31 lipca 2023. Słowo na wspomnienie świętego Ignacego Loyoli w poniedziałek 17 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
31 lipca 2023, Poniedziałek
Wspomnienie św. Ignacego Loyoli, u Jezuitów: Uroczystość
Poniedziałek XVII tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polscy patroni i patronki dnia: bł. Michał Oziębłowski, kapłan i męczennik
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania i aklamacja przed Ewangelią +
Czytania na poniedziałek 17 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Wj 32, 15-24. 30-34)
Bałwochwalstwo Izraelitów
Czytanie z Księgi Wyjścia
Mojżesz zszedł z góry z dwiema tablicami Świadectwa w swym ręku, a tablice były zapisane po obu stronach, zapisane na jednej i na drugiej stronie. Tablice te były dziełem Bożym, a pismo na nich było pismem Boga wyrytym na tablicach. A Jozue, usłyszawszy odgłos okrzyków ludu, powiedział do Mojżesza: «W obozie rozlegają się okrzyki wojenne». On zaś odpowiedział: «To nie głos pieśni zwycięstwa ani głos klęski, lecz słyszę pieśni dwóch chórów».
A Mojżesz przybliżył się do obozu i ujrzał cielca i tańce. Zapłonął wówczas Mojżesz gniewem i rzucił z rąk swoich tablice, i potłukł je u podnóża góry. A porwawszy cielca, którego uczynili, spalił go w ogniu, starł na proch, rozsypał w wodzie i kazał ją pić Izraelitom.
I powiedział Mojżesz do Aarona: «Cóż ci uczynił ten lud, że sprowadziłeś na niego tak wielki grzech?» Aaron odpowiedział: «Niech się mój pan nie unosi na mnie gniewem, bo wiesz sam, że ten lud jest skłonny do złego. Powiedzieli do mnie: Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, z tym mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej. Wtedy rzekłem do nich: Kto ma złoto, niech je zdejmie z siebie. I złożyli mi je, i wrzuciłem je w ogień, i tak powstał cielec».
Nazajutrz zaś tak powiedział Mojżesz do ludu: «Popełniliście ciężki grzech; ale teraz wstąpię do Pana, może otrzymam przebaczenie waszego grzechu». I poszedł Mojżesz do Pana, i powiedział: «Oto niestety lud ten dopuścił się wielkiego grzechu. Sporządzili sobie boga ze złota. Przebacz jednak im ten grzech! A jeśli nie, to wymaż mnie natychmiast z Twej księgi, którą napisałeś». Pan powiedział do Mojżesza: «Tylko tego, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymażę z mojej księgi. Idź teraz i prowadź ten lud, gdzie ci rozkazałem, a mój anioł pójdzie przed tobą. A w dniu mojej kary ukarzę ich za ich grzech».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 106 (105), 19-20. 21-22. 23 (R.: por. 1b))
Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki
albo: Alleluja
U stóp Horebu zrobili cielca *
i pokłon oddawali bożkowi ulanemu ze złota.
Zamienili swą Chwałę *
na podobieństwo cielca jedzącego siano.
Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki
albo: Alleluja
Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, *
który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie,
rzeczy przedziwnych w krainie Chamitów, *
zdumiewających nad Morzem Czerwonym.
Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki
albo: Alleluja
Postanowił ich zatem wytracić, *
gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec.
On wstawił się do Niego, *
aby odwrócić Jego gniew niszczący.
Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki
albo: Alleluja
Aklamacja (Jk 1, 18)
Alleluja, alleluja, alleluja
Ze swej woli zrodził nas Ojciec przez słowo prawdy,
byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mt 13, 31-35)
Przypowieść o ziarnku gorczycy i o kwasie
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki podniebne przylatują i gnieżdżą się na jego gałęziach».
Powiedział im inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło».
To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: «Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (17 poniedziałek zwykły, rok liturgiczny B I)
W poszukiwaniu Prawdy
Czy warto w życiu kierować się prawdą? Przecież niejednokrotnie stwarza to ogrom trudności i kłopotów. Jednocześnie od wieków żywe pozostaje pytanie Piłata skierowane do Jezusa: Cóż to jest prawda? Warto choć nieco odpowiedzieć na te fundamentalne pytania. Najpierw trzeba wskazać na dwie rozpowszechnione koncepcje prawdy, które jednak są niewłaściwe.
