16 czerwca 2022. Słowo na Uroczystość Bożego Ciała w roku C. Czytania, Ewangelia i komentarz
16 czerwca 2022, Czwartek
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (rok C) (inne oficjum: tu)
● Czytania
● Ewangelia
● Rozważanie Ojca Pustelnika (lectio ~2-3′)
● Inne komentarze (video ~3-35′)
+ Wszystkie czytania – rozwiń
1. czytanie (Rdz 14, 18-20)
Ofiara Melchizedeka
Czytanie z Księgi Rodzaju
Melchizedek, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a ponieważ był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który w twe ręce wydał twoich wrogów!» Abram dał mu dziesiątą część ze wszystkiego.
Psalm (Ps 110 (109), 1b-2. 3-4 (R.: por. 4b))
Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek
Rzekł Pan do Pana mego: «Siądź po mojej prawicy, *
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem stóp Twoich».
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu: *
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu, †
w blasku świętości, *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę».
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
«Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».
Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek
2. czytanie (1 Kor 11, 23-26)
Ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!» Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!»
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.
Jeśli okoliczności za tym przemawiają, można odmawiać sekwencję:
Sekwencja
Chwal, Syjonie, Zbawiciela,
Chwal pieśniami wśród wesela
Wodza i pasterza rzesz.
Ile zdołasz, sław Go śmiało,
Bo przewyższa wszystko chwałą,
Co wyśpiewać pieśnią chcesz.
Chwały przedmiot nad podziwy,
Chleb – żyjących pokarm żywy,
Dzisiaj się objawia nam.
Za wieczerzy świętym stołem
Pan go, łamiąc z braćmi społem,
Iście dał Dwunastu sam.
Niech brzmi sława w zgodnym dźwięku,
Z serc radosnych, pełne wdzięku,
Niech mu pieśni płyną chwał.
Dzień obchodzim głośny sławą,
W którym pierwszą Pan ustawą
Rajski stół ten światu dał.
W uczcie tej nowego Pana
Pascha nowym prawem dana,
«Fazy» dawne kończy już.
Przeszłość starą – nowa era,
Cień rozprasza prawda szczera,
Pierzcha noc przed blaskiem zórz.
Co Pan czynił przy Wieczerzy,
Wskazał, że i nam należy
Spełniać ku pamięci nań.
Pouczeni tą ustawą,
Chleb i wino na bezkrwawą
Święcim Odkupienia dań.
Dogmat dan jest do wierzenia,
Że się w Ciało chleb przemienia,
Wino zaś przechodzi w Krew.
Gdzie zmysł próżno dojść się stara,
Serce żywa wzmacnia wiara,
Porządkowi rzeczy wbrew.
Pod odmiennych szat figurą,
W znakach różny, nie naturą,
Kryje się tajemnic cud.
Ciało – strawą, Krew – napojem,
W obu znakach z Bóstwem swoim
Cały Chrystus trwa, bez złud.
Przez biorących niełamany,
Nie pokruszon, bez odmiany,
Cały jest w spożyciu bran.
Bierze jeden, tysiąc bierze:
Ten, jak tamci, w równej mierze,
Wzięty zaś nie ginie Pan.
Biorą dobrzy i grzesznicy,
Lecz się losów przyjrz różnicy:
Życie tu – zagłada tam.
Złym śmierć niesie, dobrym życie:
Patrz, jak w skutkach rozmaicie
Czyn ujawnia się ten sam.
Kiedy kruszą się znamiona,
Nie wątp, lecz wierz z głębi łona,
Że to kryje ukruszona
Cząstka, co i całość wprzód.
Rzecz się sama nie rozrywa,
Znaków kruszą się ogniwa,
Przez co stan i postać żywa
Znaczonego nie zna szkód.
Poniższą część sekwencji można według uznania opuścić:
Oto chleb Aniołów błogi,
Dan wędrowcom pośród drogi,
Synów wraca w Ojca progi,
Dawać Go nie można złym!
Figur głoszą go osłony!
Izaak na stos wiedziony,
Jagniąt Paschy krwawe zgony,
Manna ojcom dana im.
Dusz Pasterzu! Prawy Chlebie!
Dobry Jezu, prosim Ciebie:
Ty nas karm i broń w potrzebie,
Ty nam dobra okaż w niebie,
Kędy jest żyjących raj!
Twa dłoń, Panie, wszystko zdoła,
Ty nas karmisz z Twego stoła:
Gdzie wciąż uczta trwa wesoła,
W gronie niebian nasze czoła
Na Twe łono skłonić daj!
Aklamacja (J 6, 51ab)
Alleluja, alleluja, alleluja
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Łk 9, 11b-17)
Rozmnożenie chleba
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Jezus mówił tłumom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrawiał. Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu, mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie mogliby się zatrzymać i znaleźć żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do nich: «Wy dajcie im jeść!» Oni zaś powiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i zakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi». Było bowiem mężczyzn około pięciu tysięcy.
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im rozsiąść się gromadami, mniej więcej po pięćdziesięciu». Uczynili tak i porozsadzali wszystkich.
A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy nad nimi błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali tłumowi. Jedli i nasycili się wszyscy, a zebrano jeszcze z tego, co im zostało, dwanaście koszów ułomków.
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).
