Słowo na 4 czerwca 2021. Ewangelia i rozważanie, msza, różaniec i nabożeństwo czerwcowe na żywo.
4 czerwca 2021, Piątek
Piątek IX tygodnia zwykłego, Rok B, I, (inne oficjum: tu)
● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homilie (~10-25′)
● Msze i nabożeństwa na żywo
+ Komplet Czytań – rozwiń
1. czytanie (Tb 11, 5-18)
Uzdrowienie Tobiasza
Czytanie z Księgi Tobiasza
Anna siedziała przy drodze, wypatrując syna. I spostrzegła go powracającego, i zawołała do jego ojca: «Oto nadchodzi twój syn i człowiek, który poszedł razem z nim». A Rafał rzekł do Tobiasza, zanim ten przybliżył się do ojca: «Wiem, że otworzą mu się oczy. Potrzyj żółcią ryby jego oczy, a lekarstwo wygryzie i ściągnie bielmo z jego oczu; potem twój ojciec przejrzy i zobaczy światło».
Anna tymczasem wybiegła, rzuciła się synowi na szyję i zawołała do niego: «Ujrzałam cię, dziecko, teraz już mogę umrzeć», i rozpłakała się. Także Tobiasz starszy podniósł się i utykając na nogę, wyszedł do wrót podwórza. Wtedy przystąpił do niego Tobiasz z żółcią ryby w ręku, dmuchnął w jego oczy, dotknął go i rzekł: «Ufaj, ojcze!», nałożył mu lekarstwo i odczekał chwilę. Potem obiema rękami ściągnął bielmo z kącików jego oczu. A Tobiasz starszy rzucił mu się na szyję, rozpłakał się i rzekł do niego: «Ujrzałem cię, dziecko, światło moich oczu».
I rzekł: «Niech będzie błogosławiony Bóg! Niech będzie błogosławione wielkie imię Jego! Niech będą błogosławieni wszyscy Jego święci aniołowie! Niech będzie obecne nad nami wielkie imię Jego! I niech będą błogosławieni wszyscy aniołowie Jego po wszystkie wieki! Ponieważ zesłał na mnie plagę, a oto teraz widzę Tobiasza, mego syna».
I wszedł Tobiasz do domu, ciesząc się i wielbiąc Boga na cały głos. Potem Tobiasz opowiedział ojcu, jak szczęśliwie odbył swoją podróż i że przyniósł pieniądze, oraz że wziął za żonę Sarę, córkę Raguela. A oto i ona przybliża się i jest już blisko bramy Niniwy. Potem Tobiasz starszy, ciesząc się i wielbiąc Boga, wyszedł na spotkanie swej synowej do bramy Niniwy. A mieszkańcy Niniwy zdumieli się, gdy go ujrzeli, jak porusza się i kroczy co sił, nieprowadzony za rękę przez nikogo. Tobiasz zaś obwieszczał im, że Bóg zmiłował się nad nim i otworzył mu oczy. Potem Tobiasz podszedł do Sary, żony swego syna, Tobiasza, pobłogosławił ją i tak do niej przemówił: «Witaj, w zdrowiu przybywająca córko, niech będzie błogosławiony twój Bóg, który przyprowadził cię do nas. Niech będzie błogosławiony twój ojciec i niech będzie błogosławiony Tobiasz, mój syn, i ty bądź błogosławiona, córko! Wejdź do domu swego w zdrowiu, z błogosławieństwem i radością! Wejdź, córko!» Tego dnia nastała wielka radość między wszystkimi Żydami mieszkającymi w Niniwie.
Psalm (Ps 146 (145), 1b-2. 6c-7. 8-9a. 9b-10 (R.: por. 1b))
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Chwal, duszo moja, Pana. *
Będę chwalił Pana do końca mego życia,
będę śpiewał mojemu Bogu, *
dopóki istnieję.
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Bóg wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Pan przywraca wzrok ociemniałym, *
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Aklamacja (J 14, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mk 12, 35-37)
Mesjasz jest Panem Dawida
Słowa Ewangelii według Świętego Marka:
Jezus, nauczając w świątyni, zapytał: «Jak mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Mesjasz jest synem Dawida? Wszak sam Dawid mówi mocą Ducha Świętego:
„Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje”.
Sam Dawid nazywa Go Panem, jakże więc jest tylko jego synem?» A liczny tłum chętnie Go słuchał.
Oto Słowo Pańskie.
↑ Komentarz Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).
Pokorne wsłuchanie
Wspaniale, jeśli czytamy i słuchamy słowa Bożego. Ale bądźmy czujni! To nie oznacza automatycznie, że zbliżamy się do Boga. Paradoksalnie, znajomość Pisma Świętego może nieraz prowadzić nawet do duchowej słabości. Duch Święty jest ponadczasowym autorem Świętych Ksiąg. Ale to nie wystarczy do uświęcenia wnętrza. Owoce w sercu zależą od postawy, z jaką przyjmujemy Boże bogactwo zawarte na kartach Biblii. Istnieją dwa radykalnie odmienne sposoby czytania i słuchania: koncentracja na wykazaniu swych racji lub pokorne wsłuchanie się w głos Ducha Świętego.
