 transmisja z Sanktuarium: 17:30 – różaniec, 18:00 msza święta.

Rok Świętej Rodziny

---

Wszystkie nasze najnowsze artykuły możecie znaleźć na stronie głównej fioletowemirabelki.pl