Boskie ukojenie
„Oglądać”, „słuchać”, „odczuwać”, „spożywać”. Tak! Człowiek nieustannie dąży do zaspokojenia swych pragnień. Usiłuje uzyskać stan ukojenia na różne sposoby. Tutaj można odnaleźć wielką listę rzeczy, które na pierwszy rzut oka jawią się jako spełniające nasze oczekiwania. Potrawy swym wyglądem i smakiem wzmagają apetyt i dają doraźne zaspokojenie głodu. Ubrania przykuwają uwagę i budzą chęć dokonania kolejnego zakupu. Seksualność wyzwoliła się z wcześniejszych ograniczeń kulturowych i odważnie zapewnia o swych niepowtarzalnych możliwościach dawania upragnionego szczęścia. Utwory muzyczne, zdjęcia, filmy, strony internetowe oraz różnorakie programy radiowe i telewizyjne demonstrują swą atrakcyjność i zapewniają dobre spędzenie czasu.
Gdy jednak uczciwie staniemy w prawdzie, cóż takiego trzeba stwierdzić? Otóż pragnienie i głód nie znikają. Po doraźnym zaspokojeniu, świat pożądań odżywa na nowo z jeszcze większym natężeniem. Czysto naturalna sfera cielesna lub kulturowa nie jest w stanie zaspokoić i absolutnie uszczęśliwić człowieka. Czyż w takim razie Bóg jest okrutnikiem? Czy stworzył człowieka po to, aby nieustannie cierpiał na skutek niezaspokojonych pragnień? Oczywiście, że nie! Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa jest odpowiedzią na to przenikające całą ludzką egzystencję pytanie.
Tak! Jest faktem, że w naszą naturę wpisane jest pragnienie zaspokojenia. Głód ten w pełni może nasycić tylko sam Bóg. „Jedli i nasycili się wszyscy” (Łk 9, 17). I nie chodzi tu tylko o pewne pozostawanie w duchowej relacji z Bogiem. Bardzo konkretnie i wyraziście Bóg przychodzi w swoim Ciele i Krwi i kieruje do nas zaproszenie: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”, „Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza” (Mt 26, 26-28) Bóg nie jest tylko abstrakcyjnym Duchem, ale konkretnym Ciałem. Tę świętą cielesną obecność możemy przyjmować w doczesnym świecie na dwa zasadnicze sposoby.
Najpierw to spożywanie Jezusa Chrystusa, który przychodzi w Komunii świętej. Potrzeba tu aktu wiary, że autentycznie dokonuje się zaspokojenie wszelkiego głodu i pragnienia. Święty pustelnik Mikołaj z Flue przez cały pustelniczy okres swego życia karmił się tylko Eucharystią. To oczywiście fakt nadprzyrodzony, ale jak najbardziej realny. W ten sposób Bóg pokazał, że Komunia święta jest prawdziwym pokarmem, który może zaspokoić nawet najbardziej pierwotną potrzebę spożywania posiłków. Aby Komunia święta stała się nasycającym pokarmem, nie wystarczy automatyczne i bezmyślne przyjmowanie. Nieodzowne jest jak najgłębsze pragnienie połączone z wiarą. Mistyczka Marta Robin tak bardzo pragnęła Pokarmu Eucharystii, że Święta Hostia sama przemieszczała się z ręki kapłana do jej ust w trakcie przyjmowania Komunii świętej.
Drugim sposobem nasycania się Cielesnym Bogiem jest Adoracja Najświętszego Sakramentu. Byłoby wielkim zubożeniem i marnotrawstwem, traktować tę świętą czynność jedynie jako rodzaj pewnej praktyki pobożnej. Tu chodzi o jak najbardziej realistyczne nasycanie naszego ciała poprzez zmysły i serce fizyczną i duchową Obecnością Bożą. Oglądanie Ciała Boga powoduje zaspokojenie, które chroni przed zniewalającą potrzebą nasycania się poprzez różnorakie niepotrzebne lub niewłaściwe oglądanie, słuchanie lub spożywanie. Jednocześnie rodzi się czystość spojrzenia. Widząc na przykład nagość nie doświadczam już chorej pożądliwości, ale radosnej kontemplacji piękna ciała.
Procesja Bożego Ciała jest czasem wyjątkowego świadectwa wiary w rzeczywistą obecność Boga w Eucharystii. Ufajmy i ogłaszajmy całemu światu prawdę o skarbie Komunii świętej. Spożywajmy i adorujmy Ciało Boga… Rozkoszujmy się przedsmakiem Absolutnego Nasycenia w Niebie.
30 maja 2013 (Łk 9, 11b-17)
Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Inne komentarze
1) Zamiast homilii wprowadzenie do Lectio Divina księży Salwatorianów, odcinek 656 (~5-35′). Wyświetla się najnowsze dostępne nagranie. Pozostałe odcinki dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku).
Słowo na jutro
Źródło: CFD
2) Zoom Mocnych w Duchu (dostępny od 5:00 rano ~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (dostępne od godziny 00.00 ~5-7′). Przycisk powinien wyświetlać najbardziej aktualny odcinek, czasem jednak trzeba go odszukać w rozwijanej playliście.
3) Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):
Abp Ryś – homilia
Źródło: Archidiecezja Łódzka