Pierwsze rozumienie łączy się z obserwacją skutków. Jeżeli coś przynosi pożądany efekt, to traktowane jest jako prawdziwe. Gdy brak natychmiastowych efektów powstaje zwątpienie lub wręcz posądzenie o niewiarygodność i nieprawdę. Widać to np. w zachowaniu osób, które opuściły Kościół i wstąpiły do sekty. Przez lata uczęszczali na Mszę Świętą i nic szczególnie pozytywnego nie doświadczali z tego powodu. Problemy wciąż przygniatały. I oto znalazła się sekta. Bardzo szybko rzeczy zaczęły biec innym torem. Różne techniki pozwoliły oderwać się od codziennej rzeczywistości. Pojawił się nowy, pozornie „terapeutyczny” krąg osób. Co więcej, zaproponowane metody terapii zmniejszyły lub wręcz usunęły fizyczne dolegliwości. W umyśle takich osób powstaje wtedy przekonanie, że sekta jest miejscem prawdy. W Kościele nauczanie nie dawało żadnych wyrazistych efektów. W definiowaniu prawdy punktem odniesienia jest tutaj wymierny rezultat, najlepiej jak najszybciej. Niestety, po czasie, domniemana prawda okazuje się kłamstwem. Błąd polega na tym, że kryterium definiowania jest tylko efekt. To błąd! To, co doraźnie skuteczne, wcale nie musi być tożsame z obiektywnym dobrem i prawdą; choć oczywiście może tak być.
Drugi sposób postrzegania prawdy łączy się ściśle ze złożonością współczesnego świata. Nie jesteśmy w stanie wszystkiego ogarnąć; jedynie pewne obszary rzeczywistości. Punktem odniesienia przestaje być całość rzeczywistości. Zaczyna liczyć się tylko pewien wyodrębniony „światek” w postaci określonego środowiska lub społeczności. Prawdą staje się to, co jest zgodne z przyjętymi w danej grupie zasadami i wzorcami. Istotne znaczenie odgrywa tu sposób życia społeczności, która staje się kryterium odniesienia. Gdy wszyscy dookoła popełniają jakieś zło, staje się to argumentem usprawiedliwiającym podjęcie podobnego zachowania. Zło zostaje przemianowane na dobro. Kłamstwo i fałsz zyskują miano prawdy. Powstaje przekonanie, że określone niewłaściwe zachowanie jest prawidłowe, bo „wszyscy tak robią”. Gdy ktoś np. czyta tylko jedną gazetę lub słucha tylko wiadomości serwowanych przez jeden kanał telewizyjny, łatwo może nabrać przekonania, że taka jest właśnie obiektywna prawda o rzeczywistości. A przecież jest to tylko pewien punkt widzenia; pewien wycinek obrazu świata. Nieraz obraz tego samego wydarzenia jest przedstawiony radykalnie odmiennie, w zależności od nadawcy. Podobnie, jak poprzednio, choć z innych powodów, treści postrzegane początkowo jaka prawda mogą okazać się kłamstwem. Powodem błędu jest to, że wycinek rzeczywistości i poznania jest traktowany jako cała rzeczywistość.
Cóż więc jest prawdą? Prawdą jest to, co jest zgodne z całą rzeczywistością. Tak rozumiana prawda wymaga wielkiego wysiłku wychodzenia z własnego światka utartych poglądów. Gdy głoszone tezy nie zgadzają się z obiektywnymi faktami, wówczas ma miejsce nieprawda. Umysł człowieka jest bardzo ograniczony. Dlatego jedyną absolutnie pewną drogą, która umożliwia poznanie pełnej prawdy jest nauka Jezusa Chrystusa, przekazywana w Kościele katolickim. Prawdą jest to, co się zgadza ze słowem Bożym. Prawdę lub fałsz można w prosty sposób określać poprzez zestawienie z Dekalogiem i Ewangelią. Szczytem prawdy jest sam Jezus Chrystus, który powiedział o sobie: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem”. Podjęcie życia w zgodzie z Chrystusową Prawdą na początku jest trudne, graniczy wręcz z heroizmem w wielu przypadkach. Jednak w miarę upływu czasu takie życie zaczyna przynosić błogosławione owoce w postaci czystego sumienia i pokoju serca. Razem z Chrystusem przezwyciężamy różne iluzje, zafałszowania i kłamstwa. Coraz pełniej widzimy rzeczywistość taką, jaką ona rzeczywiście w oczach Bożych jest.
Panie Jezu, uświęcaj nas w Prawdzie…
27 lipca 2015 (Mt 13, 31-35)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1066 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka