24 lipca 2024, Środa

Środa XVI tygodnia zwykłego (rok II) – wspomnienie świętej Kingi, dziewicy (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania   +

↑   Ewangelia (Mt 13, 1-9)

Przypowieść o siewcy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:

«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (16 środa zwykła, rok liturgiczny C I)

Mądrość czy głupota

Obserwuję ogólne dążenie do zdobywania wiedzy. Niestety spotkałem się z przypadkami smutnymi. Ktoś zdobył pewną wiedzę i daje wyraźnie do zrozumienia, że jest lepszy. Stawia się „ponad”. Przedstawiciel wyższej kasty wtajemniczonych w tajniki świata. Czuję, że coś tu nie gra. Przypomniały mi się niektóre traktaty i reguły życia duchowego. Tam właśnie wskazywano na wielkie niebezpieczeństwo wiedzy. Nawet do tego stopnia, że negowano wiedzę jako powód moralnego upadku człowieka. Jak to więc jest?

Z jednej strony kult wiedzy, która staje się swoistą boginią współczesności. Z drugiej strony radykalna negacja wiedzy w imię duchowego dobra. W końcu uczyć się czy nie? Sądzę, że sprawę trzeba ustawić w nieco innym świetle. Wiedza jako wiedza jest moralnie neutralna. Sama w sobie jest pewnym dobrem. Chodzi jednak o to, ku czemu prowadzi. To tu właśnie pojawiają się dwie możliwości: głupota i mądrość. Mówiąc inaczej: poprzez wiedzę człowiek może stawać się coraz bardziej głupi lub mądry. Jak to rozróżnić?

Nasuwają się takie trzy punkty odniesienia: pokora, słuchanie, współczucie. Tak więc zdobywając kolejne informacje, mogę popadać w przekonanie, że już wszystko wiem. Ktoś przeczytał jedną książkę i już sądzi, że jest znawcą całej dziedziny. Iluzja wiedzy absolutnej, która wyzwala w sercu pychę. Zarozumiałość w szkole, na uczelni, w pracy. To nazywam głupotą: takie połączenie wiedzy z pychą.

Istnieje jeszcze inna droga. Wówczas przeczytana książka otwiera horyzonty. Odkrywam, że coś już wiem. Widzę jednak, że jeszcze więcej nie wiem. Słynne zdanie Sokratesa: „Wiem, że nic nie wiem”. Świadomość własnych granic i poczucie maleńkości wobec ogromu wiedzy, którą tylko nieco liznąłem. Wówczas wchodzimy na drogę mądrości. Jest to połączenie wiedzy z pokorą. Głupiec im więcej zdobywa wiedzy, tym bardziej staje się zarozumiały. Człowiek mądry w miarę zdobywanej wiedzy staje się coraz bardziej pokorny i świadom swej maleńkości.

Z tym łączy się drugi punkt odniesienia, czyli słuchanie. Świetna możliwość odróżnienia mędrca od głupca. Głupi nie słucha, sądząc, że sam wszystko wie. Drugi przydaje się ewentualnie do pouczania. Mądry zaś słucha z dużą uwagą. Wie, że może dzięki drugiemu poszerzyć swe horyzonty myślowe. Pięknym tego przykładem są niektórzy wybitni profesorowie, którzy są w stanie wsłuchiwać się nawet w wypowiedzi laików z dziedziny, w której sami są specjalistami.

Wreszcie jeszcze jedna kwestia: współczucie lub jego brak. Otóż wiedza wykorzystywana w głupi sposób zatrzymuje jedynie na powierzchni. Nieraz widać, że ktoś ma głowę umeblowaną różnymi teoriami. Staje przed człowiekiem, który cierpi. Odpowiedzią na cierpienie są powierzchowne erudycyjne zdania. Wówczas nie można oprzeć się wrażeniu takiej żałosnej powierzchowności, która w niczym nie pomaga. Głupiec zakłada pancerz, który odizolowuje od cierpiącego. Inaczej jest w mądrości. Tutaj wiedza prowadzi do głębokiego współodczuwania z cierpiącym. Pozwala głębiej wejść w świat odczuwania drugiego. Rodzi się głęboka nić porozumienia. Wiedza przeobraża się w narzędzie współcierpienia i współodczuwania.

Panie Boże. Udzielaj zapału do zdobywania wiedzy. Chroń przed nieustannym niebezpieczeństwem głupoty. Pomóż, abyśmy poprzez wiedzę zdążali coraz bardziej piękną drogą… Drogą, gdzie wiedza przeobraża się w mądrość…

24 lipca 2013 (Mt 13, 1-9)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1425 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---