29 grudnia 2022, Czwartek

29 grudnia, 5 dzień w Oktawie Bożego Narodzenia (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

SPIS TREŚCI:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

↑ Ewangelia (Łk 2, 22-35)

Chrystus jest światłem na oświecenie pogan

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela».

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.

Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Duch Boży czy Zły?

Szła zwyczajnie chodnikiem. Wtem podeszła do niej nieznajoma kobieta. Spojrzała i złowieszczo oznajmiła: „Szczęście w gruzach!”. Następnie, niczym zjawa, rozpłynęła się w tłumie przechodniów. Nasycone złością słowa głęboko wryły się w pamięć osłupiałej kobiety. Zaczęła je potem na różne sposoby rozpatrywać. Po pewnym czasie rozpoczęło się w jej życiu pasmo niewytłumaczalnych nieszczęść…

W życiu słyszymy ogrom różnych wypowiedzi. Większość z nich spływa po nas „jak woda po gęsi”. Ale istnieją też słowa bądź epizody, które w tajemniczy sposób pozostają w naszej świadomości. Wyraźnie czujemy różnicę pomiędzy pewnym specyficznym zwrotem i tysiącami innych wyrażeń. Kolejne lata nie zacierają tych słów, ale wręcz dokonuje się proces ich coraz intensywniejszego promieniowania. Z czasem odsłania się związek pomiędzy tym „zapamiętanym słowem” i konkretnymi wydarzeniami, które w życiu się rozgrywają. To może być „świat zła” lub „świat dobra”.

Pamiętam, jak w szkole na katechezie pewien Boży kapłan podzielił się refleksją o „wyłączonej przestrzeni, aby żyć z Bogiem”. Miało to wydźwięk „pobożnego marzenia”, ale osobiście przeżyłem „na wskroś” to określenie. Myśl o „wyłączonej przestrzeni” zapadła głęboko w mej pamięci. Upłynęły lata… Teraz już trochę rozumiem to zdarzenie. Zaistniał wtedy rezonans pomiędzy odmalowanym obrazem i „pustelniczą częstotliwością” we mnie. Jestem obecnie w „wyłączonej przestrzeni” i mam poczucie, że to jest właśnie to, o czym wtedy mówił ów Boży kapłan. Duch Święty posłużył się jego dobrym słowem, aby wyzwolić we mnie „trwałą pamięć”, która następnie zaczęła kształtować me „życie ku pustelni”.

Tak więc warto zwrócić uwagę na słowa bądź całe epizody, które wyraziście utrwaliły się w naszej pamięci. Bardzo ważne jest, kto po ludzku był autorem tych słów i z jaką intencją je wypowiadał. Jeśli nie jesteśmy pewni „ewangelicznych intencji”, wtedy trzeba bardzo uważać. Istnieje bowiem niebezpieczeństwo, że do akcji wkroczył zły duch. Przykładem tego jest wspomniana na początku sytuacja. Wtedy nie należy rozważać usłyszanych słów, gdyż z czasem zostaniemy przez nie „źle ukształtowani”. W rezultacie „wchłoniemy” zapowiedziane „diabelskie nieszczęście”. Głównym rozgrywającym jest bowiem Zły duch. Jeśli „przepowiednie” będą się przypominać, wtedy najlepiej wciąż od nowa powierzać je Bogu poprzez wstawiennictwo Maryi.

Jeśli autorem słów jest „Boży człowiek” i ma na pewno „Bożą intencję”, wtedy sytuacja wygląda diametralnie inaczej. Wtedy warto podjąć te słowa. Świetną ilustracją jest tutaj ewangeliczny opis spotkania Symeona z Dzieciątkiem Jezus i Jego Rodzicami w świątyni (por. Łk 2, 22-35). Ewangelista daje piękne świadectwo o Symeonie: „Był to człowiek prawy i pobożny (…) a Duch Święty spoczywał na nim”. Opis ten jest podstawą do tego, aby Symeona potraktować jako „Bożego człowieka”, który prawdziwie jest charyzmatykiem. Charyzmatyk to człowiek, który wypełniony jest Duchem Świętym. Prawdy, które wypowiada prawdziwy charyzmatyk, nie są ludzkim bądź diabelskim wymysłem, ale pochodzą od Ducha Świętego. Duch Święty sprawia, że słowa te mają charakter proroctwa i błogosławieństwa. Tym razem to Bóg jest autorem scenariusza. Cieszę się, że podjąłem Boże słowa o „wyłączonej przestrzeni”.

Trzeba jeszcze podkreślić, że „Bożej drogi” nie należy rozmieć jako synonimu „słodkiej sielanki”. Symeon „błogosławił Boga” i zarazem przepowiedział Maryi: „A Twoją duszę miecz przeniknie”. Najgłębszy sens błogosławieństwa polega na tym, że daje moc, aby wszystko przeżywać z Duchem Świętym. Wtedy życie przebiega wedle Bożego planu. Człowiek wypełniony Duchem Świętym nie wpada w „unieszczęśliwiające sidła”, które są skutkiem knowań diabła. Jednocześnie w sytuacjach, gdy „miecz przenika serce”, taki człowiek odpowiada „duchowo”, tzn. w mocy Ducha Świętego. Maryja, wsparta proroctwem Symeona, późniejsze cierpienia przeżywała w nieustannym zjednoczeniu z Bogiem.

29 grudnia 2014 (Łk 2, 22-35)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →