25 lipca 2023, Wtorek

Święto świętego Jakuba Starszego, Apostoła (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania i aklamacja przed Ewangelią    +

↑  Ewangelia (Mt 20, 20-28)

Kielich mój pić będziecie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Matka synów Zebedeusza podeszła do Jezusa ze swoimi synami i oddawszy Mu pokłon, o coś Go prosiła.

On ją zapytał: «Czego pragniesz?».

Rzekła Mu: «Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie».

Odpowiadając zaś, Jezus rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?».

Odpowiedzieli Mu: «Możemy».

On rzekł do nich: «Kielich mój wprawdzie pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował».

Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, oburzyli się na tych dwóch braci. Lecz Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: «Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (święto świętego Jakuba Starszego, Apostoła, rok liturgiczny A II)

Wielkość Boża i ludzka

W człowieku tkwi pragnienie wielkości, mniej lub bardziej uświadomione. Jest to zdrowa konsekwencja faktu, że jesteśmy stworzeni „na obraz Boży i podobieństwo”. Rozwój wewnętrzny nie polega na stopniowym unicestwianiu tego ludzkiego dążenia. To byłoby przeciwstawianiem się samemu Bogu, który chce, aby każdy człowiek był prawdziwie wielki, czyli święty. Nie oznacza to jednak, że tę „pierwotną tęsknotę” można pozostawić samej sobie, aby podążała spontanicznie za głosem natury, zranionej przez grzech pierworodny. Trzeba wyróżnić przynajmniej trzy sposoby rozumienia wielkości.

Na najniższym poziomie wielkość utożsamiana jest z pozycją w strukturze społecznej. Nieraz jest to prymitywna chęć zdobycia władzy, aby przed sobą samym i innymi zamanifestować domniemane znaczenie. Taka pozycja daje świetną okazję, aby coraz większą ilość ludzi traktować jako poddanych lub wręcz niewolników. Im piastowane stanowisko jest wyższe, tym subiektywne poczucie bycia wielkim nabiera na sile. Niektórych bardziej pociąga środowisko naukowe i wówczas demonstracja wielkości wyraża się poprzez zdobywanie kolejnych tytułów. W świecie artystów bardzo mocno pociąga urok sławy i możność wykazania się kolejnymi tysiącami wielbicieli i pełnymi zachwytu medialnymi recenzjami. Cechą charakterystyczną jest tutaj utożsamienie stopnia w hierarchii danej grupy społecznej z faktem „bycia wielkim człowiekiem”.

Niestety, jest to całkowicie błędne rozumienie. Tak wiele przypadków, gdy na takiego „wielkiego” patrzymy raczej z politowaniem, lub co gorsza ze strachem, bo jest śmiesznym „małym człowiekiem”, nieraz nawet niebezpiecznym dla innych. Dla zaspokojenia swej chorej próżności, jest gotów zdążać „po trupach do celu”. Na szczęście, jest także wielu ludzi, którzy „zaszli wysoko” i rzeczywiście są „ludźmi wielkiego formatu”. Źródłem wielkości nie jest jednak stanowisko, ale zupełnie co innego. Cóż takiego?

Dochodzimy do drugiego i trzeciego stopnia rozumienia wielkości, wedle chrześcijańskiej hierarchii wartości. Drugi stopień odnosi się do sposobu przeżywania relacji z innymi ludźmi. Wielkość jest tutaj rozumiana jako postawa służby. Głównym źródłem motywacji staje się pragnienie, aby poprzez posiadane zdolności uczynić jak najwięcej dobra w swoim środowisku. Władza jako taka odchodzi na dalszy plan. Centrum zainteresowania stanowi szukanie form coraz pełniejszego i mądrego dzielenia się swoim życiem. Różne ciekawe pomysły i niezaprzeczalne osiągnięcia stanowią ekspresję wewnętrznego pokornego zatroskania o wzrost w świecie miłości, prawdy, dobra i nadziei. Jednocześnie tworzone struktury lub dzieła mają na celu pomagać innym ludziom w ich rozwoju i poczuciu jak największej godności ludzkiej. Autentyczna wielkość wobec społeczeństwa mierzy się więc stopniem służebnego zaangażowania. Mówiąc krótko: im więcej służby tym więcej wielkości.

Warto przyglądać się przywódcom, których słusznie nazywamy wielkimi. Wspaniałym przykładem jest św. Jan Paweł II. Jestem pełen uznania dla księdza Tischnera, który niestrudzenie dzielił się prawdami filozoficznymi o Bogu i o człowieku. Piękny przykład służby poprzez niezwykłe dzieło filozoficzne. Ale najczęściej są to ludzie bez większych stanowisk, którzy przeszli lub przechodzą właśnie do historii jako wielcy przyjaciele ludzkości. Świetlanym przykładem jest tutaj Matka Teresa z Kalkuty.

Wreszcie trzeba powiedzieć o trzecim, najwyższym stopniu. Dotykamy tutaj istoty życia Jezusa. Ta najwyższa wielkość ujawniła się na krzyżu, gdy Chrystus pokornie podjął i wypowiedział swoje bezgraniczne cierpienie i zarazem całkowicie powierzył się Bogu Ojcu. Najwyższym wyrazem wielkości człowieka jest pokorne przyjęcie swego aktualnego życia i pełne ufności złożenie siebie w ofierze Jezusowi Chrystusowi. To droga świętości, gdzie człowiek jest wielki Bożą Obecnością w swym życiu.

Panie Jezu! Udzielaj nam Ducha Świętego, abyśmy z coraz większą miłością i mądrością służyli i w Tobie ufnie składali nasze życie Bogu Ojcu.

25 lipca 2014 (Mt 20, 20-28)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1060 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu  (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---