29 lipca 2025, Wtorek

Wspomnienie świętych Marty, Marii i Łazarza (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 11, 19-27)

Ja mocno wierzę, że Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Wielu Żydów przybyło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po utracie brata. Kiedy Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu.

Marta więc rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga».

Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie».

Marta Mu odrzekła: «Wiem, że powstanie z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym».

Powiedział do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?».

Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja wciąż wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (Wspomnienie świętych Marty, Marii i Łazarza, rok liturgiczny C I)

Bożą czy własną mocą?

Na drodze do Boga człowiek podejmuje różne decyzje i zobowiązania. Nieraz można odnieść wrażenie, że to już wystarczy. Praca nad charakterem sama w sobie staje się cnotą, która rodzi wewnętrzne zadowolenie. W starożytności, filozofowie stoiccy bardzo duży akcent położyli na rygorystyczną samodyscyplinę. Wedle stoicyzmu, formułowanie wobec siebie twardych wymogów i późniejsza ich realizacja świadczą o stopniu bycia człowiekiem. Uczucia nie mają większego prawa głosu. Liczy się tylko chłodny rozum i konsekwentna realizacja podjętych zobowiązań.

Pisarze chrześcijańscy często inspirowali się filozofią stoicką. Do tego stopnia, że w miarę upływu czasu wiele filozoficznych tez stoicyzmu zaczęto traktować jako rdzennie chrześcijańskie. Dotyczy to zwłaszcza obszaru podejmowania tzw. dobrych postanowień. Ale w rzeczywistości sprawy wyglądają nieco inaczej. Pomocą w dostrzeżeniu różnicy pomiędzy podejściem stoickim i chrześcijańskim jest np. wydarzenie w Kanie Galilejskiej. Za wstawiennictwem Maryi Jezus przemienia wodę w wino. Słudzy, posłuszni słowom Maryi, napełniają stągwie zwykłą wodą. Jezus zaś sprawia swą Boską mocą, że chwilę potem pojawia się wino o wysokich walorach smakowych.

Otóż sama ludzka decyzja jest tylko zwykłą wodą. Ta ograniczoność może ujawnić się na dwa sposoby. Najpierw woda po prostu się wyczerpuje i następuje posucha. To sytuacja, gdy po okresie podejmowanych ambitnych decyzji siły zaczynają powoli opadać. Nieraz piękne postanowienie w ogóle nie jest nawet ani razu zrealizowane. Same ludzkie siły nie wystarczą. Nie pozostaje nic innego, jak usprawiedliwiać się ciężarami i trudami życia. Jakże smutna i co gorsza beznadziejna porażka. W drugim przypadku wzorem stoickich mistrzów, człowiek nie dopuszcza w żaden sposób do zaistnienia jakiejkolwiek słabości charakteru. Z wnętrza wyzwalane są siły, aby trwać w podjętych decyzjach. Co więcej, upływ czasu powoduje nawet systematyczny wzrost wymogów. Zewnętrznie wygląda to bardzo atrakcyjnie dla człowieka dążącego do wysokich standardów moralnych. Istnieje nawet pokusa użycia sformułowania, że taki „heros szlachetnych decyzji” jest prawdziwym chrześcijaninem. Ale prawda jest zupełnie inna. To nadal jest tylko zwykła woda. Dodatkowo często wzburzona poprzez co powstaje wrażenie, że jest jej znacznie więcej niż w rzeczywistości. Źródłem siły w gromadzeniu wody jest tutaj niestety pycha. Sam zaspokoję potrzeby, bez niczyjej pomocy. Słowa „Bóg” „Maryja” pojawiają się w stosowanym słownictwie religijnym. Ale to tylko słowa. Rzeczywiste siły czerpane są z własnej pychy. Co więcej, z dyskretną pomocą przychodzi zły duch. Daje dodatkowe siły, nawet potężne, aby potem wszystko odebrać. Ostatecznie iluzja pryska w momencie śmierci. Decyzja „postanawiam żyć” staje się niewykonalna… Cóż z tego wszystkiego wynika?

Właściwie tylko jedno. Warto być jak słudzy na weselu w Kanie, którzy słuchają Maryi. Dlatego przede wszystkim każdą wodę decyzji i dobrych postanowień warto powierzyć Jezusowi. Maryja dodatkowo wstawia się, aby Jezus użył swej świętej Mocy. W rezultacie Jezus tę naszą wodę przemienia w wino. Jak to rozumieć? Otóż decyzja zostaje przeniknięta Duchem Świętym. Duch Święty sprawia, że jesteśmy w stanie podjąć dane zobowiązania i trwale je realizować. Jednocześnie upływ czasu powoduje sukcesywnie wzrost wymagań. Ale nie jest to konsekwencja ludzkiej pychy lub wpływu złego ducha. To piękny owoc działania Ducha Świętego. To nie jest zwykła woda. To już wino, które odznacza się niepospolitym Bożym smakiem świętości.

Maryjo, módl się za nami. Niech nasze decyzje będą jak najpełniej przenikane mocą Ducha Świętego.

29 lipca 2013 (J 11, 19-27)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1795 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---