25 lipca 2024, Czwartek

Święto świętego Jakuba Starszego, apostoła (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania   +

↑   Ewangelia (Mt 20, 20-28)

Kielich mój pić będziecie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Matka synów Zebedeusza podeszła do Jezusa ze swoimi synami i oddawszy Mu pokłon, o coś Go prosiła.

On ją zapytał: «Czego pragniesz?».

Rzekła Mu: «Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie».

Odpowiadając zaś, Jezus rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?».

Odpowiedzieli Mu: «Możemy».

On rzekł do nich: «Kielich mój wprawdzie pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował».

Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, oburzyli się na tych dwóch braci. Lecz Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: «Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (święto świętego Jakuba Starszego, Apostoła, rok liturgiczny B I)

Wizytówka i śmierć

To był bardzo ważny dzień na pustelniczej drodze. Wiosna… Już wiele lat temu… Rzeczywistość budziła się do nowego życia. Wiosenne promienie słońca przenikały świeżą zieleń. Ale sprawa nie dotyczyła tylko przyrody. Jeszcze bardziej nowe tchnienie ożywiło moją duszę. Promienie nowego istnienia wniknęły do mojego wnętrza.

Udałem się do warsztatu ślusarskiego. Pożyczyłem potrzebne narzędzia. Zewnętrznie jedynie czysto mechaniczne zajęcie. Nic szczególnego. Wręcz maleńka banalność. Chciałem rozmontować metalową ochronę, która starannie chroniła moją wizytówkę obok dzwonka, przy bramie wejściowej w dawnym miejscu zamieszkania. Kilkanaście minut pracy i oto po kilku latach swego istnienia wizytówka zniknęła. Najzwyczajniej w świecie mała karteczka z drukowanymi literami przestała istnieć. Moje imię i nazwisko przestało być dostrzegalne dla ludzkich spojrzeń. Czy to mogło mieć jakiś związek z wiosną?

Zewnętrznie rzecz biorąc, raczej trudno dopatrzeć się zależności. Patrząc głębiej, dokonała się wtedy niezwykle ważna rzeczywistość duchowa. Wiosna jest symbolem nowego życia. Zdjęcie wizytówki było symbolicznym wejściem w nowy etap ziemskiej egzystencji. Autentyczna duchowa wiosna. W głębi serca zrezygnowałem z mojego imienia i nazwiska. Swoista śmierć. Nie ukrywam, że bardzo tę chwile przeżyłem. Moją tożsamość o wiele pełniej zaczęło wyrażać określenie: „eremita” lub „pustelnik”.

Oczywiście wszędzie, gdzie wymagają tego formalności urzędowe, nadal posługuję się dotychczasowymi danymi personalnymi. Nigdy bym nie zmienił imienia lub nazwiska. Tu nie chodzi o zmianę tego typu. Rzecz dotyczyła przejścia z jednego do zupełnie innego obszaru przeżywania doczesnego życia. W głębi serca imię i nazwisko zastąpiłem określeniem „eremita”. Nowa tożsamość. Zdjęcie wizytówki wejściowej było przełomowym momentem. Można powiedzieć: symboliczna śmierć starego i narodziny nowego życia. Od tamtego czasu, gdy zostaję nazwany pustelnikiem lub eremitą, czuję bez porównania głębsze poruszenie w duszy niż słysząc swoje imię i nazwisko. Kocham swoje imię. Jestem wdzięczny Rodzicom, że właśnie takie, a nie inne imię otrzymałem. Chodzi jednak o unicestwienie, które jest rezygnacją z tego, co się kocha dla jeszcze większej Miłości Absolutnej. Wiele osób nie ma wizytówek wejściowych. Ja taką miałem ze względu na prowadzoną aktywność akademicką i duszpasterską. Ale owego dnia przestała istnieć. Zewnętrznie wyglądało to podobnie do przypadku, gdy ktoś od początku nic nie zakłada. Wewnętrznie to było jednak zdecydowanie coś odmiennego. Powstała pustka była znakiem Pełni. Wejście na drogę, której konkretnym wyzwaniem stał się motyw życia ukrytego w Bogu. Wielkie światło duchowe przyniosły mi słowa św. Pawła, które stały się mottem mojego życia pustelniczego: „Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu” (Kol 3, 3).

Św. Bruno Kartuz jest moim głównym patronem. Odczuwam wielką duchową bliskość z uczniami św. Brunona z Zakonu Kartuzów. Gdy mnisi kartuscy publikują książki, to nigdy nie umieszczają swego imienia i nazwiska. Na okładce pojawia się obok tytułu jedynie określenie: „Mnich kartuski”. To pustelnicze i monastyczne ukrycie można pięknie dostrzec także na cmentarzu kartuskim. Wielka prostota. Widać jedynie zwykłe małe czarne krzyże. Nic więcej. Żadnych tabliczek z imieniem i nazwiskiem. Żadnych informacji o latach życia lub o innych faktach. Bóg wszystko wie. Pragnę, aby na moim grobie był także tylko i wyłącznie prosty czarny krzyż, podobny do tego, jaki jest umieszczony w Kaplicy św. Brunona w Eremie. Nic więcej. Bez jakiejkolwiek tabliczki z imieniem i nazwiskiem. Kawałek ziemi, ewentualnie porośniętej trawą, z wstawionym krzyżem. Zdecydowanie wystarczy.

Boże, dziękuje Ci za ten symboliczny dzień, gdy zdjąłem wizytówkę z moim imieniem i nazwiskiem. Umarłem… Aby dalej żyć jako pustelnik… Dziękuję Ci Panie za pustelniczą drogę, którą przebyłem od tamtego dnia do dzisiaj. Panie, prowadź dalej do absolutnie nowego życia w Wieczności…

25 lipca 2015 (Mt 20, 20-28)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1426 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---