W pierwszym przypadku Pismo Święte zostaje niejako podporządkowane własnemu rozumowi. Najważniejsze jest wykazanie słuszności swych racji i rozumień. Wzrostowi intelektualnej wiedzy, towarzyszy wzrost pychy, co powoduje duchowy upadek. Miarą zdrowej duchowości jest obecność Ducha Świętego. Jeśli słowo Boże staje się środkiem do demonstracji swej wyższości, wtedy Duch Święty jest wypędzany z serca. Pycha czyni głuchym na żywy głos Boga. Taka postawa uniemożliwia spotkanie z Jezusem jako Bożym Mesjaszem. Widać to na przykładzie uczonych, w jednym z ewangelicznych epizodów (por. Mk 12, 35-37). Otóż uważając się za znawców Pisma, twierdzili, że oczekiwany Mesjasz będzie „synem Dawida”. W tym mieli częściowo rację. Ale Mesjasza postrzegali tylko jako człowieka, negując Jego boskość. Konsekwentnie, szczycąc się znajomością Pisma, uczeni ostro atakowali Jezusa, że uważa siebie za obiecanego Mesjasza, który jest Bogiem. Tak więc, gdy dominuje postawa „ja wiem lepiej”, nawet czytanie i znajomość Świętych Ksiąg może prowadzić do zamykania serca na spotkanie z Jezusem, Boskim Mesjaszem.
Jezus zaprasza do całkowicie odmiennej postawy, która jest pokornym wsłuchiwaniem się w głos Ducha Świętego, który przemawia poprzez poszczególne słowa Biblii. Gdy coś nie jest zrozumiałe, takie kontemplacyjne podejście wyzwala w sercu modlitwę: „Panie, nie rozumiem, pomóż”. Jezus zawsze odpowiada poprzez niezbędne wskazania, za pośrednictwem sumienia lub drugiego człowieka. Gdy uczeni w Piśmie błędnie uważali Mesjasza tylko za człowieka, Jezus wskazał, że taka teza staje w sprzeczności ze słowami, które sam Dawid w Duchu Świętym wypowiedział w Psalmie 110: „Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej” . Co tu jest ciekawego? Otóż w sformułowaniu tym pierwsze „Pan” oznacza Boga. Z kolei drugie „Pan” („Pana mego”) dotyczy Mesjasza, którego Dawid uniżenie nazywa swoim Panem. Bycie „po prawicy Boga” jest równoznaczne z byciem Bogiem. Tak więc skoro Dawid nazywa Mesjasza Panem, to znaczy, że uznaje w Nim kogoś więcej niż tylko swego syna, czyli potomka. Mówiąc dokładnie, Dawid wygłasza proroctwo, że Mesjasz będzie Bogiem.
W czasach Jezusa, ci którzy preferowali swój „uczony” rozum, dostrzegli w Mesjaszu jedynie „syna Dawida”. Ci, którzy pokornie słuchali, w Duchu Świętym odkryli pełnię Prawdy. Sercem ujrzeli, że obiecany Mesjasz jest nie tylko ludzkim potomkiem z rodu Dawida, ale także prawdziwym Bogiem. Tym Mesjaszem jest Jezus Chrystus.
Ta prawidłowość jest niezmiennie aktualna do dziś. Pokorne zgłębianie Pisma Świętego sprawia, że w poszczególnych sytuacjach życiowych spotykamy zmartwychwstałego Jezusa. Jest to możliwe dzięki lekturze, w której słuchanie Ducha Świętego jest na pierwszym miejscu. W sensie postawy, warto brać przykład z Dawida. Choć był wielkim monarchą, nie popadł w iluzję bycia „Panem”. Nie uznał się za najmądrzejszego, najważniejszego i wszechmocnego. Choć miał upadki, jak każdy człowiek, niezmiennie wracał do Boga, uznając Go jako jedynego najwyższego Pana, któremu pragnął służyć. Dzięki temu w sukcesach i porażkach już niejako przyjmował pomoc Boskiego Mesjasza. Dawid jest świetną inspiracją przy zgłębianiu słowa Bożego. Jeśli będziemy szli podobną drogą pokory, otrzymamy Ducha Świętego. Dzięki Niemu na kartach Pisma Świętego będziemy odkrywali Mesjasza, czyli Jezusa, który jako Bóg pragnie nas obdarzać doraźną pomocą i wiecznym darem zbawienia…
5 czerwca 2015 (Mk 12, 35-37)
Powyższe rozważanie wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.
↑ Komentarze i Dobra Homilia
Zoom Mocnych w Duchu (~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (~5-7′). Poniżej wyłącznie aktualny odcinek, poprzednie dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video):
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (najwcześniej po transmisji mszy świętej) (~10-25′).
↑ Msza z Abp Rysiem oraz Msza z Różańcem i nabożeństwo czerwcowe
Transmisja dzisiejszej porannej mszy żywo z Księdzem Arcybiskupem Grzegorzem Rysiem o godzinie 7:30 (albo ostatniej dostępnej retransmisji) oraz wieczornej Mszy Świętej w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi o godzinie 18:00, poprzedzonej Różańcem o 17:30 a zakończonej nabożeństwem czerwcowym.
Piątek, 4 czerwca 2021, godzina 7:30 – msza z Abp Rysiem
oraz w transmisji z Sanktuarium: 17: 30 – różaniec, 18:00 msza święta, ok 18:45 nabożeństwo czerwcowe.
Abp Ryś – Msza poranna
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Różaniec, msza i nabożeństwo czerwcowe
Źródło: Mocni w Duchu Live
Wszystkie nasze najnowsze artykuły możecie znaleźć na stronie głównej fioletowemirabelki.pl