16 lipca 2023, Niedziela

XV niedziela zwykła w roku A (w zakonach karmelitańskich: Uroczystość; patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania i aklamacja przed Ewangelią    +

↑  Ewangelia – wersja dłuższa (Mt 13, 1-23)

Przypowieść o siewcy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:

«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?»

On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:

„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.

Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.

Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.

Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.

Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (15 niedziela zwykła, rok liturgiczny A II)

Człowiek i Eucharystia

Otrzymałem zaproszenie do wzięcia udziału w bardzo interesującej konferencji. Oczywiście, z racji podążania drogą pustelniczą, nie będę mógł uczestniczyć w tym cennym wydarzeniu. Ale już sam tytuł konferencji dał mi wiele cennego światła, które rozświetla drogę owocnego przyjmowania Słowa Bożego.

Wierzę w działanie Ducha Świętego poprzez wszystko, co dokonuje się w życiu. Bóg jest największym realistą świata. Znaczy to, że jeżeli w naturalny sposób nie mogę uzyskać czegoś, co Bóg pragnie udzielić, otrzymam to drogą nadprzyrodzoną. Tak rozumiem doświadczenie wewnętrznego, spokojnego światła po odczytaniu tytułu konferencji. Tytuł brzmi następująco: „Antropologia i Eucharystia: adorować Serce Boga, aby zrozumieć serce człowieka”. Naprawdę rewelacyjne zestawienie problematyki. Antropologia to dziedzina, która zajmuje się poszukiwaniem prawdy o człowieku. Jest to próba odpowiedzi na pytanie, kim jest człowiek? Eucharystia z kolei jest świętą „czasoprzestrzenią”, gdzie obecnie na ziemi Bóg najpełniej przychodzi do człowieka.

Tak więc można powiedzieć o swoistej „przyjacielskiej relacji” antropologii i Eucharystii. W tym kontekście, nie jest przypadkiem droga duchowa, jaką przebył św. Jan Paweł II. U początków swego biskupstwa, jako Karol Wojtyła, zaskoczył wielu rozpoczęciem duchowych poszukiwań od człowieka. Wcześniej zaczynano zasadniczo od Boga. Niektórzy byli nawet zgorszeni, dopatrując się przejawów złowrogiej laicyzacji w teologicznych nurtach myślenia w Kościele. Ostatnia zaś encyklika Ecclesia de Eucharistia, jaką napisał św. Jan Paweł II, poświęcona została Eucharystii. Ta więc wielka droga poszukiwania tożsamości Jezusa Chrystusa rozpoczyna się medytacją prawdy o człowieku, zaś kończy kontemplacją misterium Eucharystii. Jesteśmy świadkami spotkania rozmyślań o człowieku z rozważaniami o Eucharystii. Poszukiwanie prawdy o człowieku naturalnie prowadzi do zwieńczenia w postaci ujrzenia tajemnicy Eucharystii. Z kolei czerpiąc z Eucharystii, zaczynamy rozumieć coraz pełniej wewnętrzne bogactwo człowieka. Ten piękny dialog odsłania druga część wspomnianego na początku tematu konferencji.

Tak! Coraz wyraźniej dostrzegam, jak adoracja Bożego Serca pomaga lepiej rozumieć świat ludzkiego serca. Pozornie dwa niesprowadzalne do siebie światy. Dlatego łatwo ulec pokusie niesienia pomocy jedynie o własnych siłach. W dłuższej perspektywie skutki są często opłakane. Ewidentnie pokazują to wszelkie działania bez Boga. Na początku są szczytne hasła o niesieniu pomocy. Wiele słów, które rzekomo wyrażają doskonałe rozumienie zbolałych serc ludzi, poszkodowanych i wykorzystywanych. Na końcu pojawia się jeszcze większe wykorzystywanie i niszczenie. Drugi człowiek zaczyna być postrzegany jedynie jako pewien przedmiot do manipulacji i własnego zysku. Oparcie się jedynie na ludzkich siłach rodzi nieustanny brak wzajemnego zrozumienia.

Zupełnie inaczej jest, gdy zaczynamy od adoracji Bożego Serca. Bóg zna doskonale serce każdego człowieka. Dlatego, gdy jestem z Bogiem, niejako naturalnie zaczynam poznawać serce drugiego człowieka. To jest takie wewnętrzne poznanie. Bóg mówi do mego serca. W Bogu zaczynam czuć bicie serca drugiego człowieka. Rodzi się autentyczne wzajemne porozumienie. Chwile spędzane na adoracji Bożego Serca to najlepsze przygotowanie do bycia z ludźmi. Antropologia, Eucharystia, Serce Boga, serce człowieka…

Panie, w mocy i świetle Twojego Słowa, dawaj nam coraz pełniej odkrywać sens tej całości. Panie, niech poprzez zespolenie z Twoim Sercem, nasze serca przynoszą coraz bardziej obfity plon Bożego Słowa.

13 lipca 2014 (Mt 13, 1-23)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1051 dostępny od 21:00 (~5-35′).

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu  (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia (wywiad z kard. Rysiem o nominacji kardynalskiej: tutaj).

---